عصبانیت حاج احمد متوسلیان بعد از ملاقات خصوصی با امام /این فرمانده چه زمان به اسارت نیروهای صهیونیستی درآمد؟
حاج احمد متوسلیان (فرمانده لشکر ۲۷ حضرت رسول (ص))که در چهاردهم تیرماه سال ۶۱ به همراه سید محسن موسوی (کاردار سفارت ایران در بیروت)، کاظم اخوان (عکاس خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران) و تقی رستگار مقدم (کارمند سفارت ایران)در مسیر سفارت ایران در بیروت به اسارت نیروهای فالانژ در می آیند و در این همه سال، خبرهای ضد و نقیضی از اسارت یا زنده ماندن آنها در زندان های رژیم صهونیستی به گوش می رسد.
سایت جماران روایتی از حاج احمد متوسلیان را منتشر کرده است. این خاطره برگرفته از خاطره نقل شده از عباس برقی از مسئولان یگان ذوالفقار و از همرزمان حاج احمد در کتاب همپای صاعقه نوشته حسین بهزاد، گل علی بابایی است.
متن کامل این خاطره را در ادامه می خوانید؛
بعد از فتح خرمشهر قرار بود کادر اصلی عملیات آزادسازی و نیز فرمانده لشکر ۲۷ حضرت رسول (ص) (آن زمان تیپ بود و هنوز به لشکر گسترش نیافته بود) به دیدار امام بروند اما حاج احمد متوسلیان که به دنبال شهید ناصر کاظمی (فرمانده سپاه کردستان) رفته بود هنگامی دوتایی به بیت رسیدند که وقت ملاقات تمام شده بود و وقتی موضوع را به امام اطلاع دادند با خوشرویی پذیرفته و از آنان استقبال کردند و بدین شکل دیدار آنان به صورت خصوصی با امام برگزار شد.
حاج احمد از ناحیه پا زخمی شده و بدون عصا به سختی حرکت می کرد و عصا برایش شده بود کمکی در راه رفتن. چند روزی که گذشت برای دیدار خصوصی با امام به بیت رفته بود. وقتی برگشت با عصبانیت و بی آنکه شخص خاصی را مخاطب خودش قرار دهد، عصا را به کناری انداخت و خدا را قسم خورد و گفت: می خواهم بدون عصا راه بروم و دیگر آن را دست نمی گیرم.
بچه هایی که در آنجا حضور داشتند، نگران راه رفتنش بودند و متعجب از این مساله که در دیدار با امام چه شده که او اینگونه با دست گرفتن عصا برخورد می کند.
بعضی ها طاقت نیاورده و علت را سوال کردند که حاجی اینطور برایشان تعریف کرد که امام دستی به پایم کشیدند و گفتند: آقای متوسلیان پایت چه شده است؟ و وقتی پاسخ دادم که زخمی شده ام با همان لحن مهربانانه و پدرانه شان بار دیگر دستی بر روی پایم کشیدند و گفتند ان شاءالله که خوب می شود و باز هم به عملیات می روی. من هم دیگر نمی خواهم عصا به دست بگیرم.
بعد از این ماجرا حاج احمد همه نیروهایش را جمع کرد و مقدمات عملیات رمضان را فراهم آورد.
حاج احمد متوسلیان (فرمانده لشکر ۲۷ حضرت رسول (ص))که در چهاردهم تیرماه سال ۶۱ به همراه سید محسن موسوی (کاردار سفارت ایران در بیروت)، کاظم اخوان (عکاس خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران) و تقی رستگار مقدم (کارمند سفارت ایران)در مسیر سفارت ایران در بیروت به اسارت نیروهای فالانژ در می آیند و در این همه سال، خبرهای ضد و نقیضی از اسارت یا زنده ماندن آنها در زندان های رژیم صهونیستی به گوش می رسد.
بعد از فتح خرمشهر قرار بود کادر اصلی عملیات آزادسازی و نیز فرمانده لشکر ۲۷ حضرت رسول (ص) (آن زمان تیپ بود و هنوز به لشکر گسترش نیافته بود) به دیدار امام بروند اما حاج احمد متوسلیان که به دنبال شهید ناصر کاظمی (فرمانده سپاه کردستان) رفته بود هنگامی دوتایی به بیت رسیدند که وقت ملاقات تمام شده بود و وقتی موضوع را به امام اطلاع دادند با خوشرویی پذیرفته و از آنان استقبال کردند و بدین شکل دیدار آنان به صورت خصوصی با امام برگزار شد.
این دیدار در تاریخ نهم خرداد ماه سال ۶۱ صورت گرفت و کمتر از چهل روز بعد حاج احمد متوسلیان به اسارت نیروهای صهیونیستی در آمد.
این عملیات اولین عملیات نظامی ایران بعد از آزاد سازی خرمشهر و از بزرگ ترین عملیات نظامی زمینی بعد از جنگ دوم جهانی به شمار می رود که در تاریخ بیست و دوم تیر ماه آغاز شده و تا هفتم مرداد ماه سال ۶۱ ادامه داشت. عملیات رمضان در پنج مرحله با رمز مقدس یا صاحب الزمان ادرکنی در منطقه عملیاتی شلمچه و شرق بصره به اجرا در آمد
