پیشنهاداتی برای بوموسی مقابل اعراب

عصر ایران گزارش داد: سفر رئیس جمهور به جزیره بوموسی ، که در چارچوب سفرهای استانی صورت گرفت ، واکنش متعصبانه امارات متحده عربی و بسیاری از کشورهای عربی را به دنبال داشت. از آن جمله ، امارات ، سفیر خود را از تهران فراخواند ، شورای همکاری کشورهای عربی خلیج فارس اعلام کرد که نشست فوق العاده تشکیل می دهد و برخی دیگر از کشورهای عربی مانند اردن ، لیبی ، مراکش ،لبنان و … با صدور بیانیه هایی با ادعای مالکیت امارات بر این جزیره ، سفر رئیس جمهور ایران به بوموسی را نقض حاکمیت امارات دانستند و …!

اما از سوی ایران ، واکنش ها نسبت به اهانت های کشورهای عربی عمدتاً از سوی رسانه های مستقل و تعداد انگشت شماری از مجلسیان بوده است ؛ وزارت خارجه نیز در حد این که “سفر رئیس جمهور یک امر داخلی بوده و ایران بر حسن همجواری تأکید دارد” واکنش نشان داده شده است.

به نظر می رسد در برابر اتحاد متعصبانه کشورهای عربی نسبت به جزایر سه گانه ایرانی ، لازم است “اقدامات عملی” از سوی ایران صورت گیرد.

کشورهای عربی که در قبال سفر رئیس جمهور ایران به بخشی از خاک ایران ، این گونه واکنش نشان دادند ، باید بدانند که های و هویشان نه تنها به عقب نشینی ایران نمی انجامد بلکه بر عزم دولت و ملت ایران بر پاسداشت جزایر می افزاید.

در همین راستا ، یکی از بهترین کارهای ممکن در شرایط حاضر ، می تواند سفر گروهی تعدادی از نمایندگان مجلس و مشخصاً رؤسای کمیسیون ها و فراکسیون های مجلس به جزایر سه گانه باشد.
کسانی که بعد از سفر رئیس جمهور به بوموسی ، واکنش های عصبی و جاهلانه نشان دادند ، با این سفر متوجه می شوند که جار و جنجالی که به پا کرده اند ، نتیجه عکس می دهد.

البته سفر انجام شده رئیس جمهور و سفر پیشنهادی مجلسیان به جزایر ، تمام راهی که باید طی شود نیست ؛ بلکه این سفرها باید مقدمه ای جدی و قوی برای سازندگی این جزایر باشد چه آن که متأسفانه جزایر سه گانه هنوز آن گونه که باید و شاید آباد نشده اند.

در این میان ، البته دو جزیره تنب کوچک و بزرگ ، به دلیل وسعت کم ، قابلیت سکونت عمومی ندارند و عمدتاً نیروهای نظامی در آنها مستقرند. این دو جزیره به دلیل اشراف بر معبر اصلی حرکت کشتی های بزرگ در خلیج فارس ، اهمیتی استراتژیک دارند و حضور نظامی ایران در آنها در شرایط کنونی ، بر قدرت تسلط ایران در منطقه خلیج فارس تأثیر مثبت دارد. هر چند که در دراز مدت می توان بر پتانسیل های  توریستی این جزایر در قالب مناطق آزاد و نظایر آن سرمایه گذاری کرد.

اما جزیره بوموسی ، با وسعتی بیشتر ، از دیرباز مسکونی بوده است و هم اکنون نیز جمعیتی چند هزار نفری در آن زندگی می کنند. حضور رئیس جمهور و سپس سفر احتمالی نمایندگان به این جزیره ، باید نقطه شروعی برای سازندگی گسترده این جزیره باشد.

عمران جزیره بوموسی ، برای کشوری به بزرگی ایران ، کاری بسیار سهل است و می توان در کوتاه مدت آن را به مرکزی برای گردشگری و تجارت تبدیل کرد و سیل سرمایه های داخلی را بدان سمت معطوف کرد.

این واقعاً در شأن ایران نیست که جمعیت معدود این جزیره در عین تعلق خاطر عمیق به سرزمین مادری شان ایران ، با خود بگویند که اگر جزیره متعلق به امارات بود ، الان آبادتر بود. سازندگی و عمران بوموسی ، علاوه بر آن که خدمتی به هموطنان مقیم این جزیره به شمار می رود ، واجد وصف حیثیتی برای تک تک ایرانیان نیز هست.

سرمایه گذاری گسترده در بوموسی از سوی ایران ، این پیام را نیز در بطن خود دارد که دولت و ملت ایران با این حجم از سرمایه گذاری ، هرگز قصد چشم پوشی از این قطعه از میهن را ندارند و الا نیازی به این همه سرمایه گذاری نمی دیدند.

برای عمران جزیره نیز ، حتی اگر دولت بودجه کلان هم داشته باشد ، باز بهتر است فراخوان ملی داده شود و با اوراق مشارکت و نظایر این ها ، نمایشی از همدلی همه ایرانیان در پاسخ به جاهلان حاکم بر جنوب خلیج فارس ارائه داد تا بفهمند که در این قضیه با این دولت و آن دولت سر و کار ندارند بلکه با ملتی به بزرگی ملت ایران طرف حساب هستند.

جزایر سه گانه در همیشه تاریخ متعلق به ایران بوده اند ، هستند و خواهند بود و در این میان ، ساختن جزایر به گونه ای که در شأن ایران باشد ، پاسداری عملی از حق حاکمیت ایران است و نه صرف شعار دادن.