واشنگتن‌پست نوشت: تلاش‌های آمریکا برای ترغیب تل‌آویو به کاهش حملات و در نظر گرفتن تناسب و اولویت بالاتر یعنی جلوگیری از مرگ غیرنظامیان است اما مقامات اسرائیلی همه این پیشنهادها را رد کرده‌اند که این امر باعث شده دولت بایدن برای فرونشاندن خشم در جهان عرب در یک صحنه‌سازی سیاسی و نمایش ناراحتی و نگرانی از رنج مردم غزه برآید.

اما نشانه کمی وجود دارد که رهبران عرب تحت تأثیر این نمایش‌ها قرار گرفته‌ باشند که همین امر شکل خاورمیانه پس از جنگ – و نقش ایالات متحده در آن – را به شدت نامشخص می‌گذارند.

سناتور کریس مورفی (D-Conn.)، یکی از اعضای ارشد کمیته روابط خارجی سنا، گفت: برای دولت مهم است که در مورد تلفات انسانی با صدای بلند ابراز نگرانی کند. من درک می‌کنم که آنها نمی‌خواهند هیچ فضای عمومی بین واشنگتن و اسرائیل باز کنند. اما اگر همه ما می‌خواهیم از باز شدن یک جبهه دیگر جلوگیری کنیم و می‌خواهیم کشورهای خلیج‌فارس بخشی از بازسازی غزه باشند، باید تا حد امکان شفاف‌سازی کنیم که واشنگتن کاهش آسیب غیرنظامیان را در اولویت قرار داده است.

مورفی اخیراً بیانیه‌ای منتشر کرده و میزان کنونی مرگ و میر غیرنظامیان را «غیرقابل قبول» دانست و از اسرائیل خواست که مسیر خود را تغییر دهد. مورفی گفت: «دولت به طور خصوصی به شدت فشار آورده است و من فکر می‌کنم که آنها باید علناً در مورد هزینه‌های کشتار غیرنظامیان ابراز نگرانی کنند، حتی اگر از توانایی اسرائیل برای ادامه جنگ حمایت می‌کنند.»

آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا روز جمعه به تل آویو سفر کرد و بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی را برای توقف بشردوستانه بمباران غزه تحت فشار قرار داد تا کمک‌ها به طور ایمن از طریق غزه جریان یابد و احتمالاً تلاش برای آزادی بیش از ۲۰۰ گروگان باقی مانده را تسهیل کند. اما در یک اختلاف غیرمعمول علنی، به نظر می‌رسد نتانیاهو فشار بلینکن را رد کرده و می‌گوید که قبل از آزاد کردن گروگان‌ها توسط حماس که اکثر آنها اسرائیلی هستند، تسلیم نخواهد شد.

به گفته یک مقام آمریکایی آشنا با گفتگوها، مقامات آمریکایی امیدوار بودند که بمباران‌ها به طور منظم متوقف شود تا امدادگران بتوانند با خیال راحت در غزه فعالیت کنند. اما تضمین چنین ترتیبی پس از دیدار بلینکن دور از دسترس به نظر می‌رسد. به گفته یک مقام ارشد دولت که خواست نامش فاش نشود، دولت بایدن در گفتگوهای خصوصی خود با تل آویو به موفقیت‌های اندکی دست یافته است. از جمله متقاعد کردن تل آویو برای بازگرداندن ارتباطات در غزه در ماه گذشته، باز کردن شیرهای آب و متقاعد کردن این رژیم برای اجازه ورود تعداد کمی از کامیون‌های حامل کمک‌های بشردوستانه از طریق گذرگاه مرزی رفح.

هنگامی که بایدن هفته گذشته با نتانیاهو صحبت کرد، او و دستیاران ارشدش توانستند تعهدی را به دست آورند که اجازه رفتن ۱۰۰ کامیون در روز به رفح را می‌داد، که به گفته مقامات آمریکایی اکنون در حال انجام است. با این حال، این موفقیت‌ها تحت الشعاع شکست اساسی ایالات متحده در تأثیرگذاری بر روند کارزار نظامی اسرائیل قرار گرفته است. دستیاران ارشد بایدن همچنین از عدم پاسخ روشن مقامات اسرائیلی در مورد اهداف عملیات و اینکه اگر بتوانند در هدف خود برای نابودی حماس موفق شوند، انتظار دارند آینده غزه چگونه باشد، ناامید شده‌اند.

