اخبار ویژه کیهان

یک نظریه پرداز حزب مشارکت که مدت هاست در آمریکا اقامت دارد، معتقد است
جریان اپوزیسیون مدت هاست دچار یأس و حسرت و ابتذال شده است.

به گزارش فارس، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه شماره امروز خود نوشت:

اگر قانون اساسی ملاک باشد بی برو برگرد ما محکوم هستیم

همکار فراری نشریات زنجیره ای ادعای سران فتنه سبز مبنی بر قانونگرایی و
وفاداری به قانون اساسی را «متناقض» و به ضرر آنها توصیف کرد.

پس از موسوی که مدعی اجرای بدون تنازل قانون اساسی بود کسانی چون عبدالله
نوری نیز در راستای شانه خالی کردن از مسئولیت همراهی با اپوزیسیون
برانداز، از همین شعار دم زدند.

در این باره پایگاه اینترنتی روزآنلاین به قلم محمدرضا یزدان پناه نوشت:
میرحسین موسوی از قانونگرایی و اجرای بدون تنازل قانون اساسی جمهوری اسلامی
سخن می گفت اما براساس و به تصریح همان قوانینی که موسوی ادعای پایبندی و
اجرای آنها را دارد، شورای نگهبان تنها مرجع قانونی تایید نتیجه انتخابات و
بررسی شکایت ها و اعلام نظر در این خصوص است و تصمیم نهایی آن قابل نقض و
اعتراض توسط هیچ نهادی به جز مقام رهبری نیست. موسوی، شورای هماهنگی سبز و
هواداران آن باید در این خصوص پاسخگو باشند که چرا با وجود تاکید فراوان بر
قانونگرایی و رعایت بدون کم و کاست قانون اساسی، اختیارات شورای نگهبان در
تفسیر قانون اساسی و تایید نتیجه انتخابات براساس قانون انتخابات ریاست
جمهوری اسلامی ایران را نادیده می گیرند و در عین حال همچنان بر ضرورت
قانونگرایی تاکید می کنند.

وی می افزاید: این تناقض درباره تاکید موسوی و تعدادی از حامیان وی در
زمینه اجرای بدون تنازل قانون اساسی هم وجود دارد. بدون شک منظور از اجرای
بدون تنازل قانون اساسی، اجرای همزمان همه اصول این قانون است.

نویسنده روز آن لاین با اشاره به استناد این طیف به برخی اصول قانون
اساسی در زمینه آزادی احزاب و مطبوعات و تجمعات و… نوشت: آنها اشاره ای
به این نکرده اند که بسیاری از همین اصول مورد اشاره در قانون اساسی به
صراحت مقید به قانون شده اند. آنها همچنین توضیحی درباره اینکه تکلیف بقیه
اصول قانون اساسی که اختیارات مهمی را به مقام ها و نهادهایی مانند رهبری،
شورای نگهبان، قوه قضاییه، شورای عالی امنیت ملی و… داده است.

روزآن لاین با بیان اینکه شعار اجرای قانون اساسی ابزار مخالفان جنبش سبز
است، نوشت: مراد از اجرای بدون تنازل قانون اساسی، اجرای همزمان همه اصول
این قانون است. در چنین شرایطی آیا می توان اصل 98 که در آن تصریح شده
تفسیر قانون اساسی برعهده شورای نگهبان است را نادیده گرفت؟ شورای نگهبان
می تواند طبق قانون اساسی که بارها بر ضرورت رعایت بی کم و کاست آن تاکید
شده، اصول این قانون را آنگونه که سه چهارم اعضای آن تصویب می کنند، تفسیر
کند. در چنین شرایطی می توان همچنان هم بر ضرورت قانونگرایی تاکید کرد و هم
اختیارات و وظایف قانونی شورای نگهبان را به رسمیت نشناخت؟

نویسنده نشریات زنجیره ای اضافه کرد به نظر می آید تاکید شورای هماهنگی
سبز و دیگر گروه ها مانند احزاب اصلاح طلب بر لزوم اجرای بدون تنازل قانون
اساسی نمی تواند در عمل به سود آنها باشد. مسئولان جمهوری اسلامی و آنها که
موسوی و گروه های حامی او را به علت تبعیت نکردن از نظر نهایی شورای
نگهبان، وزارت کشور و دیگر نهادهای قانونی متولی انتخابات و در نهایت حکم
رهبر جمهوری اسلامی به بی قانونی متهم می کنند، برای اثبات این اتهام خود
دلایل قانونی و متقن کافی در اختیار دارند.

رابطه عقل و اپوزیسیون چیزی شبیه جن و بسم الله!

یک نظریه پرداز حزب مشارکت که مدت هاست در آمریکا اقامت دارد، معتقد است
جریان اپوزیسیون مدت هاست دچار یأس و حسرت و ابتذال شده است.

