راز کینه ورزی داور صرب نسبت به ایرانیان
باید از فیفا درخواست نمود با توجه به اینکه چنین فردی را به عنوان داور جام جهانی انتخاب کرده که بدون هیچ احساس مسئولیت نسبت به اشتباه بزرگش بازهم به مردم یک کشور توهین می کند، او را از داوری محروم سازد.
عصر خبر-وحید اعظمی- یکبار دیگر آوردگاه جام جهانی 2014 برزیل فرصتی شد تا شیرمردان شرزه ایرانی ثابت کنند مردمانی هستیم که همیشه در بزنگاه های مهم و حساس جهانی به بهترین و شایسته ترین شکل ممکن فعل خواستن را صرف می کنیم و اعتقاد و باور را با سختکوشی و دلاوری همراه می سازیم و این درس بزرگ را به ملت های جهان می دهیم که خواستن توانستن است، اگر با خودباوری و غیرت ملی عجین شود.
آری بازهم دلیران باغیرت ایرانی کاری کردند کارستان و 90 دقیقه تیم پرستاره و مغرور آرژانتین که قهرمانی جام جهانی فوتبال را یدک می کشد، در برابر عزم ملی جوانان غیور و آزاده سرزمین نامداران مستاصل و درمانده گردید و اگر داور به کمک آرژانتین که یکی از بخت های قهرمانی این جام است، نیامده بود و پنالتی مسلم که همه داوران جهانی فوتبال به آن اذعان دارند، را به درستی برای تیم ملی ایران گرفته بود، نتیجه بازی طوری دیگر رقم می خورد و شاید الان در نتیجه هم ایران با شگفتی سازی در برزیل به فکر تدارک خود برای صعود از این مرحله و بازی چهارم خود بود که متاسفانه همانطور که کی روش مربی سرشناس و حرفه ای تیم ملی کشورمان پس از سوت پایان بازی در مصاحبه با رسانه های جهانی مطرح کرد، آرژانتین با کمک داور پیروز این مسابقه شد.
درست است که با ناداوری در این بازی امتیازی نگرفتیم ولی مربی آرژانتین در مصاحبه اش به سختکوشی و بازی هوشمندانه تیم ملی کشورمان اعتراف کرد و دروازه بان این تیم هم با ذوق زدگی در پایان بازی به خبرنگاران گفت که قلب های آرژانتینی ها در همه جهان با هم یکی شد تا ضربه سر دژاگه به گل تبدیل نشود و ایران تیم بسیار سختی بود که ما این را قبل از بازی هم می دانستیم. همچنین همه بزرگان و نوابغ فوتبال و مربیان نامدار جهان به اینکه تیم ایران مستحق باخت نبود صحه گذاشتند و تاکید کردند که برای آنها به خاطر اشتباه داوری ناراحت هستیم.
امروز اگرچه با عدم نتیجه گیری در بازی با آرژانتین روبرو شدیم ولی همه با غیرت و افتخار سر خود را بالا می گیریم و به تیم و بازیکنان متعصب سرزمینمان که از ته دل با عزم ملی و تلاش جهادی مثال زدنی‌شان با تمام وجود از داشته هایشان مایه گذاشتند و یکصدا و یکدل 90 دقیقه جنگیدند و چندین بار فرصت های ناب گلزنی در برابر قدرت فوتبال جهان خلق کردند، افتخار می کنیم که اگر کمی شانس هم چاشنی ضرباتشان شده بود، امروز آرژانتین به کما رفته بود. حتی بارها چندین بازیکن ما کلکسیونی از دریبل و مهارت فردی را به بازیکنان میلیون دلاری آرژانتین زدند و ستارگان معروف فوتبال جهان را مغلوب استعدادهای فردی و تیمی خود کردند و در نیمه دوم یک سر و گردن بالاتر از آرژانتین ظاهر شدند. مسی و هم تیمی هایش چه خوش شانس بودند که داور پنالتی مسلم و واضح را به نفع تیم شگفتی ساز ایران نگرفت تا نتیجه طور دیگری رقم بخورد و جالب اینکه در طول بازی بارها داور در حکم دفاع آرژانتین ظاهر شد و پاس و دریبل های بازیکنان ما را سد کرد تا جایی که شاید اگر بازی یک نیمه دیگر ادامه داشت، باید بازیکنان ما به فکر دریبل و پشت سر گذاشتن داور هم می افتادند. به این نکته نیز باید توجه کرد که در صحنه خطا بر روی دژاگه داور با توجه به نزدیکی و زاویه مناسب خود نسبت به محل وقوع خطا اشراف کاملی داشت که به این جهت احتمال اشتباه ناخواسته داور بعید به نظر می رسد. شاید کینه صربها به مردم مسلمان بوسنی و هرزگوین و مخالفتهای به حق ایران نسبت به جنایت هایی که آنها در حق مردم مظلوم این کشور کردند و بزرگترین نسل کشی قرن در اروپا را رقم زدند، ریشه در باطن این داور صربی داشت.
