تیم تحقیقاتی در این مطالعه، عوامل خواب و نشانگرهای زیستی که نمایانگر سلامت ماده سفید مغز هستند را مورد بررسی قرار داد. ماده سفید، برای اتصال بخش‌ های مختلف مغز ضروری است و همچنین مسئول کنترل اعمال غیر ارادی مانند دما، فشار خون و ضربان قلب است. یکی از نشانگرهای زیستی که سلامت ماده سفید مغز را اندازه ‌گیری می ‌کند، افزایش شدت ماده سفید است.

افزایش شدت ماده سفید، ضایعات ریز قابل مشاهده در اسکن مغزی است که با افزایش سن یا فشار خون بالای کنترل نشده، شایع تر می شود. یک نشانگر زیستی دیگر، یکپارچگی آکسون ها را اندازه گیری می کند، رشته های عصبی که سلول های عصبی را به هم متصل می کنند.

این مطالعه شامل ۱۴۰ فرد با میانگین سنی ۷۳ سال بود که همه مبتلا به آپنه انسدادی خواب بودند. در شروع مطالعه، هیچ یک از شرکت کنندگان مشکلات شناختی نداشتند. در مجموع ۳۴ درصد از این تعداد آپنه خواب خفیف، ۳۲ درصد آپنه خواب متوسط و ۳۴ درصد، علائم آپنه خواب شدید داشتند.

محققان پس از در نظر گرفتن عواملی مثل سن، جنسیت و سایر شرایطی که می توانند بر خطر تغییرات مغزی مانند فشار خون بالا و کلسترول بالا تأثیر بگذارند، دریافتند که شدت ماده سفید در افراد مبتلا به آپنه خواب شدید نسبت به افراد مبتلا به آپنه خواب خفیف یا متوسط، بیشتر بود. نتایج همچنین نشان دادند که یکپارچگی آکسون ها در مغز این افراد کاهش یافته بود.

پژوهشگران اظهار داشته اند: تحقیقات بیشتری مورد نیاز است تا تعیین شود که آیا مشکلات خواب بر این نشانگرهای زیستی مغز تأثیر می‌گذارند یا برعکس. یافته های تحقیقاتی در مجله Neurology منتشر شده اند.