حسین قاضیان در مصاحبه با یکی از وب سایت های ضدانقلاب ضمن تایید حق یاس و
حسرت در میان گروهک ها می گوید: فضای مجازی تبدیل شده به جایی که به فرد
امکان می دهد احساسات خود را به خام ترین شکل بدون درنظر داشتن آداب بیان
کند. هنوز فضای احساسی و هیجانی به چشم می خورد و فضا بیشتر با هیجان
سروکار دارد تا بررسی های پیچیده، پرزحمت و عقلانی.

وی ادامه می دهد: احساسات جای ارزیابی های عقلانی را گرفته و در نتیجه،
برنامه نیز در بهترین حالت بر مبنای همین احساسات تنظیم می شود. در چنین
شرایطی نیروهای سیاسی برای اینکه مخاطبشان را از دست ندهند، در فضای احساسی
پرهیجان، به سراغ برنامه های بلندپروازانه و حتی ماجراجویی های سیاسی می
روند که در عمل ره به جایی نمی برد، ولی از آنجا که غیرمسئولانه بیان می
شود و احساس برانگیز است، عده زیادی را در این فضا به دنبال خودش می کشاند.
در چنین فضایی، معمولا آن سرانی رشد می کنند که می توانند بر دوش احساس
های مخالفان سوار شوند و بنابراین، در چنین فضایی سیاست به یک معنی «مبتذل»
و یأس آلود و سرخورده می شود.

قاضیان تصریح کرد که در فضای فعلی اپوزیسیون، نیروها و جریان خردورز به
حاشیه افتاده اند و کسی نیز حوصله و حال گوش کردن به حرف آنها را ندارد.

لوموند: بهار عربی بی معناست این انقلاب ها بهار اسلامگرایی است

یک روزنامه فرانسوی تأکید کرد بهار عربی معنا ندارد و باید عنوان «بهار اسلامگرایی» را به تحولات اخیر خاورمیانه داد.

روزنامه لوموند تصریح کرد: مذهب توانسته در خاورمیانه جدید مقابل
دیکتاتورهای کشورهای عربی قرار گیرد. اکنون بهار عربی بیشتر به کار
اسلامگرایان می آید تا حامیان سکولاریسم.

لوموند نوشت: انتخابات در این کشورها اکنون تبدیل به یک ابزار سیاسی شده
در حالی که این کشورها فقدان ریشه های لیبرال دموکراسی هستند. ملت های عرب
از اسلام برای محافظت از خود استفاده می کنند و به عنوان مثال تونسی ها و
مصری ها، اسلام را به عنوان فرهنگ و هویت خود انتخاب کرده اند. برای ملت
های عرب، دیکتاتورها نماینده سیاست غرب بودند و لائیسیته منطق دین ستیزانه
دارد.

هفته نامه فرانسوی اکسپرس نیز در تحلیل مشابهی خاطرنشان کرد:
اسلامگرایانی که در تونس و در دوره بن علی به شدت سرکوب شده بودند، پس از
انقلاب و یا سقوط رژیم بن علی، دوباره به صحنه آمده و چند بار به قدرت
نمایی دست زده اند. اکنون 5 هزار مسجد در تونس فعال شده است.

اکسپرس افزود: استقرار سالها سرکوب، علت اصلی رشد و نمو اسلامگرایی به
ویژه در میان جوانانی است که نه در متن بلکه در حاشیه جامعه قرار گرفته
بودند. اسم برای این طیف جذابیت دارد.

همه جای ماشین شورای هماهنگی صدا می دهد جز بوقش

«شورایی که حتی نمی تواند اعضای خود را هماهنگ کند، رسمیت خود را از بین برده تا چه رسد به ایجاد هماهنگی میان مخالفان».

این مطلب «مسیح-ع» را از عناصر متواری در گفت وگو با دویچه وله عنوان کرد
دویچه وله در گزارشی به بررسی علت «عدم استقبال از فراخوان تجمع شورای
هماهنگی سبز» پرداخت و از امیرارجمند پرسید « چرا به رغم دعوت شورا،
مخالفان کوچک ترین بروز و ظهوری نداشتند؟». امیرارجمند در پاسخ با ادعای
اینکه «شورا درصدد هیچ گونه فرافکنی نیست و مسئولیت اعمال خودش را بر عهده
می گیرد»، مدعی شد: «فراخوانی که داده شد، در حدی که انتظار می رفت استقبال
نشد، نه اینکه استقبالی صورت نگرفت(!) اینکه بخواهیم تمام مسئولیت مسائلی
را که می گذرد، به گردن شورا بیندازیم، سازنده نیست».