پس این گمانه زنی وجود دارد که حمایت های ایران از مردم بی دفاع بوسنی در برابر جنایات صربها که با ریشه نژادپرستی قومیتی به دنبال تشکیل صربستان بزرگ بودند، دلیلی باشد برای حس انتقام جویی این داور که با ایجاد فرصت قضاوت بین ایران و آرژانتین تاثیرگذار شود و حس کینه و انتقام را در تصمیم گیری هایش دخیل سازد. عبارات زشتی که میلوراد مازیچ صرب پس از پایان بازی علیه مردم خوب و نجیب ایران به کار برده است، خود گویای اقدام عامدانه اين داور در نگرفتن پنالتی به نفع ایران و عدم اخراج بازیکن آرژانتینی است و این داور پس از اینکه بسياري از ایرانیان در صفحه فیسبوکش اشتباهاتش را به او متذکر می شوند، با کمال بی ادبی و وقاحت خطاب به اين ملت سرافراز ایران می نویسد: “لعنت به همه شماها، من قدرت دارم و شماها ندارید، قول می دهم دمار از روزگار کشوری که شماها بگویید در بیاورم”!
حال سوال اینجاست که هر داور دیگری اگر بدون قصد و ناخواسته چنین اشتباه بزرگی را در حق تیمی می کرد و سبب ناراحتی ملتی می شد، حداقل دچار عذاب وجدان می گردید و از اشتباه خود عذر می خواست ولی در نوشتار این داور نه تنها عذاب وجدان مشاهده نمی شود بلکه کلمه کلمه کینه جویی نابجا هویداست تا جایی که لعن می فرستد و چون فردی كه عقده ای خفته در درون دارد، از قدرتی که به واسطه داوری دارد و مخاطبانش فاقد آن هستند، قلم فرسایی می کند و از این قدرت پوشالی برای خودش جلال و جبروت می سازد و حتی عنوان می دارد دمار هر کشوری را که شما طرفدارش باشید، در می آورم. باید از فیفا درخواست نمود با توجه به اینکه چنین فردی را به عنوان داور جام جهانی انتخاب کرده که بدون هیچ احساس مسئولیت نسبت به اشتباه بزرگش بازهم به مردم یک کشور توهین می کند، او را براي هميشه از داوری محروم سازد و از اين پس غیر از توجه به نکات فنی و توانایی تخصصی داوران جهت انتخاب برای قضاوت در جام جهانی، به مسائل روحی و روانشناسی و احتمال وجود عقاید نژادپرستانه و قومیتی هر داور نیز توجه کند. همچنین به میلوراد مازیچ نیز می گوییم که ای کوچکترین! امروز پس از این بازی همه بزرگان فوتبال جهان و ملت های دنیا تيم ملي فوتبال ایران را حداقل مستحق تساوی دانستند. بازیکنان كشورمان بازی هوشمندانه اي را كه رقم زدند، مورد تحسین قرار گرفت و اگر به واسطه ناداوری امتیاز نگرفتیم ولی به واسطه تعصب و غیرت شیرمردان ایرانی که لحظه لحظه تلاش هایشان در زمین در برابر قدرت فوتبال دنیا برای هر تماشاگری مشهود بود. دلاوران سرافراز تیم ملی مان در دل بسیاری از مردم جهان جا گرفتند و نام زیبای ایران صدها بار به تحسین در رسانه های بزرگ 5 قاره برده شد و بازنده این بازی میلوراد مازیچ صربستانی بود که از کودکان هفت هشت ساله تا بزرگان دنیای فوتبال همه به ناشایستگی اش اذعان کردند و گفتند که قد و قواره او برای قضاوت در جام جهانی و حتی مسابقات درون قاره ای بسیار بسیار کوچک است.
