مشاور روحانی: باید اوباما درک شود/تئوری پشت تحریم​ها شکست خورد

حسام الدین آشنا مشاور رئیس جمهور و عضو هیئت ایرانی اعزامی به نیویورک با حضور در برنامه گفت و گوی ویژه خبری به تشریح اهداف و برنامه های رئیس جمهور در سفر به آمریکا پرداخت.

به گزارش عصرخبر، آشنا در ابتدای این برنامه تلویزیونی با بیان اینه سفر رئیس جمهور به نیویورک به مجموعه ای از هماهنگی ها نیاز داشت، گفت: تا زمانی که ملاقات های دو جانبه قطعی نشد، رئیس جمهور تصمیم به سفر نگرفت و زمانی این سفر قطعی شد که آقای روحانی به حداقلی از موفقیت در این سفر مطمئن شدند.

وی افزود: پیام ایران به جهان در این سفر این بود که جمهوری اسلامی ایران طالب و منادی صلح و قربانی خشونت و در عین حال خواستار جهان عاری از سلاح هسته ای است و برای رساندن این پیام ها به جهان طراحی هایی انجام شد.

مشاور رئیس جمهور در خصوص دلیل تعداد کم هیئت ایرانی در نیویورک، اظهار داشت: تیم محتوایی همراه رئیس جمهور هشت نفر بود اما این تیم کاری کوچک در چهار حیطه دیپلماسی عمومی، دیپلماسی سنتی، دیپلماسی پنهان و دیپلماسی رسانه ای تلاش زیادی انجام داد. معتقدم تیم های کوچک اگر برنامه داشته باشند، موفق تر عمل می کنند.

آشنا خاطرنشان کرد: در سفرهای گذشته که تعداد هیئت ایرانی 212 نفر و فقط تعداد اعضای خانواده 19 نفر بودند، هیچ کمکی به دیپلماسی کشور نشد.

اهم سخنان آشنا در ادامه می​آید:

    اوباما باید در ایران درک بشود. اوباما به لحاظ بودجه ای تحت فشار است. ما مذاکرات را از سطوح پایین آغاز کردیم تا به این سطح رسیده است.

    ایران باید نشان بدهد که آیا برنامه بزرگ آمریکایی ها که مسله جدا کردن ملت از دولت است اتفاق افتاده یا نه. همه تحریم ها برای فشار بر ملت ایران طراحی شده بود که ملت به دولت فشار بیاورد . ملت ایران در انتخابات اگر شرکت نمی​کرد و درصد پایین بود آن پیروزی قطعی برای آقای اوباما اتفاق افتاده بود. وقتی رهبری از شرکت در انتخابات به عنوان حماسه سیاسی یاد می کند منظور این است که کمر دشمن شکسته است. منظور این است که تئوری پشت تحریم ها شکست. مردم کسی را انتخاب کرد که در انتخابات گفته بود سانتریفیوژ بچرخد و کارخانه هم باید بچرخد. سوال این است که آیا می شود هر دو بچرخند؟ آمریکایی​ها می گفتند که باید یکی را انتخاب کنید. برخی در ایران گفتند که باید سانتریفیوژها بچرخد برخی هم گفتند فقط باید کارخانه ها بجرخد. مردم به کسی رای دادند که گفتند هردوباید بچرخد.

    آیا در مذاکره ظریف و آقای روحانی ذره​ای کوتاهی از مواضع وجود دارد یا نه؟ ما که آنجا بودیم می گوییم ذره ای کوتاهی نبوده بلکه همه اش افتحار بوده است.

    یک وقتی می گویند رئیس جمهور حق ندارد مذاکره کند. چه کسی گفته است؟ مجلس گفته است؟ رهبری گفته​اند؟یا مردم؟ رئیس جمهور ایران مرزی برای مصلحت به جز رژیم صهیونیستی  ندارد. او موظف است برای رفع تحریم هابا رئیس جمهور آمریکا مذاکره کند.

    رژیم صهیونیستی تمام منفعتش این بوده است که دولت از طرف مردم صحبت نکند. رئیس جمهور ایران در بالاترین سطح رفت و از جانب مردم ایران صحبت کرد. اسراییل از اصل مذاکراه و از نتایج آن  ناراحت است.

    وزیر خارجه در مجلس در هنگام دفاع گفت که کار سیاست خارجی پیچیده است. حرف او این بود که یا اگر قبول ندارید رای ندهید و یا اگر اعتماد دارید حمایت کنید.

    مردی که در نیویورک در مقابل 6 دیپلمات کار کشته نشسته است دلش به دعای مردم ، نمایندگان و سپاه پاسداران و بسیجی ها و بالاتر از همه رهبر معظمر انقلاب گرم است. او گفت پشت مذاکره کننده خود را خالی نکنید.

    آمریکایی ها دوست دارند 10 موضوع  روی میز بگذارند و حرف بزنند. ما درمورد یک موضوع می خواهیم صحبت کنیم و آن مسئله هسته​ای است. ما برای روابط نرفته ایم صحبت کنیم. اگر تصور این است که ایرانیان ذلیل شده اند این غلط است. ایرانیان در مذاکره اتمام حجت کردند.

    رهبری وقتی درباره اقتصاد مقاومتی صحبت کردند. اقتصاد به معنای مقاوم سازی  بود. ما باید در ایران به گونه ای عمل کنیم که اگر همه تحریم اعمال شود اقتصاد ایران تغییری نکند و اگر همه تحریم ها باز شود اقتصاد ما وابسته نشود.

    وجود گزینه نظامی روی میز به معنای تعارض در زبان و عمل است. تا وقتی گزینه نظامی روی میز هست مذاکرات به پیش نمی​رود. برای ما مهم این است که چه گزینه​هایی از روی میز برداشته می​شود.

    برای تیم ایرانی حصول اطمینان از نیت صلح جویانه آمریکا چیز ساده​ای نیست. برای ما مهم این است که آیا رئیسجمهور آمریکا این آمادگی را دارد که وارد گفت وگوهای  جدی بشود یا نه؟ مذاکرات جدی به معنای مذاکرات ساده نیست.

    (درباره اینکه چه کسی تقاضای گفت وکو را کرده بود)کسی که در خواست می کند تماس میگیرد. تقاضای ملاقات ، تقاضای تلفن جنبه شکلی دارد. متاسفانه دوستان به دام تله افتادند. نباید به این جنبه های شکلی پرداخت. مهم از نظر من محتوای مذاکرات است که من ندیدم به بیانیه ای که دو طرف دادند بپردازند. تا توافق بر اینکه چه اعلام شود صورت نگرفته باشد، اعلام نمی شود.