تاثیرات مدرسه در شکل گیری شخصیت فرزندان
روان شناسا سنین مدرسه را دوره دانایی، تمایل به زندگی اجتماعی و انجام فعالیت ها، ظهور استعداد ها و صیقل یافتن شخصیت می دانند.
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله: هر کس از ترس فقر ازدواج نکند نسبت به لطف خداوند بدگمان شده است. چرا که خداوند می فرماید: اگر آنان فقیر باشند خداوند از فضل و کرم خود بی نیازشان می کند.جام خانواده؛ روان شناسان معتقدند زمان ورود به مدرسه که آغاز کسب تجارت تازه و متنوع اجتماعی است و اولین برخورد رسمی اجتماعی کودک در آن صورت می پذیرد، عامل موثری در شکل گیری شخصیت است چنانچه کودک با نگرش مثبت از کانون خانواده به محیط مدرسه وارد شده باشد از نظر سازگاری اجتماعی و پذیرش نرم ها، معیارها و مقررات جدید توفیق بیشتری می یابد[1] و در نتیجه دومین خشت محکم بنای شخصیت فرد در این محیط گذاشته خواهد شد.
محیط مدرسه می تواند در اصلاح بدآ موزی های اجتماعی در محیط خانواده و هدایت نوآموز در مسیر رشد مطلوب شخصیت بسیار مفید و موثر باشد. از آنجا که کودکان در سنین ابتدایی آمادگی بسیار بالایی برای پذیرش دارند و محیط مدرسه ومعلم هم برای آنان جذبه خاصی دارد، نقش مدرسه عمیق، اساسی و پایه می باشد. خلاصه اینکه سال های مدرسه از جهت تکوین شخصیت کودک و نوجوانان از اهمیت فروانی بر خوردار است. مدرسه همیشه ودر همه جای دنیا به مثابه پل انتقال ارزش ها، وظیفه پاسداری از نظام ارزشی حاکم بر جامعه و انتقال آن به خانواده از طریق دانش آموزان را عهده دار بوده است. وحدت رویه تربیتی خانه و مدرسه و همراهی و همگامی هرچه بیشتر اولیا و مربیان در تشویق و ترغیب مستقیم و غیر مستقیم کودکان و نوجوانان به حفظ ارزش ها، اتصاف به صفات حسنه و رعایت احکام و حدود الهی، تضمین بهداشت روانی، تعادل شخصیت، پیشرفت تحصیلی و خلاقیت های ذهنی آنها کمک موثری خواهد داشت. [2]
