پشت پرده باخت تیم ملی فوتبال ایران به عراق
باید این بازی آخر مان در این دوره از جام ملت های آسیا را فراموش کنیم و فقط از آن درس بگیریم که باید آنقدر قوی شویم که ده نفره در آسیا حتی از سد کره و ژاپن هم به راحتی عبور کنیم
عصر خبر– وحید اعظمی – شروع بازی تیم ملی فوتبال ایران نشان از موفقیتی دیگر برایمان بود ،توپ و زمین همه در ید اختیار دلاوران ایرانی بود و عراق هیچ حرفی برای گفتن نداشت تا ناداوری با نگرفتن پنالتی از سوی داور برایمان شروع شد و بازی ادامه یافت دا دقایقی بعد سردار گل اول این بازی و گل دوم خود در این تونمنت را بزند و نوید گل های بیشتری برای ایران را دهد.
روند بازی نشان می داد که ایران توپ های بیشتری را به تور دروازه عراق خواهد کوبید ولی در اواخر نیمه اول بازیکن عراقی با ضربه کف دست به سینه پولادی او را نقش بر زمین کرد و طبیعتا باید اخطار می گرفت حتی کارت قرمز، ولی در یک اتفاق عجیب و نادر داور بازی بنجامین تصمیمی گرفت که همه ایرانیان و حتی فوتبال دوستان جهان را حیرت زده کرد و به پولادی دفاع فولادی تیم ملی فوتبالمان که هیچ کاری نکرده بود کارت زرد دوم را داد تا از زمین بازی اخراج شود و حتی گزارشگر استرالیایی تلویزیون این کشور هم پس از این اخراج از فرط ناراحتی گفت که بنجامین بدترین داور استرالیا است.
بازیکنان و حتی مربی حرفه ای تیم ملی فوتبال ایران بهت زده شده بودند و 15 دقیقه بین دو نیمه هم نتوانست تمرکز از دست رفته را به اردوی ایران برگرداند و عراق از فشار عصبی حاصل از اخراج پولادی و یک بازیکن کمتر تیم حریف استفاده کرد تا شانس هم به کمکش بیاید و شوت عراقی ها از زاویه بسته و از بین دروازه بان و دو دفاع ما وارد دروازه شود.
ایران پس از این گل تمرکزش را بیشتر از دست داد و میانه میدان از آن عراقی ها شد تا بالاخره 90 دقیقه بازی با تساوی به پایان رسید و در دقایق ابتدایی 15 دقیقه اول وقت های اضافه باز هم عراق از همان خلاء پولادی به گل دوم خود رسید.
ایران که همه چیز را از دست رفته می دید به حملات خود افزود تا در ارسالی که از نقطه کرنر صورت گرفت پور علی گنجی به زیبایی با ضربه سر گل مساوی را به تور دروازه عراق چسباند و امید را به اردوی تیم ملی برگرداند.بازیکنان ایران حساب شده تر بازی را ادامه دادند ولی داور در دومین 15 دقیقه وقت اضافه پنالتی را به سود عراق گرفت تا باز هم عراق در سه دقیه به پایان 120 دقیقه ماراتن سخت این بازی یک گل پیش بیفتد .
اما در آخرین دقیقه وقت اضافه دوم که اندکی از گل سوم عراق گذشته بود ضربه کرنر بازیکنان ایران در حالی که دروازه بانمان نیز به 18 قدم عراق آمده بود با ضربه جلال حسینی به تیر دروازه خورد و سپس با ضربه تمام کننده قوچان نژاد گل سوم و تساوی برای ایران به دست آمد تا شور و نشاط زاید الوصفی تماشاگران ایرانی حاضر در ورزشگاه را فرا بگیرد و نکته جالب اینکه با مرور این گل درخواهیم یافت که وقتی سید جلال برگشت توپ را با شوت محکمی به تیر دروازه عراق کوبید و توپ پس از برخورد با زمین از خط دروازه عراق گذشت و به بیرون برگشت باز هم نه کمک داور پرچم خود را به علامت گل بالا برد و نه بنجامین ویلیامز ناداور اصلی میدان در سوت خود به نشان گل دمید ولی هوشیاری قوچان نژاد مهلت تضییع حق دوباره تیم فوتبال ایران را به داور نداد و با ضربه سر توپ را روانه قعر دروازه عراق کرد.
