این جاده از سمت غربی شهرستان «چیه‌مو» به طول ۱۵۱.۷۶۴ کیلومتر شروع شده و شهرک «تاجونگ» در مرکز بیابان تکلیمکان را به «بزرگراه ملی جی ۳۱۵» در حاشیه جنوبی این بیابان متصل می کند.

بیابان تکلیمکان با طول هزار و عرض ۴۰۰ کیلومتر دومین بیابان شن‌های روان جهان محسوب می‌شود که ۸۵ درصد آن از شن‌های روان تشکیل شده است.

ساخت جاده در بیابان و صحرا کاری تقریبا غیرممکن است. نوسان دمایی بالا و بدی آب و هوا به سختی‌ها و پیچیدگی‌های ساخت و ساز جاده در صحرا می‌افزاید. در فصل تابستان، دمای هوای در گرمترین مواقع به ۷۰ درجه سانتیگراد می‌رسد.

«لی پان فنگ» سرمهندس پروژه فوق گفت: بزرگترین چالش ما در حال حاضر کار در شرایط طوفان‌های شنی شدید به ویژه در ماه آوریل و مه است.

وی با بیان اینکه یکی دیگر از مشکلات تیم ساخت جاده در بیابان انتقال منابع مورد نیاز است، تاکید کرد: معمولا کار را از ساعت ۸ صبح شروع می‌کنیم تا بتوانیم قبل از شروع طوفان‌های شن کار را با کیفیت به پیش ببریم.

شهرک تاجونگ تنها منطقه مسکونیِ در وسط بیابان تکلیمکان است. این شهرک که سال ۲۰۱۵ تاسیس شده یک نقطه توقف مهم برای ترانزیت وسط بیایان محسوب می‌شود.

در حال حاضر سه بزگراره عظیم در بیابان تکلیمکان وجود دارد. «بزرگراه لون مین» بخش‌های «لونتای» وو «نیا» در لبه‌های شمالی و جنوبی بیابان را به هم متصل می‌کند؛‌ «بزرگراه آهه» از شهر «آرال» در منطقه «آکسو» شروع می‌شود و در ادامه به سمت جنوب به منطقه «هوتیان» می‌رسد و از شهر آرال به شهرک تاجونگ می‌رسد.

پیش بینی می‌شود یک بزرگراه بیابانی عظیم دیگر که بخش «یولی» را به بخش چیه‌مو متصل می‌کند تا ژوئن سال جاری میلادی افتتاح شود.

این بزرگراه جدید بخشی از بزرگراه «لون مین» خواهد بود و ساخت آن در ۲۶ دسامبر سال گذشته میلادی شروع شد.

این جاده ارتباطات و محیط زیست را در بیابان هنگامی که تکمیل شود (اکتبر ۲۰۲۳)، بهبود می‌بخشد.

بزرگراه لون مین که در سال ۱۹۹۵ ساخت آن پایان یافت طولانی‌ترین بزرگراهی بود که روی شن‌های روان ساخته شده بود. برای جلوگیری از ورود شن‌های روان روی سطح بزرگراه بوته‌ها و دیگر گیاهان مناسب در کناره‌های جاده کاشته شدند تا اجازه ندهند شن سطح جاده را بپوشاند