تذکر یک روزنامه به تیم مذاکره کننده ایران

روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:برگزاري سه اجلاس اسلامبول، بغداد و
مسكو براي انجام مذاكرات هسته‌اي ميان ايران و گروه 1+5 نشان داد غرب قصد
ندارد از مواضع زياده خواهانه خود كوتاه بيايد. با توجه به اين واقعيت كه
اكنون هيچ ترديدي در آن وجود ندارد، مي‌توان درباره مذاكرات هسته‌اي به يك
جمع بندي روشن رسيد و محورهاي اصلي آن را براي برخورد قوي‌تر با طرف غربي
مشخص كرد.

1 – كاترين اشتون، به عنوان رئيس هيأت مذاكره كننده گروه
1+5 همچنان بر مواضع زياده خواهانه اين گروه تأكيد مي‌كند و خواستار پذيرش
مطالبات غرب توسط ايران است. اين مطالبات را كاترين اشتون در مسكو اينگونه
اعلام كرد:

– توقف غني سازي 20 درصدي

– تعطيلي تأسيسات فردو

– تحويل دادن ذخاير غني سازي شده

نكته
قابل تأمل اينست كه كاترين اشتون اين مطالبات غيرقانوني را با عنوان
گام‌هائي براي اعتمادسازي مطرح كرده و با اين تعبير يكبار ديگر اعلام نموده
كه غرب همچنان نسبت به ايران بي‌اعتماد است. آنچه در تعبيرات گروه 1+5 تحت
عنوان “بي اعتمادي” مطرح مي‌شود بدين معناست كه اين گروه همچنان معتقد است
ايران درصدد ساخت سلاح اتمي است، اتهامي كه براي دولتمردان آمريكائي
وسيله‌اي براي پي گيري مطالبات زياده خواهانه عليه ملت‌ها گرديد و قبلاً در
عراق بكار گرفته شد و اكنون سوريه را هدف قرار داده و آمريكا توانسته آن
را به دستاويزي براي گروه 1+5 در مذاكراتش با ايران تبديل نمايد. نكته مهم
اينست كه آژانس بين‌المللي انرژي اتمي و نهادهاي اطلاعاتي آمريكا بارها
اعلام كرده‌اند مدرك قابل استنادي كه بتواند اين اتهام را عليه ايران به
اثبات برساند در اختيار ندارد و براين اساس هيچ دليلي كه مقررات آژانس
بتواند آن را نشانه حركت ايران به سوي ساختن سلاح اتمي بداند وجود ندارد.

2
– واضح بودن بطلان اين اتهام، ايجاب مي‌كند ايران از گروه 1+5 بخواهد آنها
درصدد جلب اعتماد ايران برآيند و گام‌هائي را براي اطمينان بخشيدن به
ايران درخصوص اينكه درصدد برخورد سياسي با مسأله هسته‌اي نيستند و طبق مفاد
“ان. پي. تي” عمل خواهند كرد بردارند. اين، نكته‌ايست كه گروه مذاكره
كننده ايران در اجلاس‌هاي اسلامبول، بغداد و مسكو مطرح كرده و البته همواره
بي‌جواب مانده است. هيأت ايراني بايد اين خواسته منطقي را با قوت بيشتر
پيگيري نمايد و بي‌منطق بودن غرب را به عنوان يك واقعيت در اسناد آژانس
بين‌المللي انرژي اتمي به ثبت برساند.

3 – كاترين اشتون در اظهارات
خود در پايان مذاكرات مسكو مثل هميشه بر اين عبارت تكيه كرد كه “دور هم جمع
شديم تا نگراني‌هاي جهاني را كم كنيم.” وي با بكار بردن تعبير “نگراني‌هاي
جهاني” درصدد است وانمود كند افكار عمومي جهان از فعاليت‌هاي هسته‌اي
ايران نگران است.

اين سخن سياسي و جهت‌دار كاترين اشتون، پاسخ‌هاي روشني دارد.