در دقیقه 120 یکبار دیگر بازیکن عراقی در حمله ای با پای خود ضربه محکمی را به دستان و صورت حقیقی دروازه بان ایران کوبید تا درگیری بین بازیکنان دو تیم ایجاد شود و داور کاملا مدیریت بازی را در این صحنه از دست دهد و اشتباهات او بازی را به سمت جنجال پیش برد.
با آرام شدن بازیکنان باز هم داور به بازیکن خطا کار عراقی که به سختی دروازه بان ما را مصدوم کرده بود و می توان گفت مستحق اخراج از زمین بود با اغماض از دادن کارت قرمز خودداری کرد.سرانجام 120 دقیقه ماراتن نفس گیر ایران و عراق که اگر با ناداوری واضح داور استرالیایی همراه نشده بود به اذعان بسیاری از کارشناسان فوتبال ،ایران با چند گل عراق را از پیش رو به راحتی بر میداشت پایان یافت و ضربات پنالتی تعیین کننده صعود یکی از دو تیم گردد.انگار شانس هم از تیم ایران روبرگردانده بود تا 7 ضربه پنالتی زده شود و همچنان دو تیم از لحاظ نتیجه برابر باشند اما ضربه پنالتی هشتم امیری در حالی که دروازه بان را نیز فریب داده بود تا او به سمت مخالف شیرجه بزند به تیر دروازه عراق خورد تا در اینجا تیر دروازه هم به کمک عراق بیاید .
بازیکن عراقی پشت پنالتی هشتم عراق قرار گرفت تا بالرزیدن تور دروازه کار برای تیم ملی فوتبال ایران که به اذعان بسیاری از کارشناسان و نیز علاقمندان فوتبال مستحق قرمانی این جام بود تمام شود و با ناداوری بنجامبن استرالیایی تیم هماهنگ و گل زن ایران همراه تیم مربی گری زیرک و کی روش هوشیار و حرفه ای از صعود به چهار تیم اول آسیا و فتح جام باز بماند و در حقیقت تیم ما را قربانی کردن.
اما دلیل این ناداوری ها را اشتباه نمی توان قلمداد کرد چون هر داور آماتوری هم اگر به جای بنجامین قضاوت این بازی را به عهده داشت و غرضی نیز چاشنی قضاوتش نبود به طور حتم ،هم پنالتی را برای ایران می گرفت و هم به جای اخراج بازیکن ما که حاصل تصمیم مضحک و غرض ورزانه داور بازی بود،دروازه بان عراقی را که با کف دست به سینه پولادی کوبید و او رانقش بر زمین کرد از زمین بازی اخراج می نمود.
اما عراق را نمی توان همچون عربستان و امارات و بحرین که در فوتبال آسیا با دلار های نفتی خود سعی بر خریدن داورها دارند به حساب آورد و چنین سابقه ای هم از کشور عراق در فوتبال آسیا سراغ نداریم پس قضیه از چه قرار بود؟باید بپذیریم که نقش مافیای شرط بندی فوتبال چه در جهان و نیز آسیا در بسیاری تورنمنت ها تعیین کننده بوده است و نمونه ها یآن چه در جام جهانی و چه در بازی های آسیایی و اروپایی که آنهارا مشاهده می کنیم از ابتدای ایجاد این سری مسابقات تاکنون به وفور دیده می شود ، اما چرا این بار در این جام آسیایی ایرا قربانی فساد فوتبال در دنیا شد؟
با نگاهی به سه بازی اول ایران و قدرت دفاعی باللا و خط حمله قوی و زهر دارد حرفه خود به بازیکنان و تاکتیک های تیم ملی ایران تزریق کرده بود بسیاری از کارشناسان و فوتبال دوستان پیروزی قطعی ایران در برابر عراق را پیش بینی کرده بودند که حتی انتظار ها براساس نوع و ظرفیت تیم ایران بیش از یک گل بود و باالطبع مردمی که در آسای و جهان آلوده به شرط بندی هستند پول های خود را بر روی پیروزی تیم ملی فوتبال ایران شرط بندی می کنند تا این دلار ها و یوروهای کثیف شان از کف اناه نرود و باالطبع وقتی همه یا اکثریت مردم عادی که در این شرط بندی ها شرکت می کنند پیروزی ایران را پیش بینی نموده اند ولی با برد عراق تمامی این پول ها یک جا به کیسه مافیای شرط بندی فوتبال که با خرید داور بازی و کمک او عراق را برنده بازی می کند ریخته می شود.
