پژمان: تئاتر مثل فوتبال است

عصرخبر: چند سال پیش وقتی جمشیدی پیراهن11 پرسپولیس را از تن درآورد و کفش‌های فوتبالش را آویزان کرد، فکر نمی‌کرد بار دیگر بتواند در صدر خبرها قرار گیرد. هر چند که حالا او در صدر خبرهای ورزشی نیست؛ اما در عوض سر از مطبوعات هنری درآورده و در این عرصه فعالیت خود را متمرکز کرده است.
 جمشیدی که این روزها برای بازی روز پنجشنبه پیشکسوتان پرسپولیس و آث‌میلان تمرین می‌کند به یکی از جدی‌ترین عرصه‌های هنر یعنی تئاتر می‌اندیشد و همزمان در حال تمرین برای بازی در نقش اصلی نمایش علی نرگس‌نژاد است که قرار است نیمه ‌آذر در یکی از تماشاخانه‌های تهران روی صحنه برود. او نقش مقابل بهاره رهنما را در این نمایش بازی می‌کند که این نمایش را درباره ارتباط یک زن و شوهر نوشته است. داستان انتخاب این بازیکن سابق فوتبال در تئاتر هم از آن جایی شروع شده که وقتی برای صحبت با بهاره رهنما برای انتخاب نقش مقابل رفته است در خانه او و پیمان قاسمخانی، پژمان را دیده است و به او پیشنهاد بازی در نقش مرد را داده است. 
نرگس‌نژاد کارگردان این تئاتر شور و شوق و تیزهوشی جمشیدی را دلیل این انتخاب می‌داند. اما جمشیدی می‌گوید علاقه به تئاتر باعث شد تا این پیشنهاد را بپذیرد: «هیچ‌وقت تصوری درباره بازیگری در سینما و تلویزیون نداشتم. علاقه‌ای هم نداشتم که در این دو حوزه فعالیت کنم اما اتفاق افتاد. اما در مورد تئاتر موضوع فرق می‌کرد. همیشه تئاتر را دوست داشتم و جزو بیننده‌های پر و پا قرص تئاترهای روی صحنه هم بودم. این را حتی کارکنان تئاتر شهر هم می‌توانند شهادت بدهند که اگر می‌توانستم تئاتر می‌دیدم. همیشه هم این دغدغه را داشتم که در یک نمایش روی صحنه بروم.»
جمشیدی، تئاتر را هنری کامل می‌داند که شباهت‌های زیادی به فوتبال دارد. او در این‌باره توضیح داد: «به‌نظر من تئاتر شباهت زیادی به فوتبال دارد. در تئاتر هم مثل فوتبال شما نفس‌به‌نفس تماشاگرتان هستید و اتفاق در لحظه برایتان می‌افتد. به همین دلیل وقتی علی نرگس‌نژاد این پیشنهاد را به من داد بدون هیچ تاملی بازی در آن را قبول کردم.»
علی نرگس‌نژاد از کارگردانان فعال تئاتر است که در چند سال گذشته نمایش‌هایی چون «خانه سربی» و «پرخروس برای مراسم تدفین» را روی صحنه آورده است؛ نمایش‌هایی که فضاهایی خاص داشته و بازی متفاوتی را می‌طلبد. اما نرگس‌نژاد در گفت‌وگو با ایسنا گفته است پژمان جمشیدی می‌تواند در این نقش بازی کند، به همین دلیل هم او را انتخاب کرده است. این نکته‌ای است که بازیکن سابق تیم پرسپولیس هم به آن اشاره می‌کند و به «شرق» می‌گوید: «علی نرگس‌نژاد کارگردان خوبی است و آثار بسیار خوبی را به صحنه آورده. با بهاره رهنما هم که در فیلم پژمان همبازی بودم و می‌دانم که می‌تواند به من کمک کند. حضور در این نمایش برایم افتخار بزرگی است و همه تلاشم را می‌کنم تا نقشی را که به عهده‌ام گذاشته‌اند به خوبی بازی کنم. از همه کسانی هم که می‌توانند به من کمک کنند می‌خواهم که تجربیاتشان را برای بازی در تئاتر در اختیار من قرار دهند.»
