بحران افغانستان و رویکرد طالبان نسبت به زنان، شیعیان و مدارس و مکاتب آنها و نیز حق‌آبه هیرمند، از مسائل جدی است که در سال ۱۴۰۲ باید تدبیری برای آن اندیشیده شود.در این راستا هر چند حفظ ارتباط و تلاش برای جهت‌دهی به سیاست‌ها و تأثیرگذاری بر گروه طالبان از سوی ایران ضروری است اما نکته مهم این است که قرار گرفتن در لیست کشورهای حامی طالبان، خطریبرای پرستیژ و اعتبار منطقه‌ای و جهانی ایران محسوب می‌شود و از حمایت افکار عمومی داخلی نیز برخوردار نیست؛ به ویژه اینکه این گروه از لحاظ هویتی، مذهبی و ایدئولوژیک با فرهنگ و تمدن ایرانی،اختلافات اساسی دارد.

این گروه علی‌رغم سیاست‌های اعلامی، در مدت نزدیک به دو سالی که بر سر کار آمدههرجا توانسته مزاحمت‌های مرزی برای ایران ایجاد کرده و تخصیص حق‌آبه هیرمند به کشورمان را با مشکل مواجه ساخته است. بر این اساس به نظر می‌رسدسیاست مدارای صرف با این گروه به مصلحت نخواهد بود و تهدیدات و مزاحمت‌های آنها علیه کشورمان را افزایش می‌دهد