آن حمله هم روز شنبه بود؛ ۴۶ سال قبل از حمله بزرگ حماس در ۱۵ مهر ۱۴۰۲. در ۲۰ اسفند ۱۳۵۶ گروه بزرگی از چریک‌های فلسطینی در عملیاتی در شمال تل‌آویو، ۴۶ سرباز اسرائیلی را کشتند و ۸۴ نفر را مجروح کردند. چریک‌ها تا قلب اسرائیل پیش رفتند و ۱۰۰ نفر گروگان گرفتند. حمله از دریا بود. این بزرگترین شبیخون چریک‌های فلسطینی تا آن زمان بود.

قبلا گروگانگیری‌ها و حملاتی از طرف فلسطینیان به مدرسه معالوت در سال ۱۹۷۴ با ۲۹ کشته و ۷۰ زخمی و هتل ساووی در سال ۱۹۷۵ با ۱۱ کشته و ۱۱ زخمی اسرائیلی شده بود. این یکی اما جسورانه‌تر بود چون به تعبیر مطبوعات وقت ایران «فدائیان توانستند با در اختیار داشتن حدود یکصد گروگان در حدود ۶۰ کیلومتر در پررفت‌وآمدترین جاده اسرائیل پیشروی کنند. چند تن از فدائیان توانستند در تاریکی شب و در میان درختان ناپدید شوند.»

منظور از فدائیان اعضای سازمان فتح بود که دست به بزرگترین عملیات خود در ۱۳ سال جنگ چریکی زده بودند و این اولین اقدام بزرگ آنها در داخل اسرائیل از ژوئن ۱۹۷۵ بود.

روزنامه کیهان – ۲۱ اسفند ۱۳۵۶

سازمان آزادی‌بخش فلسطین (فتح) برای نشان دادن خشم خود از روند صلح مصر و اسرائیل در بیانیه‌ای اعلام کرد این حمله «پافشاری خلق فلسطین را بر اجرای مبارزه مسلحانه بر ضد اشغال بی‌شرمانه صهیونیستی تاکید می‌کند.» و باز مانند این روزها اولین مقامی که سریع به مناخیم بگین، نخست‌وزیر اسرائیل تسلیت گفت و حمله را محکوم کرد، جیمی کارتر رئیس‌جمهور آمریکا بود.
بگین هم اعلام کرد اسرائیل حمله خونین روز شنبه چریک‌های فلسطینی را هرگز فراموش نخواهد کرد و گفت «حمله جوخه مرگ فلسطینی‌ها خطر مهلکی را که ایجاد کشور فلسطینی را دربردارد نشان داد.»

اسرائیل سریع دست به انتقام زد؛ بزرگترین حمله دریایی، زمینی و هوایی اسرائیل به لبنان از سحرگاه ۲۴ اسفند آغاز شد و کلیه اردوگاه‌های فلسطینی در جنوب لبنان به تصرف اسرائیل درآمد و روز بعد اعلام شد اسرائیل سراسر جنوب لبنان را اشغال کرده است.

روزنامه کیهان – ۲۵ اسفند ۱۳۵۶

در چنین اوضاع و احوالی، چند نفر از فعالان ملی و روشنفکران و روزنامه‌نگاران ایرانی در نامه‌ای به دبیرکل سازمان ملل خواستار اخراج فوری و بدون شرط ارتش اسرائیل از لبنان و مجازات اسرائیل به علت تجاوز و کشتار مردم بی‌گناه شدند.

منبع ساواک یک ماه بعد درباره این نامه گزارش داد؛ تاریخ گزارش با قید «خیلی محرمانه» ۱۳۵۷/۰۱/۳۰ است و تاریخ رسیدن خبر به رهبر عملیات محل ۱۳۵۷/۰۱/۲۸. تاریخ وقوع و تاریخ رسیدن خبر به منبع «اخیرا» ذکر شده بود اما چنانکه از متن تایپ‌شده نامه برمی‌آید در ۱۳۵۶/۱۲/۲۶ نوشته شده است؛ بلافاصله پس از اشغال لبنان توسط اسرائیل.

منبع ساواک نوشته که «اخیرا عناصر وابسته به جبهه باصطلاح ملی و مذهبیون افراطی و نویسندگان اعلامیه‌ای تحت عنوان دبیرکل سازمان ملل متحد در مورد تخلیه اراضی اشغالی فلسطین و اخراج قوای اسرائیل از لبنان به امضای سی نفر تکثیر و توزیع نموده‌اند.»

گزارش منبع ساواک درباره «اعلامیه» فعالان ملی

در بین امضاکنندگان نامه اسامی محمدتقی شریعتی مزینانی پدر دکتر علی شریعتی، فعالان ملی مانند کریم سنجابی، کاظم سامی، احمد صدر حاج‌سیدجوادی، سید ابوالفضل موسوی، محمد بسته‌نگار، عباس رادنیا و… و روزنامه‌نگاران و نویسندگانی چون شمس آل‌احمد، علی‌اصغر حاج‌سیدجوادی، اسلام کاظمیه و جواد مجابی به چشم می‌خورد.

متن کامل این نامه که مرکز اسناد انقلاب اسلامی برای اولین بار منتشر می‌کند از این قرار است:
«۵۶/۱۲/۲۶

آقای دبیرکل سازمان ملل متحد – نیویورک

با احترام – ملت ایران خواستار فوری اخراج بدون شرط ارتش اسرائیل از لبنان و مجازات اسرائیل به علت تجاوز و کشتار مردم بیگناه است.
تخلیه کلیه اراضی اشغالی فلسطین، و شناسائی حق تعیین سرنوشت برای ملت فلسطین و استقرار حکومت ملی از سوی سازمان آزادیبخش فلسطین، مورد تقاضای ملت ایران می‌باشد. ایران – تهران
سید ابوالفضل موسوی – ابن الرضا – سید حسن – اصفهانی – محمد – آل احمد – شمس‌الدین – بسته‌نگار – محمد – پورجعفر- بزرگ – جلالی – حاج سید جوادی – دکتر علی‌اصغر – حاج سید جوادی – شمس‌الدین – درویش – محمد – رادنیا – عباس – رضائی – حاج خلیل‌الله – روحانی – محمد رضا – رهنما – شیخ مصطفی – ری‌پور – محمد – سامی – دکتر کاظم – سنجابی – دکتر کریم – شریعتی مزینانی – محمد تقی – شایورد – دکتر محمد – شکوری – صدر حاج سید جوادی – احمد – صفاری – رحیم – صدر – حسن – علی بابائی – حاج احمد – کاظمیه – اسلام – گودرزی‌پور – عبدالمجید – متحدین – کاظم – مجابی – دکتر جواد – موسوی – سید محمد»