نقض حقوق انسان‌ دوستانه از سوی کارزار جهانی مقابله با جنگ روسیه علیه اوکراین

حملۀ نظامی روسیه به اوکراین مصداق کامل  یک تجاوز نظامی است . از نظر حقوق بین الملل هیچ توجیهی برای این اقدام وجود ندارد . تاکنون نشنیده ام که روس ها برای اقدام خود توجیه حقوقی روشنی ارائه کنند . آنچه تا حال از آنها منتشر شده است ، درچارچوب سیاست بین الملل و نبرد قدرت با غرب می گنجد نه حقوق بین الملل . آنها برای پیشبرد اهداف خود به آسانی حق حاکمیت سرزمینی اوکراین و حقوق انسانی مردم این کشور را نقض کرده اند.   اما در کنار این تجاوز نظامی و نقض حقوق بین الملل ، رفتار سازمانهای غیر سیاسی و غیرنظامی بین المللی یا اروپایی با افراد و سازمانهای غیرنظامی و غیرسیاسی روسیه هم حکایت و سویه ای دیگر از این واقعیت پنهان جهان امروز است که آنچه از حقوق انسانی و استقلال سیاست از حقوق انسانی امور غیرسیاسی تبلیغ می شود تا چه اندازه تحت تأثیر منازعۀ قدرت در روابط بین الملل است .
   فیفا و یوفا تمامی تیمهای ملی و باشگاهی روسیه را از مسابقات بین المللی فوتبال محروم کردند . تا جایی که می دانم این محرومیت پایۀ حقوقی ندارد . شعار عدم مداخلۀ سیاست در ورزش از شعارهای اصلی سازمانهای ورزشی است که با جنبش المپیک رواج یافت . 

شهردار مونیخ ، رهبر ارکستر فیلارمونیک مونیخ را که روس است و از محکوم کردن حملۀ روسیه به اوکراین خودداری کرده است ، از اجرای کنسرها ممنوع کرد. سپس او را از رهبری ارکستر فیلارمونیک برکنار کرد .  در حالی که وی یک هنرمند است و اگرچه تجاوز روسیه به اوکراین را محکوم نکرده ولی از آن حمایت هم نکرده است .
   در اطلاع رسانی ، جریان اصلی به شکل تردیدبرانگیزی از اصل بی طرفی عدول می کند و حتی اطلاعاتی منتشر می کند که نمی توان به صحت آنها کمترین اعتمادی داشت . تلفات ۵۷۰۰ نفری روس ها در اوکراین خبر شگفت آوری است که با آنچه تاکنون از اخبار جنگ منتشر شده است اصلاً سازگاری ندارد . باوجود آنکه همۀ رسانه های جریان اصلی اروپایی امکان حضور در اوکراین و انتشار اخبار و عکس و فیلم از میدان را دارند اما تقریباً فیلم و عکس حرفه ای از این رسانه ها منتشر نمی شود . روس ها نیز به همین روش عمل می کنند . خبرها عمدتاً چیزهایی هستند که با موبایل و توسط افراد غیرحرفه ای جمع آوری و منتشر می شوند و هیچ شناختی از میدان جنگ به مخاطب نمی دهند . گویی قرار نیست تصویر روشن و گویایی از وضعیت جنگ اوکراین ترسیم شود . به نظر می رسد هر دو سوی منازعه تصویر راز آلود و مبهم را برای پیشبرد اهدافشان مفیدتر می دانند. به جریان آزاد اطلاعات ، بی طرفی در خبررسانی ، سرعت و دقت در کسب و انتشار خبر فعلاً  نیازی نیست.     
   تفاوت رفتار آنها با مهاجران جنگی اوکراینی و مهاجران جنگی خاورمیانه‌ای نمونه‌ای دیگر است از رفتار دوگانه در حقوق انساندوستانه. رفتار فیفا ، یوفا ، رسانه های اروپایی و شهردار مونیخ با اصول حقوق انساندوستانه تعارض دارد . عمل متجاوزانۀ دولت روسیه دلیلی برای نقض حقوق اجزا و افراد غیرسیاسی روس نمی تواند باشد .
   اگر مشابه همین رفتار در کشورهای غیراروپایی اتفاق می افتاد به یقین خشم و انتقاد گستردۀ نهادهای مدنی و سیاسی اروپایی را برمی انگیخت اما وقتی این رفتار در قلمرو اروپا رخ می دهد ، واکنش ها دگرگون است .
عدم موفقیت جنبش جهانی حقوق بشر ناشی از همین چندگانگی هاست . حقوق بین الملل و حقوق بشر همواره قربانیان قدرت و جنگ قدرت در روابط بین الملل اند