.

ساختار آشفته اجتماعی اروپا از یک‌سو و بی‌تفاوتی دولت‌ها و نهادهای اطلاعاتی کشورهای

عضو و حتی غیرعضو در اتحادیه اروپا به تشدید این روند و بلاتکلیفی وضعیت پناهجویان بی‌پناه منجر شده‌است. قاچاقچیان انسان در کشورهای اروپایی و در سایه جنجال‌های سیاسی و تبلیغاتی بر سر نپذیرفتن پناهجویان به‌شدت فعال شده‌اند! آمار رسمی منتشرشده در اروپا نشان می‌دهد ۱۸۲۹۲ کودک متقاضی پناهندگی در این قاره خلال سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰ مفقود شده‌اند. در سال ۲۰۲۱ نیز هزاران کودک پناهجوی دیگر در خاک اروپا مفقود شده و خبری از آنها در کمپ‌های پناهجویان (‌که ورود اولیه آنها به این کمپ‌ها صورت گرفته‌است) نیست. بیشتر کودکان گم‌شده مراکشی، الجزایری، اریتره‌ای و گینه‌ای هستند. البته برخی کودکان نیز دارای ملیت‌های دیگری هستند تا ابتدای سال ۲۰۲۱ میلادی (سال گذشته)، ۵۷۷۵ کودک مهاجر در ایتالیا، ۲۶۴۲ کودک در بلژیک، ۲۱۱۸ کودک در اسپانیا و ۹۴۴ کودک در سوئیس گم شده‌اند. در کشور آلمان نیز حداقل ۷۵۰ کودک مفقود شده‌اند و دستگاه‌های اطلاعاتی آلمان از وضعیت و سرنوشت آنها ابراز بی‌اطلاعی کرده‌اند.

 اعتراف تکان‌دهنده
شبکه بی‌بی‌سی در یکی از گزارش‌های خود اذعان کرده‌است که کودکان پناهجو در اروپا وضعیت اسفباری دارند. در بخشی از این گزارش آمده‌است: بر سر این همه کودکانی که گم شده‌اند چه آمده‌است؟ خیلی ساده می‌توان گفت که هیچ‌کس واقعا نمی‌داند. دلیلش این است که وقتی کودکی اهل افغانستان، سوریه یا اتیوپی در یونان و ایتالیا گم می‌شود، اتفاق چندانی نمی‌افتد. تعداد کمی از ادارات مرزبانی کشورهای اروپایی گم شدن آنها را ثبت و پیگیری می‌کنند.
اکنون جای نگرانی است که قاچاقچیان، کودکان تنها را که به اروپا می‌آورند برای کسب درآمد بیشتر به قاچاقچیان انسان می‌فروشند. این کودکان ممکن است به بردگی و فحشا کشیده شوند. دلفین مورالیس، دبیرکل نهاد غیرانتفاعی کودکان گم‌شده اروپا می‌گوید:قاچاقچیان از کودکانی که به اروپا می‌آورند،سوء استفاده می‌کنند.مشکل این است که این کودکان به جای مراجعه به نهادهای مسوول به همین قاچاقچیان روی می‌آورند و این وضعیت آنها را آسیب‌پذیر می‌کند.
 