وی همچنین گفته است: جنبش فقط ظهور و بروز خیابانی نیست.(!)

با این حال «مسیح-ع» در میزگرد دویچه وله گفته است: بارها سوال شده بود
که در این شورا از چه گروه هایی هستند. اعضای شناخته شده که بیرون از ایران
بودند بین خودشان هم نتوانستند یک هماهنگی ایجاد کنند و جنبش را بیرون
ایران دو شقه کردند. فکر می کنم بخش اعظمی از این که شورای هماهنگی خودش با
دست خودش رسمیت خودش را زیر سوال برد، به همین دلیل است که بین اعضای خودش
نتوانست هماهنگی ایجاد کند و به نقدهایی که تاکنون شده پاسخ دهد.

«مجتبی-و» مشاور فراری کروبی نیز ضمن اعتراض به شورای مذکور و امیر
ارجمند گفت: به سایت هایی که خودشان دعوت کننده به راهپیمایی و تجمع بودند،
نگاه کردم و ندیدم جایی ادعا کرده باشند مردم به خیابان آمدند.

او می گوید: «همزمان با این دعوت، بعضی از دوستان مرتبط با شورای هماهنگی
یک راهکار چهارگانه داده بودند که اول آگاهی رسانی، بعد خیابان، مصالحه و
مذاکره و انتخابات. یعنی مخالفان به خیابان ها بروند و کتک بخورند، بعد به
زندان بروند تا بعد دوستان بروند مصالحه و مذاکره کنند و سهم شان را
بگیرند. فکر می کنم مخالفان این دفعه گفتند برعکس، شما به خیابان بروید و
ما می آییم مصالحه می کنیم. شورا هنوز تکلیفش با خودش و حاکمیت و شعارهای
ساختارشکنانه مشخص نیست.»

از سوی دیگر اردشیر امیرارجمند در مصاحبه با سایت گروهک ملی-مذهبی که از
پاریس فعالیت می کند، درباره نقدهای بی پاسخ به شورا گفت: برخی نقدها مربوط
به عدم امکان بیان برخی مطالب از جانب شورا به جهات مختلف از جمله امنیتی
است و مصالح جنبش این اجازه را به ما نمی دهد.

وی افزود: در مورد عملکرد، نقدها متوجه چند مورد است؛ تشکیلات و
سازماندهی، ایجاد و تقویت شبکه ها، همکاری و مشارکت، اجماع سازی و نهایتا
فراخوان ها. در تمام این موارد ما دارای مشکلات جدی هستیم و بخشی از این
مشکلات هم متوجه شوراست. همچنان که سایر نیروها و حتی افراد هم در آن سهم
دارند. بخشی هم مربوط به شرایط عینی جامعه و مولفه هایی است که خارج از
شعاع تاثیرگذاری است دیدگاه جنبش سبز را اصلا جنبش نمی دانند.

وی افزود: درخصوص شبکه ها، شورا وظیفه اصلی اش ایجاد شبکه ها نیست بلکه
هماهنگی بین آن ها است. متاسفانه مجبور شدیم به جهت فقدان منابع فعالیت
شبکه رسا را متوقف کنیم. جای شبکه رسا با همه کمبودهایش، خالی است.

امیر ارجمند برخلاف مشی سه سال گذشته اعضای این گروهک- از جمله شخص وی و
مزروعی- در زمینه ارتباط گیری با سلطنت طلبان و منافقین و گروهک های لائیک
مدعی شد: ما مرز مشخصی داریم با نیروهایی که خواستار اعاده نظام سلطنتی
هستند، طرفدار مشی خشونت آمیز هستند و آنهایی که گذار به دموکراسی در ایران
را مستلزم یا متکی به مداخله قدرتهای خارجی می دانند.

وی با اذعان به ناکامی در انتخابات مجلس و شوک حضور خاتمی در انتخابات
گفت: در مورد هماهنگی انتخابات بسیار خوب عمل شد و علی رغم باقی ماندن برخی
اختلافات تقریبا همه بر عدم مشارکت اجماع کردند. رای دادن جناب آقای خاتمی
باعث شد که این موفقیت به فراموشی سپرده شود.ستاد 25 بهمن تا روز انتخابات
خوب عمل کرد و برنامه منظمی را هم برای خرداد ماه تدارک دیده بود.
متاسفانه پس لرزه های پس از انتخابات موجب رکود کار شد و مشورت ها و اجماع
سازی برای 25 خرداد بخوبی انجام نشد. مسئله فقط مربوط به ما نبود و جو کلی
هم نشاط لازم را نداشت.

او با طعنه زدن به سایر گروهک های ضد انقلاب گفت: آیا آنهایی که معتقدند
باید شعار سرنگونی داد تا موفق شد آیا توانستند مردم را قانع کنند و شورا
آنها را منصرف کرد؟!