بایدن و دستیاران ارشد او بر این باورند که اسرائیل حق و وظیفه دارد به حملات ۷ اکتبر حماس، پاسخ دهد. اما بایدن همچنین از اسرائیلی‌ها خواسته است که اشتباهات آمریکا را پس از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ تکرار نکنند. چندین مقام آمریکایی گفتند که معتقدند می‌توانند به طور موثرتری چنین پیام‌هایی را به صورت خصوصی به اسرائیل برسانند. آنها گفتند در روزهای اخیر دولت از برخی از تاکتیک‌های اسرائیل به شدت ناخرسند است. هفته گذشته، ارتش اسرائیل دو روز متوالی اردوگاه آوارگان جبالیا را بمباران کرد، حمله‌ای که به گفته اسرائیل یکی از رهبران حماس را هدف قرار داد اما ده‌ها غیرنظامی را نیز کشت. روز جمعه، یک حمله هوایی در نزدیکی ورودی بیمارستان الشفا در شهر غزه آمبولانسی را هدف قرار داد که اسرائیلی‌ها مدعی هستند یک هسته حماس از آن استفاده می‌کرد.

مقامات اسرائیلی اخیراً هزاران فلسطینی را که برای کار به داخل اسرائیل رفته بودند اخراج کردند و آنها را به غزه بازگرداندند، حتی در حالی که به بمباران این منطقه ادامه می‌دهند.

تل‌آویو استدلال می‌کند که پس از طوفان الاقصی حق دارد حماس را با هر وسیله‌ای نابود کند و آن را با حملات ۱۱ سپتامبر مقایسه می‌کند. رهبران اسراییلی مدعی هستند که برای جلوگیری از تلفات غیرنظامیان هر کاری که می‌توانند انجام می‌دهند، اما مقامات کاخ سفید از همان ابتدا نسبت به اینکه حمله زمینی به غزه به هدف اعلام شده خود یعنی از بین بردن حماس دست یابد، تردید داشتند و نگران بودند که این حمله تنها به تشدید و بی‌ثباتی بیشتر منجر شود.

اکنون، مشاوران کاخ سفید می‌گویند، این دقیقاً همان چیزی است که در حال رخ دادن است. یک فرد آشنا گفت: «دلیل اینکه آنها خواهان تهاجم زمینی نبودند و همه سؤالات را پرسیدند این بود که می‌ترسیدند این نتیجه باشد – وضعیت در داخل غزه فقط برای مردم آنجا بدتر شود و این منجر به تشدید تنش شود. آنها فقط راه‌های مختلفی را امتحان می‌کنند، چگونه می‌توان مجموعه‌ای از اقدامات را که اجتناب ناپذیر هستند و شکست می‌خورند، کاهش داد؟ آنچه در اصل به طرح پیش فرض دولت بایدن تبدیل شده است – تنش زدایی با کشورهای عربی با تاکید بر نگرانی ایالات متحده در مورد رنج غیرنظامیان در غزه – خیلی بهتر از این نیست.

رهبران عرب به مقامات آمریکایی گفته‌اند که آمریکا باید اقدامات بیشتری انجام دهد تا تل آویو را مجبور کند تا عملیات خود در غزه را که منجر به کشته شدن نزدیک به ۱۰۰۰۰ فلسطینی از جمله هزاران کودک شده، متوقف کند. با تشدید وضعیت، رهبران مصر و اردن به طور فزاینده‌ای از این بیم دارند که اسرائیل از درگیری کنونی برای بیرون راندن فلسطینی‌ها از غزه و ورود به کشورهایشان استفاده کند.

یک وزارتخانه اسرائیل پیش نویس پیشنهادی را در زمان جنگ تهیه کرد که ۲.۳ میلیون فلسطینی غزه را به شبه جزیره سینا مصر منتقل می‌کند. دفتر نتانیاهو این سند را به‌عنوان یک «مفهوم کاغذی» کم اهمیت جلوه داد، اما افشای آن باعث تشدید تنش‌ها بین اسرائیل و قاهره شد. به گفته یکی از آشنایان با تماس‌ها که خواست نامش فاش نشود، هفته گذشته طی تماس‌های تلفنی بایدن، به رهبران مصر و اردن تضمین داده شد که فلسطینی‌ها به کشورهایشان یا هیچ کشور دیگری کوچانده نخواهند شد.