 چه تعداد پناهجو در اروپا کشته شده‌اند؟
سوال مهم دیگری که در این میان مطرح می‌شود به آمار تعداد قربانیان پناهجو در اروپا برمی‌گردد. بسیاری از این پناهجویان در آب‌های مدیترانه یا در کانال مانش( مرز آبی انگلیس و فرانسه) جان خود را از دست می‌دهند، بدون آن‌که اطلاعاتی از آنها ثبت و ضبط شود. بنا به اعلام این نهاد وابسته سازمان ملل متحد، شمار جان باختگان و ناپدیدشدگان در جریان مهاجرت از راه دریا به شکل هشدارآمیزی در سال ۲۰۲۰ بالا بوده است.
این در حالی است که فقط تعداد معدودی از قربانیان مورد شناسایی قرار گرفتند یا اجساد آنها کشف شده است. بنا به آمار سازمان بین‌المللی مهاجرت در سال ۲۰۲۰ نزدیک به ۲۳۰۰ نفر در مسیر مهاجرت به قاره اروپا یا جان باختند یا مفقود شدند.
این در حالی است که این رقم در سال ۲۰۱۹ میلادی ۲۰۹۵ نفر بود. در گزارش سازمان بین‌المللی مهاجرت آمده است ۹۲درصد از ۹۳هزار مهاجر یا پناهجویی که سال گذشته به طور غیرقانونی وارد قاره اروپا شدند از مسیر دریا (دریای مدیترانه یا اقیانوس اطلس) خود را به یکی از کشورهای اروپایی رسانده‌اند. اغلب این افراد برای مهاجرت به قاره اروپا مجبور شدند سوار قایق‌هایی شوند که ایمن نبودند. هنوز آماری از پناهجویان غرق شده یا کشته شده در سال ۲۰۲۱ منتشر نشده است اما قطعا آنچه منتشر می‌شود با آنچه واقعیت دارد، فاصله زیادی خواهد داشت.
 

نقض صریح قانون دوبلین
طبق ضوابطی که مقررات دوبلین نامیده می‌شود، وقتی کودک تنهایی در یک کشور ثبت نام می‌شود، نهادهای مسؤول موظفند تحقیق کنند و ببینند آیا او در کشورهای دیگر اتحادیه اروپا کسی را دارد یا نه.
در صورتی که اعضای خانواده او در کشورهای دیگر باشند کشور میزبان موظف است کودک را به کشور محل سکونت خانواده‌اش بفرستد تا تقاضای پناهندگی او در آنجا بررسی شود. ولی چنین چیزی در عمل اتفاق نمی‌افتد.
به عبارت بهتر، قانون موسوم به دوبلین رسما از سوی کشورهای اروپایی نقض می‌شود. بسیاری از کشورهای اروپایی در عین این‌که نسبت به تنها بودن کودکان پناهجو آگاه هستند، به‌صورت عامدانه اجازه عبور این کودکان از کشورشان را می‌دهند تا هزینه نگهداری آن، بر دوش دولت نیفتد. در چنین شرایطی کودکان امکان استقرار دائم در آن کشور را ندارند و ناچارند جهت تثبیت موقعیت مکانی خود، راهی کشورهای دیگر شوند. در این رفت‌وآمدها، بسیاری از کودکان اسیر قاچاقچیان انسان می‌شوند.
 

 فاجعه در سرزمین وایکینگ‌ها

در میان کشورهای عضو اتحادیه اروپا، دانمارک فاجعه‌بارترین وضعیت را در حوزه قاچاق انسان و کودکان دارد. دلیل این مساله، اغماض عامدانه مقامات قضایی این کشور در برخورد با عاملان قاچاق انسان است. در این خصوص روزنامه دانمارکی کریستنلیگ داگ بلاد تاکید دارد براساس بررسی‌های صورت‌گرفته، یکی از مهم‌ترین عوامل بازار داغ قاچاق انسان در دانمارک، محاکمه نکردن سرکردگان باندهای قاچاق انسان در این کشور است.
نکته قابل‌توجه این‌که با وجود رشد شمار انسان‌های قاچاق‌شده، شمار بازداشت سرکردگان باندهای مذکور به کمترین میزان خود از سال ۲۰۰۳ رسیده است. این در حالی است که این باندها سودهای کلانی را از این نوع قاچاق به جیب می‌زنند و مقامات دولتی و امنیتی دانمارک نیز به‌صورت دقیق در جریان این فاجعه هستند. البته دلیل دیگری نیز برای این امر وجود دارد و آن ترس و نگرانی قربانیان قاچاق انسان از برخورد دولت و مقامات قضایی دانمارک است. آنها بر این باورند که مقام‌های این کشور براساس قوانین موجود، تمایلی برای کمک به آنها ندارند و شکایت بازماندگان، عواقب سنگینی برای آنها (از جمله اخراج از این کشور) را به دنبال خواهد داشت. موارد متعددی از پرونده‌های موجود در این زمینه نشان می‌دهد که عاملان قاچاق انسان در دانمارک به‌راحتی از اتهام‌های واردشده، تبرئه می‌شوند