آقای نماینده برای دختران ما تعیین تکلیف نکنید!(عکس)

امیرحسین بانکی‌پور، نماینده اصفهان روز گذشته در مجلس نسبت به پیری جامعه هشدار داد و گفت: دختران مجرد با توجه به کمبود پسر مجرد در کشور با مسلمانان و شیعیان علاقه‌مند به ایران ازدواج کنند؛ از این طریق نه تنها توسعه فرهنگی اتفاق افتاده است و ارتباطات بین‌المللی تقویت می‌شود، بلکه این نسبیت به هم ریخته در کشور نیز بر طرف می‌شود.
 
هنوز در شوک زمزمه‌هایی مبنی‌بر اجبار خانواده‌ها به فرزندآوری و برداشتن غربالگری بودیم که روز گذشته نماینده اصفهان دست به کار شد و طرحی ارائه داد که طبق آن پیشنهاد شد که خانم‌های بالای ۳۰ سال مجردی که در این سن یا مطلقه هستند و یا به هر دلیل همسر خود را از دست داده‌اند با توجه به کمبود پسر مجرد در کشور با مسلمانان و شیعیان علاقه‌مند به ایران ازدواج کنند.

اما آیا میخواهیم بدانیم که دلایل کاهش ازدواج کمبود پسر مجرد است یا نه که در راستای بررسی صحت و سقم این اظهارات نظر برخی کاربران را در این باره می‌خوانیم:

*بانکی پور نماینده مجلس از اصفهان رسما زنان ایرانی را به خارجی ها پیشنهاد می کند!!

*از جون دختران مجرد بالای ۳۰ سال که در اولویت آخر استخدام مشاغل دولتی هم هستند دقیقا چی می‌خوان؟! فرزند آوری؟! ارز آوری؟!

*از صبح که این خبر را شنیدم تا الان بغض عجیبی گلوم رو گرفته. شهید دادیم که ناموس ندهیم.

*مملکت درگیر بدترین تحریم ها و در وضعیت فلج اقتصادیه بعد این ها درگیر چی هستن

*والله اگر اینها بدانند کرایه خانه چیست؟  قیمت گوشت چیست؟ ۴ سال سفر نرفتن برای یک خانواده معنایش چیست؟ بعد در مسئله خانواده دنبال زیر بغل مار می گردند!

*ولی از مشکل اقتصادی بگذریم دختر  بچه ۱6 ساله  رو هم جزو کسایی که میتونن ازدواج کنن حساب اورده…

*چه کاره‌ایم که برای زنان ایرانی تعیین تکلیف کنیم؟/ اگر کسی سر سوزنی غیرت ایرانی داشته باشد چنین پیشنهاداتی مطرح نمی‌کند

*نماینده اصفهان از قانون همسان سازی حقوق معلمین و بازنشستگان چه خبر؟؟

در ادامه برررسی نظرات کاربران و در نگاه نخست به نظر می‌رسد که کاهش ۳۶ درصدی ازدواج جوانان در ایران، ارتباط تنگاتنگی با رشد هزینه‌های ازدواج شامل برگزاری مراسم عقد و عروسی و تهیه جهیزیه و منزل مسکونی دارد.

اگر نخستین متغیر لازم برای شروع یک زندگی را مسکن بدانیم، اوضاع خرید و اجاره مسکن به اندازه‌ای سرسام آور شده که هر جوانی را که جویای یک واحد یک خوابه (بویژه در شهرهای بزرگ) است، به وحشت می‌اندازد.

برپایه گزارش‌های رسمی و میدانی، میزان قیمت مسکن از ۱۳۹۶ تا کنون ۴۶۵ درصد رشد داشته ؛ در این مدت اجاره‌بها نیز حداقل به سه برابر چهار سال پیش رسیده است.

گزارش‌های رسانه‌ای در خرداد نشان می‌دهد متوسط قیمت اجاره و رهن یک خانه در مناطق مرکزی و جنوبی تهران برای یک خانه ۴۵ متری، از 200 میلیون رهن تا 800 میلیون متغیر بوده و اجاره ماهانه آن نیز( با فرض همین مبلغ رهن) بین ۳ تا ۷ میلیون متغیر است.

درباره هزینه های عقد و عروسی باید به خریدهای پیش از عقد و هزینه‌های آرایشگاه، بله‌برون، مراسم عقد یا عروسی را محاسبه کرد که اگرچه به لطف ویروس کرونا، دو سالی است کاهش یافته اما در بسیاری از موارد خانواده‌ها به جشن‌های مختصر و محدود به حدود ۵۰ نفر از اقوام نزدیک بسنده کرده‌اند که هزینه‌های خرید کیک و شیرینی، میوه و غذا و اجاره محل جشن، خود داستان مفصلی دارد.

درباره خرید جهیزیه نیز، با این قیمت‌های لوازم خانگی مشخص نیست که زوج‌ها و خانواده‌هایشان از چه محلی باید ده‌ها میلیون تومان را پرداخت کنند؛ گزارش‌های اتحادیه فروشندگان لوازم خانگی تهران و بررسی‌های میدانی نشان می‌دهد که برای تامین یک جهیزیه حداقلی که شامل اجناس لوکس نباشد حداقل 150 تا 200 میلیون تومان نیاز است آن‌هم به شرطی که اقلام غیرضروری یا کمتر ضروری مانند کنسول، غذاساز، مایکروفر و حذف شده باشد. در این شرایط وام ازدواج بانک‌ها نه تنها کفاف هزینه‌ها را نمی‌دهد بلکه دریافت و پرداخت اقساط آن خود شروع ماجرای دنباله‌دار دیگری است.

با یک حساب سرانگشتی از متوسط هزینه‌های اجاره (یا خرید خانه)، تهیه جهیزیه، مراسم و جشن‌های عقدوعروسی، حداقل چند صد میلیون تومان برآورد می‌شود؛ این اما قسمت اول داستان است؛ در بخش دوم، ماجرای شروع زندگی و رفتن زیر یک سقف است که در آن معضل امکان یا پایداری اشتغال ظهور می‌کند.

اگر نرخ بالای آمار واقعی بیکاری را همراه کنیم با پرداخت اقساط وام‌ها و بازگرداندن قرض‌ها، تامین هزینه‌های زندگی روزمره مانند لباس، غذا، تفریح، درمان … و کمی آن سوتر هزینه‌های تولد و رشد فرزند(ان)، متوجه شرایط معیشتی زوج‌های جوان بعد از ازدواج و هزینه‌های تصاعدی آنان خواهیم شد؛ هزینه‌هایی که با تورم لجام گسیخته ۴۵ تا ۵۵ درصدی، اساسا مشخص نیست به چه رقمی خواهد رسید و رشد قیمت‌ها تا کجا صعود خواهد کرد.

در انتها پرسشی از شما: با گفته های کدامیک از کاربران موافق هستید؟ آیا جزو آن دسته از دخترانی هستید که کمبود پسران را دلیل تجرد می‌دانند یا مسائل اقتصادی؟