منتقدان دولت بایدن، از جمله بسیاری از آمریکایی‌های عرب و مسلمان، استدلال می‌کنند که ایالات متحده اهرم مالی عظیمی بر اسرائیل دارد و اگر بخواهد می‌تواند فشارهای بسیار بیشتری را اعمال کند. واشنگتن بزرگترین حامی نظامی اسرائیل است و کاخ سفید از کنگره درخواست کرده است که ۱۴ میلیارد دلار کمک اضافی به اسرائیل ارائه کند.

اما مقامات و مشاوران دولت می‌گویند اهرم‌هایی که ایالات متحده از نظر تئوریک بر اسرائیل دارد، مانند شرطی کردن کمک‌های نظامی برای هدفمندتر کردن کارزار نظامی، غیرمشروع هستند، تا حدی به این دلیل که از نظر سیاسی در هر دولتی بسیار نامحبوب خواهند بود و تا حدودی به این دلیل که به گفته دستیاران، خود بایدن وابستگی شخصی به اسرائیل دارد.

اما اظهارات آمریکا مبنی بر کاهش درد و رنج مردم غزه از سوی رهبران عرب با بدبینی نگریسته می‌شود و آنها شکایت می‌کنند که علیرغم اعتراض‌ها، واشنگتن در واقع بدون قید و شرط از اسرائیل حمایت می‌کند. تعداد فزاینده‌ای از دموکرات‌ها خواستار آتش‌بس هستند و برخی از مترقی‌ها حمایت نظامی ایالات متحده از اسرائیل را به طور گسترده‌تر زیر سوال برده‌اند.

بروس ریدل، یکی از اعضای ارشد موسسه بروکینگز که در دولت کلینتون روی مسائل خاورمیانه کار می‌کرد، گفت: «البته ایالات متحده اهرمی دارد – ما سالانه ۴ میلیارد دلار کمک بلاعوض به اسرائیل می‌دهیم. اما هر دولت آمریکا، که به دهه ۱۹۷۰ برمی‌گردد، از استفاده از این اهرم بیزار بوده است، زیرا بسیار منفور خواهد بود.

ریدل افزود: مطمئنم که آنها همه چیزهای درست را می‌گویند – شما باید قوانین حقوق بین‌الملل را رعایت کنید – اما در عمل، خشم روزافزون در جهان عرب و اسلام از اسرائیل و ما وجود دارد. و این بهایی خواهد داشت.

دولت بایدن اکنون نفوذ خود بر یک متحد کلیدی را بسیار کم می‌بیند، متحدی که اقدامات نظامی‌اش می‌تواند بر همه چیز از اقتصاد جهانی گرفته تا روابط دیپلماتیک آمریکا در منطقه تأثیر بگذارد.

یک فرد آشنا با تفکر دولت که خواست نامش فاش نشود، گفت: آنها در حال تماشای واژگونی قطار هستند و نمی‌توانند کاری در مورد آن انجام دهند، و قطار در حال افزایش سرعت.

وی ادامه داد: سانحه قطار در غزه در حال رخ دادن است، که تبدیل به انفجار در منطقه می‌شود. آنها می‌دانند که حتی اگر قرار باشد کاری انجام دهند، یعنی شرطی کردن کمک به اسرائیل، در واقع اسرائیلی‌ها را از آنچه که هستند باز نخواهد داشت.

در عین حال، دولت از افزایش خشونت در کرانه باختری اشغالی، سرزمینی جداگانه که بخشی از آن توسط تشکیلات خودگردان فلسطین اداره می‌شود، نگران است. بایدن صریحاً شهرک نشینان افراطی یهودی در آنجا را مورد خطاب قرار داده و خشونت‌های فزاینده‌ای را که از ۷ اکتبر تاکنون منجر به کشته شدن بیش از ۱۰۰ فلسطینی شده، محکوم کرده است. مقامات ارشد آمریکایی به طور خصوصی از نتانیاهو می‌خواهند که این شهرک‌نشینان را برای جلوگیری از گسترش درگیری ثانیه به ثانیه مهار کند.

جبهه سوم بحران غزه، بحران در کرانه باختری است، یک دولت اسرائیلی داریم که به حرف‌های جهان خارج گوش نمی‌دهد؛ نخست‌وزیر اسرائیل که حمایت‌های مردمی‌اش به شدت کاهش یافته است و به شدت در تلاش است راهی برای حفظ مقام خود بیابد.