دختران در صدر تلاش برای زندگی مجردی

عصر خبر – نیویورک تایمز گزارشی منتشر کرده که در آن به تعداد رو به افزایش زنانی که در شهرهای بزرگ ایران تنها زندگی می‌کنند پرداخته است. عوامل موثر در رشد این پدیده و چالش‌های پیش روی این زنان از موارد بررسی‌شده در این گزارش است.

به گزارش عصر خبر، روزنامه نیویورک تایمز روز سه‌شنبه در گزارشی به تلاش زنان مجرد ایرانی برای زندگی مستقل در شهرهای بزرگ ایران پرداخت.

گزارشگر نیویورک تایمز بنا بر مشاهدات خود از افزایش قابل ملاحظه تعداد زنان مجرد که تنها زندگی می‌کنند نسبت به ۱۰ سال گذشته خبر می‌دهد.

در گزارش نیویورک تایمز از ترفندهای زنان مجرد برای جلب اعتماد آژانس‌های مسکن برای اجاره خانه می‌نویسد. ترفندهایی که گاه به قیمت ۹ هزار تومان برای خرید یک حلقه دروغین تمام می‌شود: «شکوفه، دانشجوی ادبیات انگلیسی، تصمیم گرفت تا خانه‌ای برای خود در پایتخت اجاره کند، او ابتدا به یک مغازه زیورآلات فروشی رفت و یک حلقه ازدواج به قیمت ۵ دلار خرید.»

شکوفه در گفت‌وگو با نیویورک‌تایمز نام کامل خود را برای دوری از مشکلات آتی از قبیل از دست دادن خانه‌ بازگو نمی‌کند. وی می‌گوید او و هم‌خانه‌اش با حلقه‌هایی که در دست دارند در نظر همسا‌یه‌ها دو زن متاهل هستند که برای تحصیل برای مدتی از خانواده‌شان دور مانده‌اند.

این ها در حالیست که هیچ آمار رسمی‌ای از تعداد زنانی که به طور جدا از خانواده در ایران زندگی می‌کنند وجود ندارد.

با این همه گزارشگر نیویورک تایمز به نقل از استادان دانشگاه، مشاوران آژانس‌های املاک، و خانواده‌ها و زنان می‌نویسد که موضوع زندگی مستقل زنان مجرد تا ۱۰ سال پیش به شدت امر نادری بوده است و اکنون با افزایش تعداد دخترانی که برای تحصیل به شهرهای دیگر می‌روند در حال تبدیل به امری عادی‌ست.

ورود دختران به دانشگاه‌ها از عللی‌ست که در گزارش نیویورک‌ تایمز برای افزایش تنهازیستی زنان ذکر شده است

گزارشگر نیویورک تایمز از ازدواج‌های دانشجویی به عنوان یک “کمپین دولتی” برای مقابله با این روند یاد می‌کند.

«دولت ناامید از توقف روند، کمپینی را برای رواج ازدواج سریع و ارزان آغاز کرد با این‌همه به گفته کارشناسان این تلاش با تحقیر این نهاد دیرپا در فرهنگ باستانی ایران عملاَ نتیجه عکس داد.»

محمد امین قانعی‌راد، رئیس انجمن جامعه شناسی ایران، به نیویورک تایمز می‌گوید: «به جای این‌که ازدواج را جذاب‌تر کنند، آن را به “فست فود” تبدیل کردند. به علت این نگرش ازدواج‌ها به راحتی از هم می‌پاشند.»

در این راه همچنین از خانواده‌ها خواسته می‌شود تا سخت‌گیری کم‌تری را در ازدواج جوانان به خرج دهند و به فرزندان خود کمک کنند تا ازدواج کنند. با این‌همه روزنامه نیویورک تایمز از تغییر ذائقه مردم در حرکت به سوی پذیرش زندگی مستقل زنان می‌گوید.

افزایش ۱۳۵ درصدی طلاق، از عوامل زندگی مستقل زنان

در جامعه‌ای که روابط جنسی افراد مجرد خصوصاَ زنان برای قشر وسیعی از جامعه تابو محسوب می‌شود، زندگی زنان تنها حتی در صورت پذیرش تحت نگاه‌های کنجکاو و قضاوت‌گرانه اطرافیان می‌گذرد.

شکوفه به گزارشگر نیویورک‌تایمز می‌گوید که نگاه‌های همسایه‌ها را که از شکاف در رفت‌وآمدهای او را هنگام عبور از راهرو زیر نظر دارد همواره حس می‌کند.