امیر ارجمند با بیان اینکه ما می خواستیم شورایی 30 نفره داشته باشیم،
افزود: اما امنیتی شدن فضا مانع از شکل گیری آن شورا شد. بعد از عاشورا هم
امکان ایجاد شورای علنی کاملا از بین رفت. شورای حاضر شورایی است که بدنه
اصلی آن در داخل است و اعضایی هم در خارج از ایران دارد. اگر معاذیر امنیتی
وجود نداشت قطعا خواست و اراده شورا بر اعلام اسامی افراد بود.

امیر ارجمند گفت: جنبش پس از سرکوب ها یک مشکل کلی در زمینه اقدام و اکشن
دارد که یکی از مصادیق آن نیز پاسخ مناسب به فراخوان هاست. جدای از اینکه
ما نباید انتظار داشته باشیم استقبال از فراخوان ها به مانند روزهای اول
باشد، قدرت ابتکار در این زمینه نیز تقلیل یافته است. شورا مرکز فرماندهی
نیست که استراتژی تا تاکتیک و امکانات، همه را تعیین یا فراهم کند.

ایرانی ها خیلی مهمان نواز اما سزاوار مجازاتند!

گزارشگر نیویورک تایمز پس از گشت وگذار در ایران و پذیرایی شدن از سوی
برخی افراد ساده دل، ملت ایران را دروغگو و شایسته فشار تحریم ها دانست!

نیکلاس کریستف آن گونه که خود اعلام کرده، پس از انقلاب چند بار -از جمله
سال 85- توانسته به ایران سفر کند و این بار نیز اجازه پیدا کرده 2736
کیلومتر در ایران گشت و گذار کند و هر جا که دلش می خواهد برود. وی در
گزارشی که منتشر کرده، سعی می کند برخلاف واقعیت و حتی نظرسنجی های محافل
آمریکایی، مردم ایران را دوستدار آمریکا معرفی کند و عمدا مهمان نوازی از
یک شهروند را نشانه علاقه به آمریکا معرفی نماید! کریستف با وجود اغراق در
این باره اذعان می کند «بسیاری از ایرانیان حامی حاکمیت هستند. من با
ایرانیان بسیاری آشنا شدم که به شدت حامی مسئولان بودند و خوش شان نمی آمد
که آمریکا قلدری کند». با این حال وی سراسر گزارش خود را به چند نفر – از
جمله یک کماندوی بازنشسته رژیم سابق و…- اختصاص می دهد تا از درون
اظهارات آنان حس آمریکادوستی را القا کند.

او در گزارش خود تحت عنوان «سلام گرم از ایران» در حالی که به مهمان
نوازی ایرانی ها اذعان دارد، از قول یک ایرانی مجعول ادعا می کند که ایرانی
ها حرف راست نمی زنند و اینجا نمی شود حرف راست زد. کریستف با وجود این
توهین، توضیح نمی دهد که چگونه توانسته بفهمد ایرانی ها، دوستدار آمریکا
هستند؟!

وی با بیان این که «باورم نمی شود مقامات ایرانی چگونه به من ویزا دادند»
به موضوع تحریم اقتصادی می پردازد و ضمن نمک ناشناسی نسبت به مهمان نوازی
میزبانان می نویسد: فشارهای اقتصادی ممکن است توجه مردم را از بقیه مسائل
منحرف کند. مثلا خیلی از ایرانیان بر سر مسئله هسته ای در کنار دولت و از
ترور دانشمندان ایرانی عصبانی هستند ولی آنها در عین حال تحت فشار اقتصادی
اند. من از این رنج متاسفم و بیایید این را روشن کنیم که این تحریم ها به
مردم عادی ضربه می زند تا رژیم. من همچنین نگرانم که مخالفت غرب از فروش
قطعات هواپیما، خطر سقوط هواپیماهای مسافربری را افزایش دهد اما با پوزش از
تمام آنها که من را غرق مهمان نوازی خودشان کردند، من با تحریم ها موافقم و
معتقدم خوب کار می کند.

وی در پایان بحث حمله نظامی را بی خردانه و بی مسئولیتی توصیف کرد و در
توضیح آن نوشت: حمله نظامی واکنشی ملی گرایانه ایجاد می کند که باعث
پایداری جمهوری اسلامی می شود.

خاطرنشان می شود دو سال پیش مطبوعات اروپایی به نقل از کارمندان اسبق
سازمان سیا فاش کردند که رابرت گیتس به هنگام تصدی ریاست این سازمان بارها
گفته بود «ما سالهاست دنبال افراد میانه رو در ایران هستیم اما واقعیت این
است که ایرانی میانه رو وجود ندارد و ایرانی معتدل، ایرانی مرده است»!