اما تئاتر به اعتقاد همه کارشناسان و بازیگران یکی از هنرهای سخت اجرایی است و با بازی در مقابل سینما و تلویزیون که امکان کات‌کردن دارد؛ متفاوت است. بازیگری در تئاتر باید با کمترین اشتباه از سوی بازیگر باشد. بازیگری که در صحنه تئاتر کار می‌کند جدا از کم‌بودن دستمزدها باید به‌طور مداوم بیش از چند ماه در تمرین‌های نفسگیر و منظم و بعد هم در اجرای هر شب حضور داشته باشد. 
این نکته‌ای است که جمشیدی می‌گوید و با دانستنش وارد عرصه این هنر شده است: «وقتی کاری را با علاقه انتخاب کنید سختی‌هایش را هم قبول می‌کنید. زمانی که قرار بود پیشنهاد بازی در تئاتر را قبول کنم می‌دانستم که چه سختی‌هایی در پیش‌روی این هنر هست و با دانستن همین مشکلات آن را پذیرفتم و خواستم تجربه‌اش کنم. تئاتر در میان هنرهای جهان جایگاه بالایی دارد و مادر همه هنرهای نمایشی است. می‌دانم که همه‌جای دنیا بهترین بازیگران سینما و تلویزیون از تئاتر آمده‌اند. همان‌طور که گفتم با تئاتر به طور کامل آشنا هستم و می‌دانم به کدام عرصه قدم گذاشته‌ام و همه تلاشم را می‌کنم که روی صحنه بازی مورد قبولی را ارایه دهم.» 
در چند سال گذشته بیشترین انتقادهای هنرمندان رشته تئاتر به ورود هنرمندان رشته‌های دیگر به این حوزه بود. این اعتراض‌ها به جایی رسید که برخی از بازیگران تئاتر بیانیه‌ای را امضا کردند و خواستار کنترل‌کردن این موضوع شدند. این مساله برای بازیگری که از حوزه‌ای جدا از تئاتر یعنی ورزش آمده است چالش بیشتری را به دنبال خواهد داشت. جمشیدی می‌گوید چنین واکنش‌هایی – اگر هم باشد – طبیعی است و چالش جدی‌ای نخواهد بود. او می‌گوید: «برای ورود به هر رشته‌ای گاردهایی وجود دارد. این یک امر طبیعی است، وقتی شما در یک رشته شناخته شده‌اید بخواهید به یک رشته دیگر وارد شوید با این گاردها روبه‌رو شوید. اما گارد همیشه برای کسانی است که با ادعا وارد آن رشته شده‌اند. نه کسی که قصد دارد با ورود به این رشته چیزی یاد بگیرد. من با هیچ ادعایی وارد تئاتر نشده‌ام. آمده‌ام که بیاموزم. همان‌گونه که در تلویزیون خودم را به کارگردان سپردم در تئاتر هم خودم را به‌دست کارگردان می‌سپارم و از همه راهنمایی‌هایش استفاده خواهم کرد. می‌دانم که ورودم به این رشته با انتقادهایی روبه‌رو خواهد شد و هر چقدر هم که تلاشم را بکنم باز با این انتقادها مواجه می‌شوم. شخصیت آدم را همین انتقادها می‌سازد. من هم از این قاعده مستثنا نیستم و انتقادها را می‌شنوم و اگر به بهترشدن نقشم کمک کند حتما استقبال می‌کنم.»
پژمان جمشیدی در چند سال گذشته که از فوتبال دور بوده در سریال پژمان و یک فیلم بازی کرده است. آلبوم موسیقی‌اش نیز به تازگی منتشر شده. البته او در گفت‌وگو با «شرق» درباره آلبومش هم گفت: «حضور من در عرصه موسیقی به پیش از زمانی که قرار بود در سینما بازی کنم برمی‌گردد. من حدود سال 89 این آلبوم موسیقی را برای دریافت مجوز ارایه داده بودم. اما تا همین چند هفته پیش نتوانست مجوز بگیرد و به تاخیر افتاد.»
 حضور ورزشکاران در عرصه‌های هنری اتفاق تازه‌ای نیست. در سال‌های گذشته ورزشکاران بنامی از حوزه تخصصی خود به عرصه‌های هنری از جمله سینما و تلویزیون آمده‌اند. اما شاید حضور ورزشکاران در حوزه تئاتر یکی از جدیدترین این اتفاقات باشد. در سال‌های گذشته تنها یک مورد یعنی عادل فردوسی‌پور آن هم به‌عنوان گزارشگر در نمایش «فنز» به کارگردانی محمد رحمانیان حضور پیدا کرد.