اول
آنكه كشورهاي غربي حق ندارند خود را نماينده افكار عمومي جهان بدانند و از
طرف آنها اظهارنظر كنند. چه كسي به كاترين اشتون اجازه داده به نمايندگي
از طرف مردم جهان سخن بگويد؟

دوم آنكه بيش از يكصد كشور جهان كه در
گروه نم متشكل و عضو آژانس بين‌المللي انرژي اتمي هستند بارها با انتشار
بيانيه‌هاي روشن و صريح اعلام كرده‌اند اتهامات وارده به ايران را قبول
ندارند و حقوق هسته‌اي ايران را به رسميت مي‌شناسند و فعاليت‌هاي اتمي
ايران را مسالمت آميز مي‌دانند. اين، بهترين سند براي اثبات اعتماد جهاني
به ايران و عدم نگراني افكار عمومي جهان از فعاليت‌هاي هسته‌اي كشور ايران
است.

سوم آنكه اگر سلاح اتمي نگراني آور است كه هست، بايد پذيرفت كه
افكار عمومي جهان از زرادخانه‌هاي اتمي آمريكا و ساير قدرت‌هاي اتمي عضو
گروه 1+5 نگران است نه از ايران.

و چهارم آنكه كاترين اشتون براي
اين اعتراض چه جوابي دارد كه غربي‌ها وجود زرادخانه اتمي رژيم صهيونيستي،
كه امري اثبات شده است و خود غربي‌ها نيز آن را انكار نمي‌كنند، را موجب
نگراني جهاني نمي‌دانند ولي توهم حركت ايران به طرف سلاح اتمي، كه آمريكا و
صهيونيست‌ها به آن دامن مي‌زنند و يك دروغ آشكار است، را موجب نگراني
جهاني مي‌دانند؟

اين واقعيت‌ها نشان مي‌دهند كه ادعاي بي‌اعتمادي
جهاني نسبت به ايران كاملاً بي‌پايه است و كاترين اشتون در نقش يك ابزار
بي‌اختيار مأموريت دارد اين مطالب بي‌اساس را تكرار كند و چه بسا خود او
نيز به اين ادعا اعتقادي نداشته باشد.
4 – جمهوري اسلامي ايران، علاوه
بر اسناد و مدارك فراواني كه براي اثبات قانوني بودن فعاليت‌هاي هسته‌اي
خود دارد، از پشتوانه عظيم مردمي نيز برخوردار است و مي‌تواند با تكيه بر
اين پشتوانه فعاليت مسالمت‌آميز خود در زمينه هسته‌اي را بدون نگراني از
تهديدها ادامه دهد. قدرت‌هاي غربي نيز از اين پشتوانه مردمي و از صداقت
مسئولان ايراني درخصوص آنچه درباره فعاليت‌هاي هسته‌اي به ويژه عدم تصميم
براي ساختن سلاح هسته‌اي مي‌گويند با خبر هستند. اين واقعيت نيز ايران را
در جايگاه برتري قرار مي‌دهد كه مي‌تواند با تكيه بر آن به احقاق حقوق
هسته‌اي خود اميدوار باشد و كليه موانع موجود بر سر اين راه را از ميان
بردارد.

5 – آنچه مسئولان نظام جمهوري اسلامي ايران را براي رسيدن
به حقوق قانوني ملت ايران در زمينه فعاليت‌هاي هسته‌اي در جايگاه بالاتري
قرار مي‌دهد تا بتوانند موانع راه را برطرف نمايند، تقويت گروه هسته‌اي
ايران است. به نظر مي‌رسد زمان آن رسيده است كه در اين زمينه اقداماتي صورت
بگيرد. استفاده از نيروهاي با تجربه و باسابقه، تقويت گروه مذاكره كننده و
استفاده از برنامه‌ها و سياست‌هاي جديد در مذاكرات، از جمله عناصري هستند
كه مي‌توانند به تقويت گروه هسته‌اي ايران منجر شوند.

اين پيشنهاد
به معناي ناديده گرفتن تلاش‌ها و زحمات و نقطه قوت‌هاي گروه هسته‌اي فعلي
نيست، اما اين واقعيت را نيز نمي‌توان انكار كرد كه هنوز ظرفيت‌هاي زيادي
وجود دارد كه مي‌توان از آنها به نفع حقوق هسته‌اي ملت ايران استفاده كرد.
شايد براي رسيدن به اين نقطه به افراد قوي‌تري نياز باشد.