سوال رسایی از وزیر دفاع چه ضرورتی دارد؟
در روزهای اخیر هزینه‌های چند صد میلیونی طرح هر سوال نمایندگان مجلس از وزرا محاسبه شده است. اکنون سوال این است که آقای نماینده حق دارد برای این که سخنانی شنیدنی را از یکی از وزرای دولت بشنود وقت وزیر، مجلس، دولت و ملت را تلف کند؟
عصر خبر: محمد خوش چهره استاد اقتصاد دانشگاه تهران چند ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری در گفتگویی در مورد انتخابات بیست و چهارم خرداد و نامزدهای آن گفته بود: «من معتقدم فردی که قصد دارد متکفل سکانداری مدیریت اجرایی کشور شود یا دیوانه است یا عاشق است.»
به گزارش «تابناک»، اگر چه با توجه به وضعیت اقتصادی و مدیریتی کشور، بیشتر مردم ایران چنین سخنی را باور داشتند ولی گویا بعد از گذشت چند ماه از انتخابات ریاست جمهوری، بخشی از فعالان و مقامات سیاسی در ایران، ضرورت کار و تلاش برای حل مشکلات کشور و حاکم کردن ثبات بر زندگی مردم را فراموش کرده‌اند.
اگر چه این انتقاد از بخشی از دولت مطرح شده است که برنامه چندانی برای اداره حوزه کاری خود ندارد و هم چیز را به نتیجه دیپلماسی و مذاکرات هسته‌ای وا گذاشته است ولی بیرون از دولت عده بیشتری هستند که نگاه آنها به مشکلات کشور متفاوت از اکثریت مردم ایران است.
در روزهای ضعف و بی‌رمقی احزاب و فعالیت‌های حزبی در ایران، بعضی نمایندگان مجلس در حالی به مجلس راه یافته‌اند که هیچ برنامه کاری مدون تهیه شده در حزب و یا تشکل وابسته به خود ندارند. این ضعف خود را در روزمرگی‌های فراوان مجلس شورای اسلامی نشان می‌دهد. مثال ساده این پدیده موضوع آلودگی هوا است که به طور سنتی مجلس در پاییز هر سال و شدت یافتن آلودگی به آن می‌پردازد و طرح‌های بی سر انجام در این باره تهیه شده و پس از به نتیجه نرسیدن تا پاییز سال بعد فراموش می‌شود.
نماینده بی‌برنامه وقتی طرح و نقشه کاری برای حضور در مجلس نداشته باشد، همواره پشت سر حوادث کشور می‌دود. می‌توان از بعضی نمایندگان مجلس این سوال را پرسید که برای چه نماینده مجلس شده‌اید و به وضوح دید که ایده چندانی برای فعالیت در دوره چهارساله نمایندگی ندارند.
وزیر خارجه در نشستی در روز دانشجو در دانشگاه تهران دلیل ترس غرب از رویارویی با مردم ایران را روحیه ملت ایران و نه سلاح و امکانات نظامی ایران دانست. از آن روز تاکنون کمتر روزی بوده است که برخی از سیاسیون ایرانی در این باره اظهار نظر نکنند.
یک ماه بعد از این اظهارات، اکنون یکی از نمایندگان مجلس اعلام کرده است که قصد دارد وزیر دفاع را به مجلس فرا بخواند تا از زبان وی سخنان جالبی در مورد قدرت نظامی ایران بشنود.
حمید رسایی نماینده تهران در مجلس در این باره گفته است که «بنده در این زمینه سوالی را از وزیر دفاع مطرح کردم که وزیر دفاع به چه دلیل درخصوص صحبت‌های آقای ظریف سکوت کرده است و اظهارنظر نمی‌کند؟ آیا زعم آقای ظریف از توان نظامی حریف ما یک نگاه صحیحی است و واقعا آمریکا چنین قدرتی دارد و نظام جمهوری اسلامی نیز دچار چنین ضعفی است که با یک بمب سیستم دفاعی‌اش از بین برود؟ حتما در این خصوص وزیر دفاع صحبت‌های شنیدنی خواهد داشت که در وقت خود باید ارائه کند.»
در روزهای اخیر هزینه‌های چند صد میلیونی طرح هر سوال نمایندگان مجلس از وزرا محاسبه شده است. اکنون سوال این است که آقای نماینده حق دارد برای این که سخنانی شنیدنی را از یکی از وزرای دولت بشنود وقت وزیر، مجلس، دولت و ملت را تلف کند؟
بر فرض که این سوال پرسیدن هیچ هزینه‌ای هم نداشته باشد، آیا کشور هیچ مشکل دیگری ندارد که آقای نماینده به آن بپردازد. به راحتی می‌توان ادعا کرد که بر روی هر حوزه‌ای که دست گذاشته شود، دهها موضوع قابل طرح است که اهمیت آن از آن چه که آقای رسایی به آن پرداخته است، بسیار بیشتر است. شرط پرسیدن چنین سوالی داشتن درد مشکلات کشور است!