اینجا صحبت میلیون ها دلار و یورو است و طبیعی است که مافیاهای شرط بندی فوتبال که فساد را در پشت پرده به این ورزش وارد کرده و به ریشه های آن همچون انگلی آسیب می زنند هنگامی که با توجه به قدرت فوتبال ایران و نتایج خوبش در سه بازی اول وفوتبال نه چندان مطرح و اسم و رسم دار عراق با شرط بندی اکثریت انسان های آلوده به این قمار ها بر روی تیم ایران مواجه می شوند تمام تلاش خود را به خرج می دهند تا بتوانند داور بازی را بخرند و با کمک خدعه ها و ناعدالتی های داوری نتیجه بازی را به نفع تیم ضعیف تر که کمتر کسی گمان پیروزی اش را می برد تغییر دهند و اینچنین پول های شر بندی شده بر روی تیم قوی تر را به حساب های خود در بانک های اروپایی روانه کنند که البته این دخالتهای مافیای شرط بندی درهر بازی صورت نمی گیرد زیرا هستند داوران پاک و سالمی که تن به این کار نمی دهند و همچنین مافیاها این اقدام را بیشتر در بازی هایی که اکثریت افراد بر روی یک تیم شرط بسته اند ولی مافیای شرط بندی تیم مقابل را در آن حد می بینند که اگر کمک و سوت های ناعادلانه داور چاشنی فوتبالشان شود احتمال پیروزی را دارند صورت می دهند و در هربازی این ریسک را نمی کنند و در این بازی هم بنجامین با ناداوری خود به زور و با همراهی شانس توانست درصدی از دلارهای کثیف حاصل از فساد پشت پرده فوتبال را راهی جیب خود کند و این پول یقینا به حدی است که حتی اگر ازفردا بنجامین از داوری فوتبال هم کنار گذاشته شود و هیچ شغل دیگری هم نداشته باشد و فقط صبح تا شب و بریز و بپاش کند تا آخر عمرش تمام نشود.
البته با این ناداوری نه تنها پول به جیب مافیاهای شرط بندی فوتبال ریخته شد و داور بازی هم از این سفره آلوده در پس پرده این ورزش بهره مند گردید بلکه با یک تیر دو نشان زده شد و دوم اینکه طبیعتاًبا پیروزی ایران در این بازی و صعود به چهار تیم برتر آسیا با توجه به توان فیزیکی و زهر دار بودن خط حمله و دفاع قوی و تفکرات کی روش و در کل نوع فوتبال کشورمان در این تورنمنت ،احتمال رویارویی تیم فوتبال ایران و استرالیا در فینال جام آسیا محتمل و حتی قوی بود و قطعاً برای استرالیا با فیزیک قوی و قد و قواره بازیکنانش مصاف با تیم های ژاپن و کره بسیار سهل تر از این تیم ایران بود و استرالیا نیز با رسیدن به بازی نهایی کار راحتی را برای قهرمان شدن در این دوره از مسابقات داشته باشد که میزبان آن هم است.
