املت به مثابه کالت!
سیدصادق حسینی: املت برای من و شاید خیلی ها فقط ترکیبی از رب گوجه و کره و تخم مرغ و نمک و فلفل و گاهی هم زردچوبه نبود و نیست، بهانه ای بود برای باهم بودن و معاشرت، چیزی شبیه کارکرد آن وسیله ی دخانی دودساز!
املت بهانه ای بود برای رفع دلتنگی و دیدن رفقای درگیر کار و هم شاگردی ها و هم نیمکتی های دوران مدرسه در قهوه خانه ی کوچک آذربایجان سر خیابان بزرگمهر یا عمو هوشنگ نیاوران تا دور هم جمع شویم و بساط بگو بخند فوری فراهم شود.
این بار بعد از 2 سال سخت و جانکاه کرونایی و درحالی که از جمع دوستان، 2 نفر را از دست دادیم، دوباره املت بهانه ی جمع شدن بود؛ در رویدادی به همت یک روزنامه نگار و یک مهندس نرم افزار: مرتضی ناعمه و سولماز وطنی.
ناعمه هم بنیانگذار جملت می گوید: خیلی ها فکر نمی کنند همین املت ساده و ارزان قدیم که حالا گران شده می تواند فرصت هم نشینی و معاشرت باشد. می توان یک محرک اجتماعی برای جمع شدن دوستان و نزدیکان باشد. املت فراتر از غذا و میان وعده است. املت را باید فرصتی دید برای گفت و گو و هم نشینی. اگر بخواهم شیک حرف بزنم و تیتر بدهم باید بگویم: املت به مثابه کالت!
ناعمه ادامه داد: تلاش کردیم فرهنگ املت را آن طور که هست درک کنیم. برای همین املت و معاشرت را ترکیب کردیم تا فضایی برای شنیدن قصه ها و تجربه ها فراهم کنیم. نسل خسته از سیاست و روزمرگی، مشتاق شنیدن تجربه های جذاب و قصه های دیگران است، ما هم این بستر را فراهم کردیم و جملت را راه انداختیم. جملت یعنی: جمع املت جمعه! یعنی جمعه ها جمع می شویم و در کنار املت و چای خوردن قصه ها و تجربه ها را می شنویم؛ این یعنی کالت املت!
جملت اول با موضوع سفر 20 خرداد 1401 در کافه ی جذاب خانه فوتبال برگزار شد و رضا امیرخانی، منصور ضابطیان و شکوفه موسوی(روزنامه نگار ورزشی) و مجید بیانی(ایران گرد) از تجربه های سفر شان گفتند.
آقا رضای امیرخانی از تجربه ها و خاطرات سفرش به آمریکا و ترکیه و کره شمالی گفت، آقا رضا با یادی از مشکل همیشگی میکروفون پیشنهاد کرد: سفر ارزون برید! سفر گرون دووم نداره! من هم با الهام از آقا رضای گل خالق رمان مصفای «قیدار» می گویم: همنشینی ها رو با املت برگزار کنید! املت دووم داره! پیتزا نه!