با این‌همه این دختر ۲۴ ساله از حمایت‌های خانواده خود برای زندگی مستقل سخن می‌گوید: «آن‌ها می‌دانند که من می‌خواهم مستقل باشم. می‌فهمند که روزگار عوض شده است.»

جز مساله مهاجرت دختران به شهرهای مختلف برای ادامه تحصیل، پذیرفته شدن زندگی مستقل زنان به علل دیگری نیز وابسته است.

به گزارش دویچه وله،  نیویورک تایمز از افزایش تعداد دخترانی که تنها زندگی می‌کنند و همچنین رواج استفاده از ماهواره، شبکه‌های اجتماعی و سفرهای ارزان خارجی در تغییر نگرش مردم سخن می‌گوید.

نیویورک تایمز همچنین نگاهی دارد به افزایش ۱۳۵ درصدی طلاق به عنوان یکی از عوامل افزایش تعداد زنانی که به تنهایی زندگی می‌کنند: «افزایش طلاق جامعه را مجبور به پذیرش زنان تنها کرده است.»

این گزارش می‌افزاید در گذشته زنانی که از همسران خود جدا شده بودند محکوم به زندگی در تنهایی بودند. آن‌ها عموماَ مجبور به بازگشت به اتاق‌های دوران نوجوانی خود بودند، جایی که جامعه تا هنگام ازدواج بعدی‌شان برای‌شان شایسته تشخیص می‌داد. اما افزایش شدید آمار طلاق و همچنین افزایش تحصیلات دانشگاهی، زنان را قادر به بازتعریف موفقیت و نحوه زندگی کرده است و به صورت فزاینده‌ای این امر با تایید خانواده‌ها انجام می‌گیرد.

نازنین، زن مطلقه ۳۵ ساله‌ای که به تنهایی در تهران زندگی ‌می‌کند، به نیویورک تایمز می‌گوید که به علت اعتیاد همسرش از وی جدا شده و حتی خانواده او هم به طور “عجیبی” از او می‌خواستند که زندگی خودش را بعد از طلاق داشته باشد. او می‌گوید جامعه هیچ چاره‌ای جز پذیرش “ما” ندارد.

از سوی دیگر رامین مهرآیینی در یادداشتی به افزایش مسئله خانه های مجرید پرداخته است:

مساله بالا رفتن سن ازدواج و تمایل به زندگی مجردی ، که دو روی یک سکه اند ،
هر چند دامن گیر پسران و دختران هر دو است اما از آنجا که پسر به لحاظ
فیزیولوژیک و نیز فرهنگی هر چقدر سنش بالا برود مشکلی برای ازدواج ندارد (
البته این از ناگواری های فرهنگ ماست حقیقتا باید طوری باشد که پیر پسرهای
پوسیده هم برای ازدواج در سنین بالا دچار مشکلات عدیده ای شوند به طوری که
ترغیب شوند که در سن پایینازدواج کنند ) به هر ترتیب این مساله و مشکل
بیشتر دامن گیر دخترهاست و در واقع معضلی است که در فرهنگ ما از آن با
عنوان ترشیدگی دختران یاد می شود . البته مساله ترشیدگی بیشتر بسته به
ویژگی های فیزیولوژیک زن دارد تا فرهنگی حتی وجه فرهنگی آن را نیز می توان
ریشه دار در مساله فیزیولوژیکی آن قلمداد کرد . زیرا بهترینسن برای
باروری در دختر زیر سی سالگی است و حداکثر سنی که اطبا برای باروری قایل می
شوند تا سی و پنج سالگی است و بارداری بالاتر از سن سی و پنج سالگی را هم
برای مادر و هم کودک دارای عوارض بر می شمرند .

به هر حال آنچه امروز با آن روبه روییم پیر دخترانی هستند کهآهسته آهسته و
با بالاتر رفتن سنشان در سالهای آیندهجامعه را دچار مشکلات اخلاقی
پیچیده ای خواهند کرد . بالا رفتن سن ازدواج و وارد شدن سن دختران به تجرد
قطعی علتهای متعددی دارد که ما در ادامه به چند علت مهم می پردازیم .

یکی از مهمترین علتها میل شدید دخترها به حضور در دانشگاه است . متاسفانه
دختران تمایل دارند تا در دانشگاه حضور پیدا کنند و از رهاورد آن ازدواج
موفق تری داشته باشند این تمایل به حدی شده که در برخی رشته ها تا 70 و 80
درصد آن رادخترها تشکیل می دهند . حضور دخترها در دانشگاه موجب شده تا
توقع آنها بسیار بالا رود و به این سادگی تن به ازدواج ندهند و در نتیجه به
زندگی مجردی روی آورند.