به هر رو حمایت همیشگی داوران به خواست کنفدراسیون آسیا و نیز دقیقا از کشور میزبان که در جام جهانی نیز شاهد آن بودیم و مصداق آن جام جهانی کره و ژاپن بود که ناداوری ها سبب صعود دو تیم میزبان در چند مرحله شد و حذف ایتالیا نماد بارزی در آن جام از ناعدالتی های فوتبال بود یک دلیل و مافیای شرط بندی فوتبال علت اصلی تر و دلایل مهم و تاثیر گذاری در نوع قضاوت داور استرالیایی در بازی ایران و عراق بود که می توان گفت بنجامین ناداور استرالیایی با یک تیر دو نشان را زد و حال خدا می داند او با چنین داوری مضحک و غرض ورزانه که یک بی آبرویی دیگر برای کنفدراسیون آسیا و حتی جهان بود از چند آخور با دلار های مافیایی و هم نفتی تغذیه شد؟
اما نباید ناراحت باشیم چون در این بازی دارو استرالیایی پنالتی مان را نگرفت و در نیمه اول پولادی که یک رکن قوی خط دفاعی مان بود را در تصمیمی کاملاً مغرضانه اخراج کرد و حتی گل سوم ما را که ابتدا باضربه شوت جلال حسینی از خط دروازه گذشته با نزدن سوت و نیز پرچم نزدن کمک داور نگرفت تا قوچان نژاد باضربه سر توپ را به تور بدوزد تا دیگر تکان و موج تور اجازه رقم زدن افتضاح بیشتری از بنجامین را بگیرد و با همه این اوصاف تیم ده نفره ایران 120 دقیقه جانانه تلاش کرد و دوبار هم با ساقهای خسته در وقتهای اضافه خود را به تساوی رساند و در مجموع سه گل زد و در نهایت پس از 8 ضربه پنالتی در آخرین آن با کمک تیر درئازه که آنهم به کمک داور آمده بود بازی را به عراق واگذار کرد تا نشان دهد عراق با دوازدهمین بازیکنش که همان داور استرالیایی بود و هرچه می خواست با سوت هایش کرد حریف تیم ده نفره ایران در 120 دقیقه ماراتن فوتبال نشد و در آخرش با خوش شانسی تیر دروازه هم به کمکشان شتافت تا در ضربات پنالتی که تا حدودی قابل توجهی شانس هم در آن نقش دارد با هر ضرب و زوری که شده پیروز میدان شود.
نکته مهم تر اینکه باید همچون یک قهرمان جام از دلاورمردان تیم ملی فوتبال کشورمان استقبال کنیم که در این جنگ نابرابر کم نگذاشتند و پا و دست و سر و صورت شان همه جلوی توپ و پای بازیکنان عراقی انداختند و با غرور و افتخار در برابر دیدگان مردم منصف جهان از دور مسابقات به ناحق کنار گذاشته شدند و مهم تر اینکه فدراسیون فوتبال ایران با نگه داشتن کی روش در سکوی مربی گری تیم ملی از همین چند روز دیگر تمرینات آماده سازی برای دور انتخابی جام جهانی جهت مشخص شدن تیم های صعود کنند آسیایی به آن را کلید بزند و نه اینکه غافل شویم تا چند ماه به شروع بازی ها و کی روش نشان داده که به خوبی توانستند از فوتبال ایران با توجه به محدودیت هایی که به دلیل تحریم ها چه از لحاظ مالی و اعتباری و مسابقات تدارکاتی با تیم های مطرح و نیمه مطرح با آنها روبرو هستیم تیم ملی قوی و قدر با برنامه ای را بسازد.
باید این بازی آخر مان در این دوره از جام ملت های آسیا را فراموش کنیم و فقط از آن درس بگیریم که باید آنقدر قوی شویم که ده نفره در آسیا حتی از سد کره و ژاپن هم به راحتی عبور کنیم و چشم به مطرح شدن فوتبالمان در ظرفیت های جهانی بدوزیم انشاا… .