هشدار جدي رییس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران نسبت به وضعیت معیشتي كارگران/هزار بار می گوییم تا بشنوند

دکتر سمیه گلپور رئیس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران ايران با انتشار رنج نامه ای نسبت به وضعیت معیشت کارگران هشدار داد.
به گزارش عصرخبر، وی با اشاره به مشکلات معیشتی کارگران و قدرت خریدی که کارگران ندارند، نوشت:

بیش از۵ ماه از سالی که خط فقر در آن توسط دولتمردان بیش از ۲۰میلیون اعلام شد و شورای عالی کار حداقل دستمزد را ۷میلیون و اندی تعیین کرد می گذرد. البته این حقوق را برای کارگران خوش شانسی! مفروض است که ذیل قانون کار جذب می شوند و حداقل بیمه و حقوق را دارند و نه هزاران و شاید میلیون ها فردی که غیر رسمی کار می کنند تا به روایت امام صادق(ع)، کالمجاهد فی سبیل الله، لقمه نانی بر سفره ی حلالشان می برند.
مجاهدانی که تن رنجوشان را با دو یا سه شغل رنجورترمی کنند تا چشمان منتظر زن و فرزندشان روحشان را به مسلخ چه کنم چه کنم نبرد.
کجاست است مسلمانی که ادعا کند رنج کارگران این مرزوبوم را نمی بیند؟یا مسئولینی که در سازمان هایی مانند سازمان برنامه و بودجه نشسته اند قطعا بر ریاضیات دبستان اشراف دارند و می توانند این فرمول ساده را حل کنند که اگر هفت میلیون حقوق بگیری و مسکنی و سرپناهی نداشته باشی و کودک و نوجوان محصل داشته باشی و روزانه حداقل وعده غذایی را بخوری و اصلاً سبد فرهنگ و دانش و رفاه و.. را هم فاکتور بگیری در یک عملیات ساده جمع و تفریق این عدد بیش از ۲۰میلیون تومان می شود نه هفت میلیون.
چگونه پنجره جمعیتی بسته نشود، وقتی برخی از سیاسگذاران با جهل به موضوع در آمیخته اند و درکی از فقر و گرسنگی بیکاری و … ندارند؟
آیا مسئولان هم نان، برنج و گوشت، شیر و مرغ و روغن مصرف می کنند؟یا هر روز و شب روزه دار هستند و ازنرخ ها بی خبرند؟ یا از فرشتگانند که غذا نمی خورند؟ خدایا این ندای هل من ناصر مجاهدانی است که با عرق جبین و کد یمین و با شرافت و مردانگی برای تأمین صرفاً شاید یک سوم زندگی شان همه روزه تا پاسی از شب را مجاهدت می کنند آن هم در سرزمینی که از دل زمینش تا کوه های سر به فلک کشیده اش و تا دریای خروشان و کویر تفتیده اش را توای حضرت حق، سرشار از نعمات و برکات کرده ای…
آیا از آبروی مومن شرافتمندتر مطاعی سراغ دارید؟ببینید مسئولین بیدار، ببینید که چگونه آبروی کارگر مومن بخاطر فقر آن هم با وجود کار شبانه روزی بر سر هر کوی و برزنی به تاراج می رود.
ببینيد که چگونه وام دار می شوند نه برای تهیه مسکن و تهیه زخارف دنیا که برای تهیه نان که شکم کودکانشان را سیر کنند و باز می گوییم و هزار بار دیگر می گوییم تا بشنوند کسانی که نمی خواهند بشنوند تا بشوند کسانی که شاید نشنیده اند، تا بشنوند جوانمردانی که چشم امید محرومانند. محرومانی که در شرف مرحوم شدنند ،بشنوند که هل من ناصر ینصرنا؟