از بحث داوری که بگذریم، باید گفت یکی از اشتباهات برخی هموطنان کوچک شمردن خود و غول ساختن از برخی کشورها در عرصه های مختلف است که البته این احساس به نظر نگارنده هنوز ریشه در برخی تلقین ها دارد که در زمان قاجار و پهلوی در کشور رایج بود. براي مثال در تاريخ آمده است كه یک مسئول رده بالای کشوری در زمان پهلوی می گوید که ما یک لوله آفتابه هم نمی توانیم بسازیم و روی سخنم در اینجا به این عزیزان هموطن این است که ای ایرانی! بدان ما مردمانی هستیم که هرجا خود را باور کردیم و با تکیه بر اعتقادات، عزم ملی و غیرت و مدیریت صحیح جهادی حرکت کردیم، با توکل به خداوند، پیروز بلامنازع هر میدانی بودیم. هیچگاه نباید یادمان برود که در 8 سال جنگ تحمیلی در برابر عراق و تمام حامیان ابرقدرتش ایستادیم و با یاحسین های لحظه به لحظه خود و ندای رهبر و معمار انقلاب، وجب به وجب خاک ارزشمندمان را حفظ کردیم و امروز هم در منطقه و حتی جهان به سیاستگذاری می پردازیم؛ در میدان علم هم ثابت کردیم که بسیار حرف برای گفتن داریم و در ورزش بسی افتخارها آفریدیم و در فوتبال هم که امروز آرژانتین را کلافه کردیم، لحظه های سراسر غرور ملی زیادی همچون بازی با استرالیا و آمریکا داریم و حالا هم آرژانتین به مدد و کمک داور پس از گذشت 90 دقیقه و در وقت های اضافه با زور پیروز میدان می شود و پس از بازی مربی و بازیکنان آنها، حتی مسی پرمدعا، به قدرت و سختکوشی تيم ملي ايران و خوش شانسی خودشان اقرار می کنند.
بازی با آرژانتین ملتی را از ته دل مسرور ساخت تا یکبار دیگر بدانیم و در ذهنمان حک کنیم که خواستن ایرانی توانستن است و شادمان باشیم که بدون وجود امکانات بسیار بالا و بازی های دوستانه با تیم های بزرگ جهان که آرزانتین از آن بهره می برد، در استادیومی که 80 درصد آن تماشاگران رقیب قدرتمندمان بودند، به واسطه سختکوشی، تمرین، غیرت فراوان و اعتقاد قلبی و به ویژه توکل به خداوند متعال که مجموع همه اینها را می توان در شعار عزم ملی و مدیریت جهادی که رهنمود رهبر معظم انقلاب است، یافت، در عرصه ورزش و در میدان جام جهانی کاری کنیم کارستان و یکی از غول های فوتبال جهان را در مشت خود بشکنیم و نشان دهیم که اگر بت سازها برای دنیایی بت می سازند، ما ایرانیان هر زمان فعل خواستن را با خودباوری صرف کردیم، چه آسان این بت ها را شکستیم. امروز اگر در فوتبال یقه آرژانتین را گرفتیم، از دیروز تا امروز در عرصه سیاست و استراتژی جهانی گریبان ابرقدرتهای جهانی را بسيار گرفته ایم و به آنها نشان داده ایم که اگر برای همه ابرقدرت هستید ولی برای ما پشیزی نیستید.
