یکی از بالادستی‌ها روزی صدبار تشکر می‌کرد و به خودشون مدال مبارزه با کرونا می‌داد و می‌گفت برای دنیا مایه عبرتیم. یکی می‌گفت حاضریم به جهان دستاوردهای خودمون در مقابله با آلودگی هوا را ارائه کنیم. منتقد دیگری به این موضوع اشاره می‌کرد که با ۳۰۰ میلیون دلار تزریق ارز می‌شود دلار را به ۱۵ هزار تومان رساند. برخی تصمیم داشتند که ایران را به سومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل کنند. این برنامه هم وجود داشت که پول ایران بعد از دلار و یورو به سومین پول قدرتمند جهان تبدیل شود و مدعی بودند که در مدیریت پولی متخصص هستند آن هم با معدل نزدیک به ۲۰. برخی هم می‌خواستند با ۲ شبکه و بودجه کافی از صنعت فیلم‌سازی هالیوود جلو بزنند و آرمان‌های انقلاب را تبلیغ جهانی می‌کنم. یکی می‌گفت وزارت‌خارجه بی‌عرضه است و دیپلماسی اقتصادی و شراکت با همسایگان برای ما کافی است و نیازی به رابطه با غرب و اروپا نداریم. یکی می‌گفت از سواحل مدیترانه تا مرزهای هند و چین زیر سیطره ایران است و ما در طوفانی ترین منطقه جهان ساحل آرامشیم. یکی منتظر زمستان سرد اروپا و التماس آنها برای خرید گاز ایران بود. برخی از چهره‌ها هم هر روز مقاله می‌نوشتند و منتظر خروج مقتدرانه از برجام بودند.

خلاصه روزگار گذشت و چرخ انتصابات «شورای نگهبان» بر وفق مراد حضرات چرخید و همان مدعیان یک‌باره و دسته جمعی در راس کار و حاکمیت یکدست را قبضه کردند. الان یک سال و نیم از آن روزگار گل و بلبل که نویدش را می‌دادند می‌گذرد و حالا در راس کار هستند و هرچی سنگ و نظریه و توان و نیروی مرئی و غیر مرئی داشتند در ترازوی مدیریت کشور و جهان گذاشتند، اما اوضاع هرروز بدتر از قبل شد. آن حضرات مدعی نه تنها از رو نرفتند، بلکه حالا در فازی حضور دارند که خودشان را در اوج می‌بیند و هرکسی که این اوج و پیشرفت و استقلال و عزت را نبیند یا کور است و یا معترض یا جاسوس و غرب زده …

مسئولان اقتصادی دولت درک پایینی از آنچه در جهان می‌گذرد دارند

«فیاض زاهد»، تحلیلگر مسایل سیاسی و مشاور پیشین وزیر کار در دولت دوم حسن روحانی در پاسخ به این سوال که چرا منتقدان دولت روحانی که همواره از دولت تدبیر و امید می‌خواستند که به‌جای تاکید بر نگاه به غرب از منابع داخلی برای حل بحران‌ها استفاده کنند، حالا باتوجه به اینکه در بدنه کابینه دولت سیزدهم حضور دارند چرا نمی‌تواند بر چالش‌ها چیره شوند، می‌گوید: «دلیل اصلی که این افراد پیش از اینکه بر مسند دولت حضور داشته باشند چنین موضوعاتی را مطرح می‌کنند، نشان از درک پایین آنها از حکم‌رانی و اداره کردن کشور وسیعی مانند ایران است. انتقاد کردن بسیار راحت است ولی حالا که خودشان در دولت حضور دارند عملا می‌بینند که حتی نمی‌توانند ساده‌ترین فعالیت‌های دولت تدبیر و امید را اجرایی کنند. نگرش پایین این افراد از الگوها و مدل‌های جهانی باعث می‌شود که با طرح راه‌های ساده به دنبال پایین آوردن دلار باشند و یا اینکه می‌خواهند یک‌شبه مشکل مسکن ایران را حل کنند. برخی از این شخصیت‌ها که البته شناخته شده هم هستند و حالا در کادر اقتصادی دولت حضور پررنگ ولی بی‌فایده‌ای دارند معتقد بودند که می‌توانند با ایجاد حصار به دور ایران از گندم و بادمجان تا خودروهای سواری را در داخل تولید کنند و هیچ نیازی هم به دیگر کشورها نداریم. ولی حالا اگر به سفره مردم نگاه کنیم متوجه می‌شویم که فقط در فقیرتر کردن مردم موفق بوده‌اند که مشکل‌ترین کار ممکن بود که آن را انجام داده‌اند.»

