آیا شعار ها دردی از کارگر درمان خواهد کرد؟/ خط فقر به خط فلاکت رسیده

علی محمد عزیزی نایب رئیس مجمع عالی نمایندگان کارگران ایران در يادداشتي براي عصر خبر نوشت:

امروز آنچه کارگران را رنج می دهد فقط کم بودن حقوق نیست بلكه تبعیض هم است که از این تبعیض کارگران رنج می برند. برای حمایت از سفره های کوچک شده کارگران سیاست ها باید بگونه ای باشد که شکاف طبقاتی به شکلی شدید پیش نیاید.

اگر جامعه 50 درصدی کارگران به سمت فقر و فلاکت ریزش پیدا کند دولت دیگر توان کمک به این قشر را نخواهد داشت، از كارگران به عنوان شریف ترین، نجیب ترین، زحمتکش ترین قشر و سرباز تولید یاد می شود. اما آیا این شعار ها دردی را از کارگر درمان خواهد کرد؟اگر كشور بخواهد هرگونه رونق تولید و سرمایه گذاری داشته باشد با دستان پرتوان کارگران رقم خواهد خورد.دولت می خواهد با کارگران چه کند؟ چه برنامه ای برای کارگران دارد؟

جز اینکه خط فقر به خط فلاکت رسیده، جز اینکه امنیت و آرامش از کارگران گرفته شده، جز اینکه امید به ناامیدی کامل تبدیل شده است؟آیا دولت در جهت منزلت آنها، رفع مشکلات اساسی آنها، آزادی آنها از ترس از بیکاری، از رهایی از نیازهای اولیه آنها حرکت می کند یا درجهت تضعیف، ترساندن و تهدید؟کارگری که فشار اقتصادی و سیاست های غلط شانه هایش را زیر بار مشکلات خم نموده اگر از حق و حقوق تضیع شده خویش دفاع می کند حقش برخورد نا عادلانه، بازداشت ، تنبیه و اخراج نیست.

مگر در اصل بیست و هفت قانون اساسی به تجمع و آزادی اجتماعات تاکید نشده است؟ با شروطی که كشور زیر سوال نرود، کارگری که برای نان شبش محتاج است و غوطه ور در دریای مشکلات زندگی است چگونه می تواند اقدامی علیه كشور داشته باشد؟! تا زمانی که تفکر حاکم ارباب و رعیت باشد مشكلات کارگر حکمفرماست .

ترکیب افراد درشوراهای تصمیم گیر و تصمیم ساز در خیلی از حوزه ها بیش از نمايندگان کارگری است و نفرات کارگری گاها منتصب به دولت هستند. این مریض بهبودی در انتظارش نخواهدبود. خدایا تو گواهی گفته های حقیر را فقط بخاطراجرای امر موکد و تلاش برای برقراری عدالت به منظور دفاع از حقوق کارگران مظلوم دیارم که دفاع ازحق مظلوم در کتاب آسمانیست که بارها مومنان را بدان امر فرموده اید بیان می دارم،رسالت رسول خدا سید و سرور دو جهان حضرت محمد(ص) مگر این نبود که سید قریشی و سیاه حبشی،در مقابل حق و حقوق برابر و یکسانندو بندگانی نزد خدا عزیز ترند که خالص تر و صادق تر باشند مگر عدل علی علیه السلام درخشندگی خاصی ندارد، ما که بر پایه عدالت عدل علی علیه السلام حکومت خود را بنا نهاده ایم آیا با کارگران و مزد آنها با عدالت برخورد کرده ایم، ازخودسوال کرده اید،که آیا عدالت در همه زمینه های اقتصادی و اجتماعی،و فرهنگی، جایگاه در خور و تامین مادی و معنوی قشر کارگر رعایت شده است؟

بنا به وظیفه امانت وکالت کارگران به صراحت می گویم ‘خیر’. چراکه اگر به راستی عدالت به معنای واقعی برای این قشر رعایت می شد بخش عظیمی از این قشر زحمتکش دچار بحران نبود و سایه فقر بر زندگی آنان سایه نمی افکند،کارگرانی که خود را در همه صحنه ها و عرصه ها به نظام و انقلاب ثابت نمودند.صبح تا شب مشغول کار و تولید و شامگاهان بخاطر عدم قدرت خرید و عدم تعادل هزینه با درآمد شرمسار به آغوش خانواده باز می گردند.

آری برای یکبار هم شده کارگران سهم خود را از این كشور می خواهند. از قوه مجریه و به تبع آن وزارت تعاون،کار و رفاه اجتماعی می خواهیم سه جانبه گرایی به معنای واقعی عملیاتی گردد. نهادهای مدنی با توجه به تعریف آن باید دارای استقلال تمام بدون دخالت دولت باشد. دولت وجه نظارتی خود را کمتر نماید و مغایرت ها درخصوص استاندارد سازی تشکلات در ایران با استاندارد سازی تشکلات در دنیا اصلاح گردد.

از نمایندگان مجلس شورای اسلامی انتظار می رود یکبار هم شده حافظ رای موکلین خود که بخش عظیمی از آن کارگری است باشند. مجلس بعنوان قوه قانون گذار و ناظر، دولت را مجاب به پرداخت بدهی خود با سازمان تامین اجتماعی نماید که این رقم امروز بالای هفتصد هزار میلیارد تومان می باشد.

سازمان تامین اجتماعی در بحرانی ترین وضعیت موجود و درآستانه ورشکستگی است و این سهم صاحبان تامین اجتماعی یعنی کارگران و کارفرمایان و بازنشستگانی است که چشم امیدشان به این سازمان می باشد. در پایان نگاه ویژه شورای عالی کار را به وضعیت اسفناک کارگران جلب می کنم، مزد ۱۴۰۲برای ۱۴۰۳باید مزدی انسانی ودرخور شان کارگران ایران باشد که بعد از گذر یک قرن جرعه آبی بکام تشنه آنان ریخته شود.