لوموند: ایران باور دارد با همکاری با چین می‌تواند با تحریم‌های غرب زندگی کند
هر کاری را باید انجام داد تا از جایگزینی بین تشدید تنش نظامی که توافقنامه ۲۰۱۵ از آن اجتناب کرده بود و مذاکره حداقل که فقط ظاهر را نجات می دهد، اجتناب شود.
روزنامه لوموند فرانسه در مقاله ای نوشت: هر روزی که می گذرد بر بدبینی به مذاکرات وین برای نجات یک توافق مهم با هدف جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته ای می افزاید.
به نظر می رسد شش کشور مذاکره کننده با ایران نسبت به گذشته کمتر متحد هستند.
از سال ۲۰۱۵، ایران و چین روابط راهبردی و اقتصادی خود را افزایش داده اند. انتظارات تهران در مقایسه با محاسبات پکن نامتناسب است، اما این باور را در ایران تقویت کرده که این کشور می‌تواند با اتکا به شریک چینی خود با تحریم‌های غرب زندگی کند.
پس از انتخابات ریاست جمهوری در ژوئن، به نظر نمی‌رسد رئیس جمهور و وزیر امور خارجه جدید ایران برخلاف پیشینیان خود، توافق جدید را اولویت اصلی خود بدانند که این امر فضای مانور طرفین را نیز کاهش می‌دهد.
خروج یک جانبه ترامپ از توافق هسته ای حداقل اعتماد لازم برای دستیابی به یک سازش جدید را از بین برد. برای ایرانی‌ها به راحتی می‌توان استدلال کرد که ارزش سخن امریکایی به هیچ وجه بیشتر از یک دوره ریاست‌جمهوری نیست.
ترامپ از توافق ۲۰۱۵ خارج شد و تحریم‌های امریکا را بازگرداند تا ایران را به زانو درآورد. او گفته بود که ایران به سرعت مجبور خواهد شد که هم تشدید اقدامات در چارچوب برنامه خود را بپذیرد و هم همزمان برنامه بالستیک خود را محدود کند.اکنون همه می توانند آینده نگری رئیس جمهور سابق امریکا را بسنجند. در همین حال ایران از این نقض امریکا برای راه اندازی مجدد برنامه خود به همان صورت یک جانبه استفاده کرده است.
اکنون این شکست قابل توجه فقط امکان راه حل های بد را فراهم می کند: مذاکره حداقل برای حفظ ظاهر، بدون کوچکترین پیشرفتی در زمینه انرژی هسته ای یا تشدید نظامی که توافق ۲۰۱۵ از آن اجتناب کرده بود. برای فرار از چنین جایگزینی باید هر کاری را انجام داد.
