رقمی که در ظاهر بزرگ است؛ اما وقتی به حقوق دومیلیون‌و 650 هزار تومانی این حداقلی‌بگیران اضافه می‌شود، تازه می‌شود پنج‌میلیون‌و 580 هزار تومان. عددی بسیار کمتر از هزینه‌های سبد معیشت در سال 1401.

یوسف مرتضایی، عضو شورای هماهنگی کانون‌های بازنشستگی، در پاسخ به این سؤال که چند درصد از بازنشستگان مستأجر هستند و وضعیت نامطلوب معیشتی دارند، می‌گوید: «آمارهای معیشتی بازنشستگان به طور دقیق در دست ما نیست. در واقع آمار به‌دست‌آوردن در کشور ما آسان نیست. اگر برای آمار هم اقدام کنیم، با مشکلات خاصی روبه‌رو می‌شویم؛ چون نیاز به بودجه و پژوهش دارد؛ اما آنچه روشن است، حذف طبقه متوسط در میان جامعه بازنشستگان است، درست مانند بقیه اقشار».

او ادامه می‌دهد: «وقتی ارز دولتی حذف می‌شود، تورمی حدود 40 درصد فقط با همین اقدام به جامعه تحمیل می‌شود. با این حال افزایش حقوق بازنشستگان 10 درصد در نظر گرفته شده است. ضمن اینکه انتظار این بود که اگر این ارز حذف می‌شود و فشاری از این جانب به مردم وارد می‌شود، در مقابل برای مثال بازار ارز ما آرام بگیرد، نه اینکه وضعیت آنجا هم بدتر شود. بازنشسته‌ای که در فکر تأمین جهیزیه یا اسباب زندگی فرزندانش است، انتظار داشت با حذف ارز چهارهزارو 200‌تومانی دست‌کم مثلا تلویزیون 10 میلیون تومانی را بتواند 9 میلیون تومان بخرد، نه اینکه با حذف ارز کالاهای اساسی هم اقلام مهم معیشتش گران شود، هم همان تلویزیون را مجبور باشد 20 میلیون تومان بخرد!

او ادامه می‌دهد: این وضعیت موجب شده پس‌اندازی که یک بازنشسته برای مسائل خانگی و درمانی‌اش کنار گذاشته بود، هم بی‌ارزش و هم مصرف شود. وقتی دولت افزایش حقوق بازنشستگان را فقط 10 درصد در نظر گرفته، آنها مجبور می‌شوند بخشی از پس‌اندازهای‌شان را خرج کنند.».