در آخرین دست از این نوع تنازعات، دولت و سخنگویش شمشیر را برای محمدباقر قالیباف، رییس مجلس و لیدر نواصولگرایان از رو بست و رسما زبان به نقد رییس مجلس گشود.

دیروز ابتدا روزنامه ایران ارگان رسمی دولت در گزارشی از نزول جایگاه رییس مجلس خبر داد و نوشت: «بررسی‌های مراکز افکارسنجی نشان‌دهنده تضعیف جایگاه مجلس به واسطه رفتار برخی نمایندگان در میان مردم است تا جایی که بسیاری از ایرانیان حتی نام رییس مجلس را هم نمی‌دانند.» در ادامه این گزارش تاکید شده: «براساس یک نظرسنجی معتبر بیش از ۵۳ درصد مردم گفته‌اند که اسم رییس مجلس را نمی‌دانند! همچنین در پاسخ به پرسش درباره رضایت از مجلس، بیش از ۶۸ درصد مردم گفته‌اند اصلا از مجلس رضایت ندارند یا کم رضایت دارند. هر چند ۱۲درصد هم اعلام کرده‌اند که به مقدار زیاد و خیلی زیاد از مجلس رضایت دارند.»

ایران همچنین در پاسخ به اظهارات قالیباف در این خصوص که مجلس اساسا درخواستی برای برکناری معاون سیاسی نداشته، نوشت: «انداختن توپ موضع‌گیری‌های انجام شده علیه معاون سیاسی وزیر کشور در زمین احمد وحیدی و پاک کردن صورت مساله …درحالی است که اقدامات برمبنای همین صورت‌مساله همچنان از سوی برخی نمایندگان در جریان است.» روز گذشته خبرگزاری «خانه ملت» وابسته به مجلس در خبری به نقل از علی حدادی نوشت: «استیضاح وزیر کشور در کمیسیون امور داخلی کشور و شوراها اعلام وصول شده و در حال بررسی است.»

این خبرگزاری روز یکشنبه هم به نقل از شهریار حیدری، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی نوشته بود: «وزیر کشور به مجلس قول برخورد با معاونش را داد، اما ظاهرا عده‌ای او را به مقاومت در برابر نمایندگان توصیه کردند و درنهایت استیضاح وحیدی به جریان افتاد.»

انتقادات پاستورنشینان از اهالی بهارستان اما به گزارش عجیب روزنامه ایران ختم نشد؛ سخنگوی دولت، دیروز هم دست به کار شد و از فرصت نشست خبری خود برای نواختن مجلس استفاده کرد.

علی بهادری‌جهرمی اصرار نمایندگان برای برکناری معاون سیاسی وزیر کشور و استیضاح وزیر کشور در فاصله ۶ماه مانده به موعد رسمی انتخابات را حاشیه‌ای و غیرمتعارف ارزیابی کرد و خطاب به نمایندگان اعلام کرد: «این مسائل حاشیه‌ای و فرعی نباید محور مباحث بین قوا قرار گیرد.» اما با شعله کشیدن آتش نزاع میان دولت و مجلس از یک طرف و دولت و قوه قضاییه از سوی دیگر، افکار عمومی به دنبال خاستگاه این رویارویی‌ها و نتیجه احتمالی آن هستند.

زعیم اصولگرایان کیست؟

زمانی که زمینه برای شکل‌گیری حاکمیت یکدست در کشور با انتخابات ۱۴۰۰فراهم شد، اصولگرایان اعلام کردند از طریق این یکپارچگی، کشور به سمت توسعه و پیشرفت گام برخواهد داشت و دیگر شاهد آن نخواهیم بود که نهادها، ارگان‌ها و قوای سه‌گانه در کاسه هم بگذارند. اما با گذشت بیش از ۲سال از تشکیل ساختار یکدست مدیریتی و حاکمیتی، حجم تنازعات میان قوای مختلف نه تنها کاهش پیدا نکرده، بلکه شاهد زبانه کشیدن آتش اختلافات میان اصولگرایان هستیم.

ریشه بسیاری از این اختلافات هم به انتخابات۱۴۰۰باز می‌گردد؛ آوردگاهی که اصولگرایان می‌دانستند که با تیغه تیز ردصلاحیت‌ها دیگر رقیبی با پرچم اصلاح‌طلبی، میانه‌روی (و حتی اصولگرایان سنتی) وجود نخواهد داشت. محمدباقر قالیباف، سیدابراهیم رییسی و سعید جلیلی با تجربه سال‌ها حضور (و شکست) در انتخابات قبلی، خود را بر حق‌تر می‌دانستند که در شمایل زعیم اصولگرایان وارد گود انتخابات شده و رویای قدیمی ریاست خود بر جمهور ایرانیان را تعبیر کنند.

به نظر می‌رسد که دولت با حذف همه رقبای احتمالی، مسیر خود را طی خواهد کرد. باید دید پرده‌های نهایی این رویارویی‌ها، باعث خالص‌سازی نهادهای قدرت و مدیریتی کشور از هر آن گروه که مخالف دولت است، خواهد شد یا اینکه سایر بازیگران هم شعبده‌هایی تازه در آستین خواهند داشت.

پاسخ به این پرسش‌ها نیازمند گذشت زمان و رسیدن روزهایی است که در آنها دولت روبه‌روی عملکرد و نحوه مدیریتش قرار می‌گیرد