وی پس از آن که سال گذشته با برخی مقامات غربی – مانند مایک پمپئو رئیس بدنام سیا در دولت ترامپ- عکس یادگاری گرفت و تنگدستی این محافل در اپوزیسیون‌پروری برای ایران را به رخ کشید، تدریجا از کانون توجهات رسانه‌های اپوزیسیون بیرون افتاد. علت هم در سرنگونگی نمایشی بود که به نام براندازی به راه انداخته بودند اما چند ماه بعد، اسباب طنز و تمسخر و تحقیر اپوزیسیون قدیمی را فراهم کرده بود.

خالی‌بندی فراوان، فریب برخی گروه‌های اپوزیسیون و بالا کشیدن بخشی از بودجه‌های دریافتی از دولت آمریکا در کنار انگشت نما شدن اپوزیسیون، موجب بی اعتمادی به مصی علی‌نژاد و حاشیه‌نشینی و افسردگی مصی علی‌نژاد شد.

او آخرین بار در اثر فشار روانی شدید، به داخل ساختمان خالی سازمان ملل رفت و عکسی از خود پشت تریبون و رو به صندلی‌های خالی سالن گرفت و آن را منتشر کرد. انتشار این تصویر، هر چند سوژه خنده برخی ناظران شد، کارشناسان مطلع در امور روان شناسی و روان پزشکی را به این تحلیل رساند که افسردگی سابقه دار علی‌نژاد به حد بحرانی رسیده است. فرد در چنین مرحله ای از به‌هم ریختگی روانی، ممکن است به خود یا افراد پیرامون خود آسیب برساند. این وضعیت به هم ریخته علی‌نژاد، متعاقب آن تشدید شده که بسیاری از فراخوان‌های تجمع در آمریکا و اروپا، حتی با حضور افرادی به تعداد انگشتان دو دست انجام شد و بی‌پشتوانگی روسای جدید و خودخوانده اپوزیسیون را به رخ کشید.