از ابتدای آغاز آشوب‌ها، زندان اوین به‌عنوان نماد از سوی اغتشاشگران مطرح شد، واقعیتی که می‌توان رد پای آن را در شعارهای اولیه جست‌وجو کرد. در ادامه، هرچه بر تعداد بازداشت‌ها از میدان اغتشاشات افزوده می‌شد، نمادسازی نیز با قوت و قدرت بیشتری دنبال می‌شد. از این‌رو نیروهای باقی مانده در میدان اغتشاشات یا کسانی که در شبکه‌های مجازی به‌عنوان اتاق عملیات روانی اغتشاشات فعالیت می‌کردند، همواره تلاش کردند این نماد را برجسته و تازه نگه دارند.

در این میان، یک مسأله هم این است که زندان اوین، محل نگهداری جاسوس‌های دوتابعیتی یا جاسوس‌های دارای تابعیت کشورهای غربی است. این نیز به نوبه خود واقعیتی بود که طراحان، جریان‌های رسانه‌ای و فعالان فضای مجازی و میدانی اغتشاشات اخیر از نظر دور نداشتند. زیرا می‌دانستند وقوع هر اتفاقی در این زندان، به‌دلیل حضور این جاسوس‌های دوتابعیتی یا جاسوس‌هایی که شهروند کشورهای غربی هستند، حساسیت این کشورها را نیز به‌دنبال خواهد داشت.

این دو، علت‌های اصلی انتخاب زندان اوین برای شورش بود. زیرا در این صورت، هر اتفاقی در این زندان، به سرعت مورد توجه جریان‌های رسانه‌ای داخلی و خارجی قرار می‌گرفت و این اتفاقی بود که پس از شورش در اوین کاملاً به واقعیت پیوست.