سايه اتباع خارجي بر اشتغال كارگران ساختماني

شغل یکی از مهمترین دلایل کسب درآمد در دنیای امروزی است که وجود آن به زیست بشر گره خورده است. به عبارت بهتر اگر شغلی نداشته باشیم قطعا پولی هم نخواهیم داشت و در این  وانفسای زندگی که هر کسی به دنبال امور خود است یقینا شکست می خوریم. کارو چرخه زندگی و کسب درآمد عامل عزت نفس هر فرد یا به عبارت بهتر هر سرپرست خانوار است. هر فردی که شغل دارد از صبح ساعت 8 شروع به کار می کند و بسته به اینکه کارمند باشد یا کارگر ، بازاری باشد یا مغازه دار خواربار فروشی  و … بین 8 تا 10 ساعت مشغول کار است.

به گزارش خبرنگارعصر خبر، اما در بین اصناف و شغل های مختلف کشور ، برخی شغل ها هستند که در آن اتباع خارجی و به خصوص افغانی ها آن ها را غصب و اشغال کرده اند و فرصت انجام هر کاری را از هموطنان ایرانی ما گرفته اند که این خود جای نگرانی شدید دارد.

امروزه برخی از صاحبان سرمایه برای اینکه برای اینکه هزینه تمام شده شان کمتر شود روی به پیمانکاری ارزان قیمت و پرسود می آورند. برای مثال بساز و بفروش ها برای اینکه بتوانند کارهای خود را پیش ببرند روی به کارگران خارجی می آورند و از آن ها استفاده می کنند و برای فقط چند هزار تومان ، کارگران افغانی را به هموطنان خود ترجیح می دهند که خود جای تاسف دارد. امروزه افغانی ها در سمت و نقش کارگران ساختمانی ، بنا، سیمان کار، کاشی کار، سنگ کار و حتی شغل های حرفه ای تر مثل اسکلت زدن و نمای ساختمان و نقاشی وارد شده اند و میلیون ها شغل را اشغال کرده اند.

مسعود 24 ساله یکی از کارگران ساختمانی است که در این زمینه می گوید: من از  یکی از شهرستان ها به امید کار به تهران آمدم . سواد آنچنانی ندارم ، سیکل دارم و فقط کار یدی از دستم برمی آید. هر روز به میدان می روم جهت کارگری ولی نهایت هر هفته 2 یا 3 روز کارگیرم می آید . آخر این کارگران افغانی ما را بیچاره کرده اند ، آنقدر زیاد هستند که نمی دانیم از کجا می آیند؟

وی افزود : یک روز صبح ساعت 8 به میدانی که کارگران می ایستند ؛ ایستاده بودم جهت کار که یک ماشین مدل بالا آمد و چند کارگر می خواست ، من و چند نفر دیگر به طرفش رفتیم ، و آن روز را جهت کار مشغول شدیم . آخر روز جهت مزد به من 30 هزار تومان داد و گفت: اگر با همین قیمت دوست داری فردا هم می توانی بیایی و گنه به سلامت. من به او گفتم آخر الان کارگر روز مزد 40 هزار تومان می گیرد و پول من را که داد اصلا امان نداد و گفت : خوش آمدی چیزی که زیاد است کارگر افغانی هرکدام هم زیر قیمت کار می کنند چرا باید به تو 10 هزار تومان بیشتر بدهم . برو خوش آمدی.

مسعود همین طور که بغض کرده بود اضافه کرد: چه قدر دنیا بیرحم شده که این آقا به خاطر پول به هموطن خود هم رحم نمی کند. مگر من پول اضافه خواستم ؟ من فقط حقم را خواستم تا بتوانم خرید بیشتری برای زن و بچه ام داشته باشم تا شرمنده آن ها نشوم.

اما پس از شنیدن این سخنان به سراغ یک بساز بفروش هم رفتیم تا نظر وی را جویا شویم . آقای ح 48 ساله که در کار تجارت ساختمانی است گفت: ببینید مصالح گران شده، سیمان، تیرآهن، ماسه، بلوک گچی و تمام مصالح ساختمانی و هر چه که فکر کنید گران است. قیمت ها افزایش یافته به من و امثال من حق بدهید که مدیریت هزینه را در ساختمان سازی انجام دهم.

وی افزود: الان یک کارگر کاشی کار ماهر ایرانی متری 11 تا 15 هزار تومان بسته به نوع کارش دستمزد می خواهد؛ اما یک کارگر افغانی همین کاشی ها را با متری  6 تا 7 هزار تومان انجام می دهد . ضمنا اگر یک سنگ کار بخواهد نما را کار کند بین 20 تا 25 هزار تومان مزد می گیرد اما همین کار را افغانی زیر 20 هزار تومان انجام می دهد.

وقتی از او پرسیدیم فقط به خاطر چند هزار تومان حاضرید هموطن خود را به یک کارگر بیگانه بفروشید گفت: این چیزها اصلا مهم نیست و اسکناس مهم است و هر کس اسکناس کمتری بگیرد ما کار را به او می دهیم ایرانی و افغانی اش مهم نیست. ما حتی از دولت انتظار حمایت داریم.

سخنان این شهروند بساز بفروشمان ما را بر آن داشت تا چند نکته را بیان کنیم . اولا یک بساز بفروش در مضیغه مالی نیست که به خاطر چند هزار تومان چنین مشکلی برایش ایجاد شود. ثانیا اگر  به وجدان کاری خود مراجعه کنید به هیچ عنوان هموطن خود را برای چند هزار تومان رها نمی کنید. ثالثا ریشه اکثر بزه های اجتماعی همین اتباع خارجی هستند که با تدبیر وزارت كار می توان میلیون ها شغل را آزاد کرد و قوانین سخت گیرانه تری برای پیمانکاران ساختمانی وضع کرد و باید در نظر داشت که شغل هر کارگر خارجی برابر است با فرصت سوزی شغلی یک شهروند صنعت کار ایرانی. پس مسئولان وزارت كار با برنامه ریزی و خارج کردن اتباع بیگانه به بهبود فضای کسب و کار کمک شایانی کنند.