قولی که کارلوس کی‌روش به ما داد
ورزش سه نوشت: اولین باری که کارلوس کی‌روش راهی ایران شد هم اوضاع تفاوت چندانی با امروز نداشت.
بالاخره انتظار به سر رسید و کارلوس کی‌روش ساعتی قبل وارد ایران شد. هر چقدر سر و کله زدیم در مورد برکناری اسکو و گزینه ایرانی و به یکباره تغییر داستان، به هر حال کی‌روش روی نیمکت تیم ملی ایران در جام جهانی خواهد نشست. قرار بود او بامداد امروز وارد تهران شود. ارزش منتظر ماندن داشت، تماشای سرمربی تیم ملی در سومین جام جهان متوالی. تا همین امروز هم هزار موضع گیری در مورد واکنش های این سرمربی دیده شد و تا همین چند ساعت قبل هم هم‌آرایی وجود نداشت. شخصا تصور می کردم این همه ساعت انتظار، چیزی جز یک برخورد سرد نصیبم نمی کند.
اما به نظر می رسید با کارلوس کی‌روش متفاوتی روبرو هستیم. گرچه بین خبرنگاران گفته می شد که احتمالا این سرمربی پرتغالی حال و حوصله‌ای برای صحبت کردن نخواهد داشت و حتی شاید عده‌ای منتظر اخم و ناراحتی او بودند، اما کارلوس کی‌روش از همان بدو ورود با آرامش و طمانینه قدم به قدم از پله های CIP پایین آمد، با ارکان دیپلماتیک با لبخند دست داد و به سر و صدای خبرنگاران و معدود هواداران نیز با روی خوشی عکس‌العمل نشان داد.
خودش به سمت جمع آمد و علیرغم اصرار گروه امنیتی برای سوار شدن به ماشین، در بین خبرنگاران حاضر شد و از بازگشت به ایران ابراز خوشحالی کرد. واکنش او به تمام عکس‌العمل‌های اغراق آمیز، مثبت و با خنده بود و البته بعد از شاید یک دقیقه صحبت، به سمت خودروی عازم به هتل المپیک رفت. بعد از چند اقدام ناموفق، آخرین تلاشم برای صحبت مستقیم با کی‌روش با درخواست پایین دادن شیشه همراه بود و تمام سوال‌هایی که آماده کرده بودم در یک جمله خلاصه شد؛ پیامت برای هواداران فوتبال ایران چیست؟ پاسخ سرمربی پرتغالی هم مثال رفتارش با حوصله و آرام بود: “پیام من امید و تعهد است.”
در فاصله کمتر از بیست سانتیمتر از شانس ایران از صعود از دور گروهی پرسیدم که پاسخم لبخند او و حرکت خودرو از میان ازدحام بود. این اولین مکالمه بین ما بود و احتمالا مثل گذشته، روزهای بیشتر شیرین و البته شاید دقایقی تلخ هم در انتظار ما خواهد بود.
از هم خاطره بد داریم؟ بله، آزرده خاطر هم شده‌ایم؟ چندین بار و به خصوص اواخر. اما خب لحظاتی فراموش نشدنی را نیز در کنار یکدیگر خاطره کردیم. با گل نکونام، کره را بعد از باخت های متوالی مغلوب کردیم. اشکان فقط یک قدم تا باز کردن دروازه آرژانتین فرصت داشت. این تیم قصد حذف شدن نداره، دقایق حساس فوتبال ایران ….
چند ساعت پیش یک کی‌روش آرام و احتمالا باتجربه‌تر را ملاقات کردیم. شصت و چند روز تا بازی اول با تیم ملی انگلیس مانده است. از همین امروز تا آن موقع، قدم به قدم با این تیم پیش خواهیم رفت تا اول شروع پخش و زوم شدن روی چهره کارلوس کی‌روش.
اینقدر روزهای خوب کنار هم داشته‌ایم که از همین ثانیه فقط به یک هدف فکر کنیم. من همین یک هفته پیش، بالاخره فهمیدم هر آرزویی محقق می شود؛ ولو دیر- ولو دور. سرمربی هر کسی که باشد گروه ما دشوار است، اما صعود غیرممکن نیست و این دوماه پیش رو را حداقل با تصور همین چهره سر می‌کنیم؛ بازگشت برای یک ماموریت جدید