این استاد دانشگاه با مقایسه ایران و کشور چین ادامه می‌دهد: «هم زمان با انقلاب ۵۷ کشور چین با الگوها و سیاست‌هایی که در دستور کار قرار دارد توانست رفته رفته خود را به یکی از قطب‌های اقتصادی جهان تبدیل کند. آنها از همان ابتدای کار تلاش کردند که روابط بین‌المللی خود را بدون محدودیت گسترش دهند و این گستردگی به حدی رسیده است که اگر کشوری با آنها همکاری نکند از بازار جهانی دور خواهند ماند. با فقدان روابط بین‌الملل و استفاده نکردن از تکنولوژی روز جهان راهی به توسعه نخواهیم یافت. اینکه بدون ارتباط با جهان می‌توانیم به‌ توسعه خود ادامه دهیم یک توهم واضح است که هیچکس آن را نخواهد پذیرفت. توجه داشته باشید که بعد از جنگ دوم جهانی، هر کشوری که توانست در مسیر توسعه به هدف خود برسد توانسته روابط منطقی با جهان ایجاد کند چون به غیر از این راهی برای بهبود وضعیت شهروندان وجود ندارد. اگر بخواهیم به الگوی رشد شهروندان نگاهی بیندازیم مشاهده می‌کنیم هرچه رنگ و روی شهروندان ایران به دلیل سوءتغذیه و کاهش مصرف گوشت قرمز و لبنیات رو به زردی می‌رود شهروندان کشوری مانند چین هر روز در حال بهتر شدن هستند. در تازه‌ترین گزاراش‌ها می‌بینیم که در طول سی سال گذشته قد مردم چین بین ۲۰ تا ۲۵ سانتی‌متر افزایش داشته است.»

این تحلیل‌گر با اشاره به جذب سرمایه خارجی برای توسعه کشور اضافه می‌کند: «یکی از تاکیدات مسئولان کشور چین در جذب سرمایه خارجی بود چون آنها می‌دانند که بدون سرمایه‌گذار خارجی نمی‌توانند سود مطلوب را به‌دست آورند به همین دلیل است که مشاهده می‌کنیم آمریکا به‌عنوان بزرگ‌ترین رقیب سیاسی چشم بادامی‌ها در سوی دیگر بزرگترین شریک تجاری‌شان هم محسوب می‌شود. هنگامی که نزدیک به دو دهه پیش از حضور چین جدید، در سال ۲۰۱۵ صحبت می‌کردیم همه با خنده به استقبال ما می‌آمدند ولی حالا مشاهد می‌کنند که با یک برنامه جامع می‌توان به توسعه مطلوب رسید. حالا مشاهد می‌کنیم منتقدان دیروز دولت روحانی که حالا به‌عنوان نوابغ اقتصادی دولت معرفی می‌شوند خودشان از مدیریت کشور باز مانده‌اند. این تیم اقتصادی که تحصیلات عالیه هم ندارند نه‌تنها نمی‌تواند باعث بهبود وضعیت کنونی کشور شوند بلکه رفته رفته با سیاست‌های که نشان از درک پایین آنها دارد سفره مردم را کوچک‌تر خواهند کرد. باید بگوییم آنها بر اساس عملکرد دولت روحانی خود را منتقد نشان می‌دادند ولی حالا خودشان هیچ عملکردی برای نقد کردن ارائه نمی‌دهند تا بتوان آنها را ارزیابی کرد.»