اواخر فروردین ماه سردار حسین رحیمی، فرمانده انتظامی تهران بزرگ از نبود ظرفیت برای نگهداری از حدود ۸ هزار معتاد متجاهر در پایتخت گلایه کرد و در بخشی از اظهارات خود درباره اینکه تهران به چه تعداد ظرفیت برای نگهداری از معتادان متجاهر نیاز دارد، به ایسنا گفت که «هنوز حدود ۷ تا ۸ هزار معتاد متجاهر رها شده در شهر تهران داریم که جایی برایشان نیست. این‌ها هنوز در سطح شهر تهران هستند که امیدواریم و پیگیر هم هستیم که ظرفیت‌هایی برای نگهداری و بازپروری آنان ایجاد شود.»

۳۱ درصد معتادان متجاهر کارتن‌خواب و معتاد نیستند

این درحالیست که مصطفی هادیزاده، دبیر شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر استان تهران می‌گوید: در حال حاضر مراکز نگهداری از معتادان متجاهر در استان تهران ۱۶ هزار ظرفیت دارد که ۱۱ هزار و ۲۰۰ ظرفیت مربوط به تهران بزرگ است.

وی می‌افزاید: تمامی مستندات حاکیست پلیس زمانی که افراد را جمع‌آوری می‌کند تلاش دارد معتادان متجاهر را جمع‌آوری کند و این دقت در زمان عملیات انجام می‌شود، اما با این وجود ۳۱ درصد افرادی که وارد مرکز غربال برای تشخیص می‌شوند، «کارتن خواب‌هایی» هستند که معتاد نبوده و تنها «شبه معتاد» هستند که شهرداری برای آنها برنامه‌هایی در نظر دارد. ۷۰ درصد دیگری که وارد مرکز می‌شوند، مجددا با دقت بالاتری مورد غربالگری قرار می‌گیرند که بعد از آن مشخص می‌شود بخشی از این افراد معتاد متجاهر نیستند.

۵۰ درصد معتادان متجاهر تهران، مهاجران سایر شهرها هستند

دبیر شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر استان تهران با اعلام این آمار که ۵۰ درصد معتادان متجاهر در تهران هیچ سکونتگاهی در تهران ندارند و از شهرهای دیگر آمده‌اند، زیرا در تهران امکان بهتری برای آنها وجود دارد، تاکید می‌کند: اصرار ما بر این است تا این افراد به استان‌های مبدا خود بازگردند.

هادی زاده خاطرنشان می‌کند: درمان اعتیاد صرفا وارد کردن معتاد به یک مرکز و بستن درب مرکز نیست. قطع مصرف و ترک اعتیاد با درمان اعتیاد متفاوت است. دوره قطع مصرف یک هفته است، اما گام بعدی این است که خانواده و جامعه او را بپذیرند.

وی با تاکید بر اینکه درمان اعتیاد دارای مراحل متعددی است، درخصوص چرایی مهاجرت برخی معتادان متجاهر به تهران معتقد است: این افراد از طریق زباله‌گردی، سرقت‌های خرد و… راحت‌تر می‌توانند هزینه‌های مصرف خود در تهران را تامین کنند. بارها به NGOها و خیریه‌ها اطلاع داده‌ایم در منطقه مرکزی تهران غذا توزیع نکنند. حجم غذایی که در این مناطق توزیع می‌شود یک جاذبه است. این که معتاد متجاهر را اینگونه مدیریت کنیم اشتباه است چراکه برای او جاذبه ایجاد می‌شود.

بخش قابل توجهی از معتادان رها شده در تهران، شبه‌معتادند و معتاد نیستند

دبیر شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر استان تهران در پاسخ به سوالی درخصوص رها شدگی معتادان متجاهر به دلیل نبود ظرفیت در مراکز نگهداری، می‌گوید: بخش قابل توجهی از این جمعیت رها شده در تهران «شبه معتاد» بوده و «معتاد» نیستند.

وی در بخش دیگری از سخنان خود اظهار می‌کند: از سوی دیگر نکته‌ای که وجود دارد این است که معتادان در فصل گرما عیان‌تر می‌شوند.

هادی زاده در پاسخ به این سوال که در حال حاضر چه تعداد ظرفیت خالی در مراکز نگهداری از معتادان متجاهر در سطح استان وجود دارد؟ این پرسش را مطرح کرد که آیا ما مستمرا باید ظرفیت اضافه کنیم؟ و در عین حال می‌گوید: این روند باید اصلاح شود. کارتن خواب، زباله‌گرد و کارگر فصلی و اتباع خارجی غیرمجاز را نمی‌توان در شمول مددجویان مراکز ماده ۱۶ تلقی کرد. نگهداری از معتاد متجاهر کار خاصی است. این افراد زندانی نیستند که بگوییم آنها را در جایی بگذاریم و در را ببندیم. معتادان شرایط و بیماری‌های مختلفی دارند که این موارد هزینه‌بر و کاربر است.

دبیر شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر استان تهران در ادامه به ارائه آماری درخصوص ظرفیت خالی در مراکز ماده ۱۶ استان تهران پرداخته و اذعان می‌دارد: در حال حاضر در شهر تهران بالغ بر ۶۰۰ ظرفیت خالی داریم.