تکذيب استعفاي دسته‌جمعي در حزب کارگزاران
محمد عطريانفر، رئيس کنگره و از اعضاي شوراي مرکزي کارگزاران گفت: تنها کسي که از حزب کارگزاران استعفا داده، سرکار خانم ترکان است و هيچ‌يک از ديگر اعضاي حزب از عضويت استعفا نداده‌اند.
روز گذشته فرزانه ترکان، عضو سابق حزب کارگزاران سازندگي، در گفت‌وگويي با خبرگزاري «برنا» خبر از استعفاي خود از ادامه عضويت در اين حزب داد و مدعي شد تعدادي از بزرگان حزب هم استعفا داده‌اند. او گفته است: «من به دليل زاويه‌اي که با برخي سياست‌هاي حزب کارگزاران، خصوصا در انتخابات اخير پيدا کردم از عضويت در حزب کارگزاران استعفا دادم. چند نفر از افراد صاحب‌رأي و بزرگان حزب هم علاوه بر من از عضويت در حزب کارگزاران استعفا دادند».
شرق در ادامه نوشت: ترکان بيان کرد که اختلافاتي درون حزب کارگزاران وجود دارد: «مشکل ما در حزب و در جامعه بزرگ‌تر يعني اصلاح‌طلبان اين است که با زاويه بسته خودشان و فقط به جهت اينکه در قدرت جايي داشته باشند، وارد سياست شدند و به مشکلات جامعه نگاه کردند؛ درصورتي‌که من فکر مي‌کنم براي حل مشکلات بايد برنامه‌ريزي صورت مي‌گرفت… اگر قرار باشد هميشه دبير و رئيس ما و کميسيون سياسي ما همان افرادي باشند که ۱۵ و ۲۰ سال قبل بودند، نمي‌توان تغييري حس کرد؛ چراکه اين افراد هر کاري که بلد بودند و هرچه به ذهنشان رسيده تا امروز انجام داده‌اند، بايد اجازه بدهيم ايده‌هاي نو و جوان‌هايي که خلاق هستند بيايند و برنامه، کمک و راهکار ارائه بدهند».
علاوه بر اين‌ها گفته مي‌شود يکي از شخصيت‌هاي مستعفي، يدالله طاهرنژاد، از اعضاي اصلي اين حزب است که البته هنوز مورد پذيرش حزب قرار نگرفته است.
براي پيگيري اين ادعا‌ها با محمد عطريانفر، رئيس کنگره و از اعضاي شوراي مرکزي کارگزاران، تماس گرفتيم و او گفت: «تنها کسي که از حزب کارگزاران استعفا داده، سرکار خانم ترکان است و هيچ‌يک از ديگر اعضاي حزب از عضويت استعفا نداده‌اند».
او درباره وضعيت يدالله طاهرنژاد هم بيان کرد: «تصميم جناب آقاي طاهرنژاد و يکي، دو نفر ديگر از دوستان مبني بر انصراف از عضويت شوراي مرکزي براي پاسخ به خواسته مدنظر سرکار خانم ترکان مبني بر اينکه بايد ميدان براي جوان‌تر‌ها باز شود و مسئوليت‌هاي درون‌حزبي به جوانان واگذار شود، بوده است و مرجع تصميم‌گيري براي پذيرش استعفاي عزيزان از شوراي مرکزي هم کنگره حزب است و تا زماني که کنگره برگزار نشود، اين استعفا‌ها منشأ اثر نيست.
من همين‌جا اعلام مي‌کنم آنچه خانم ترکان مبني بر اينکه برخي بزرگان حزب از ادامه عضويت در حزب کارگزاران استعفا داده‌اند، قرين به صحت نيست و چنين سخناني را تکذيب و باز تأکيد مي‌کنم به‌جز خود ايشان، هيچ فرد ديگري از حزب کارگزاران استعفا نداده است و آن يکي، دو نفر هم صرفا براي ايجاد فضاي باز و حضور فعال‌تر جوانان در شوراي مرکزي حزب از استمرار عضويت در شوراي مرکزي استعفا داده‌اند».
عطريانفر در پاسخ به اين پرسش که آيا اختلاف‌نظر‌هايي ميان اعضاي حزب کارگزاران وجود دارد يا خير، مطرح کرد: «اينکه در حزب درباره مسائل مختلف گفتگو شکل مي‌گيرد و ديدگاه‌هاي مختلفي هم مطرح مي‌شود، هويت و طبيعت حزب است. افراد با ديدگاه‌هاي مختلف دور هم جمع مي‌شوند و به بحث مي‌پردازند و مناقشه مي‌کنند تا بر پايه اين رويکرد، سطح اختلاف‌ها کاهش يابد و به جمع‌بندي برسند. حزب، پادگان نيست که همه يک‌طور فکر کنند و مثل هم اظهارنظر کنند.
در هر حزبي ديدگاه‌هاي متنوع و متکثري وجود دارد و ديدگاه‌ها متفاوت است. اصالتا براي نيل به يک تصميم سياسي واحد گفتگو مي‌شود و نتيجه مشترک از طريق رأي اکثريت بازتاب پيدا مي‌کند. اينکه برخي افراد وقتي نظرشان در جبهه اکثريت قرار نمي‌گيرد، نبايد گلايه کنند و راه قدرناشناسي را در پيش بگيرند و چنين رويکردي با منطق کار جمعي قابل پذيرش نيست».
او در پايان گفت: «حتما اختلافات درون احزاب طبيعي است و اين تفاوت‌ها در انديشه و فهم سياسي، خصصيه ذاتي کارکرد حزبي است و هيچ‌کس نبايد انتظاري غير از اين داشته باشد.
همه اعضا هيچ‌گاه مانند هم فکر نمي‌کنند. حتي اگر آن‌هايي که در اقليت حضور دارند به دليل تأمين‌نشدن خواسته‌شان از حزب کنار بروند، باز هم ممکن است در موضوع ديگري ميان همان اکثريتي که پيش‌تر در موضوعي موافق بودند، در بحثي ديگر اختلاف به وجود آيد؛ بنابراين انتظار فقدان اختلاف‌نظر در ميان اعضاي يک حزب سالبه به انتفاء موضوع است.
اصلا کارکرد حزب و توفيقات کار جمعي با وجود اختلافات پيش مي‌رود و حزب ايجاد مي‌شود تا براي تصميم‌گيري، اختلاف‌ها کم شود. اگر همه نيرو‌هاي سياسي اختلاف‌نظر‌ها را به رسميت بشناسند و همگان تن به رأي اکثريت دهند، حتما و هيچ‌گاه اختلافات مشکل‌ساز نخواهند بود، بلکه پيش‌برنده و باعث تصميم‌سازي‌هاي مؤثر خواهد شد و منطق حيات سياسي حکم مي‌کند که در پي هر اختلافي، نتيجه واحد مبتني‌بر رأي اکثريت حادث مي‌شود».
