BBC:جلیلی یادآورسیاستمداران۵۷است
آقای جلیلی تاکنون برای دیدار با نماینده آمریکا در گروه پنج بعلاوه یک، مقاومت زیادی از خود نشان داده است. او با اینکه معاون اروپا و آمریکا در وزارت خارجه ایران بوده از منتقدان سیاست نزدیکی ایران به غرب است.
بی بی سی فارسی
درباره مسئول تیم مذاکره کننده هسته ای ایران مینویسد: سیاستمداری که راه
رفتن او به سبب پای مصنوعی اش صدمات جنگ ایران و عراق را تداعی می کند و
شیوه رفتار ساده اش که رسانه های ایران با انتشار تصاویر پی در پی سعی در
تثبیت آن دارند، بیش از هرچیز یادآور رفتار سیاستمداران صدر انقلاب بهمن
۱۳۵۷ است.
به گزارش خبرنامه
دانشجویان ایران، پایگاه اینترنتی خبری دولتی انگلیس درباره دكتر سعید
جلیلی دبیر شورای امنیت ایران تاکید می کند: سعید جلیلی همچون حسن روحانی
دوستی نزدیکی با دیپلمات های اروپایی ندارد و مثل علی لاریجانی در توصیف
شرایط از تعابیر فلسفی استفاده نمی کند. او حتی انتقاد های آتشین مرسوم از
شیوه مذاکراتی پیشین را هم تکرار نمی کند.
دیدگاه بنگاه رسانه ای دولتی انگلیس درباره سعید جلیلی چیست می تواند جالب باشد:
*هیچ یک از اعضای گروه های پیشین
مذاکراتی همچون این گروه آشکارا رفتارهای مذهبی از خود نشان نداده اند.
چنانکه آقای جلیلی یک بار هم در دور پیشین مذاکرات استانبول در مسجید
سلطان احمد این شهر به نماز جمعه ایستاد. این شاید به دلیل پیوند عمیقی
است که او تلاش کرده به صورت تئوریک میان دیپلماسی و دین برقرار کند.
* آقای جلیلی تاکنون برای دیدار با
نماینده آمریکا در گروه پنج بعلاوه یک، مقاومت زیادی از خود نشان داده
است. او با اینکه معاون اروپا و آمریکا در وزارت خارجه ایران بوده از
منتقدان سیاست نزدیکی ایران به غرب است.
* رسانه های نزدیک به حکومت ایران سعید
جلیلی را “هوشمند و نفوذ ناپذیر” می خوانند اما دیپلمات هایی که از نزدیک
با او دیدار کرده اند او را فرد آرام و غیر منعطفی توصیف می کنند که هرچند
اشاره مستقیمی به پای قطع شده اش نمی کند اما به وضوح غرب را مسبب جنگ
ایران و عراق و تجهیز حکومت صدام به سلاح های کشتار جمعی می داند.
* اولین گفت گوی اتمی او در ژنو با
خاوریر سولانا مسئول وقت سیاست خارجی اتحادیه اروپا انجام شد که یک
دیپلمات سوسیالیست کهنه کار بود.در جریان جنگ ایران و عراق و عملیات فتح
بصره، سعید جلیلی یک پای خود را از دست داد، دیپلمات های اروپایی می گویند
که او در این نشست وقتی طولانی را به مرور موضوعات تاریخی از جمله نقش
بریتانیا و آمریکا در کودتای بیست و هشتم مرداد ۱۳۳۲ که منجر به سرنگونی
محمد مصدق نخست وزیر ملی گرای ایران شد گذارند و افراد هیات را «خسته کرد.»