پس لرزه انتقادات ناگهانی عارف از منتقدان دولت /ادبیات بگم بگم بر چهره زخمی وفاق نشست /در مدار گذشته نچرخید

محمدرضا عارف، معاون اول رئیس‌جمهوری که از او به‌ عنوان سیاستمداری بی‌حاشیه یاد می‌کنند و سکوتش زبانزد بسیاری از اهالی سیاست است، در ۱۰۰ روزگی آغاز به کار دولت از حجم حملاتی که به دولت می‌شود،گلایه کرد و به تخریب‌کنندگان هشدار داد و گفت: «اگر این بی‌انصافی‌ها ادامه پیدا کند» آن وقت دولت و وزرای دولت «مجبور می‌شوند» برای مردم توضیح دهند که کشور و دولت را در چه شرایطی تحویل گرفته‌اند و وضعیت چگونه بوده است.

بنابر روایت نورنیوز، بعد از این انتقاد روزنامه سازندگی در مطلبی با تیتر « تا حالا کجا بودید؟ » نوشت: به نظر می‌رسد که در گام اول منظور عارف دو گروه از افراد هستند. ابتدا روحانیونی که در خطبه‌های نماز جمعه این هفته، دولت را به خاطر خاموشی‌هایی که به دلیل ناترازی و عدم ذخیره سوخت توسط دولت قبل آغاز شده است، زیر بار حملاتی گرفتند که عارف از آن به «حملات غیرمنصفانه» یاد کرده است. گروه دوم نیز اعضای جبهه پایداری و افرادی هستند که از طریق تریبون‌های رسمی و غیررسمی سعی دارند دولت پزشکیان را ناکارآمد جلوه دهند و گرانی‌ها که محصول رفتار دولت قبل بوده را به گردن این دولت که ناگزیر به اجرای آن بوده است، بیندازند.

خبر مهم عارف درباره آزادراه تهران-شمال /سردار دهقان کنار دولت آمد
به نظر می‌رسد که دولت بنای جدل و درگیری با مخالفان خود را ندارد. حتی دندان به جگر می‌گیرد و سکوت می‌کند تا نگوید که وضعیت کشور که موافقان رئیسی از آن به‌عنوان «اسب زین شده» یاد می‌کنند چه بوده است.

این روزنامه در ادامه دولت را به گفت وگو درباره ریشه مشکلات کنونی دعوت کرده و نوشت: این انتقاد به دولت وارد است که چرا تحت راهبرد «وفاق» و سیاست «آرامش» نمی‌خواهد از گذشته و آنچه تحویل گرفته است، سخن بگوید. دولت ناچار است برای توضیح آنچه به او ارث رسیده است، با مردم سخن بگوید. مشکلات و مسائل را شفاف توضیح دهد و نهایتاً نیز سیاست «آرامش» را از مردم طلب کند تا راهبرد «وفاق» با مردم عملیاتی شود. باید دولت را تشویق کرد که در گفت‌وگو با مردم، بگوید که چه تحویل گرفت و کشور در چه شرایطی بود و دولت چقدر اندوخته معنوی و مادی داشت و وضعیتش چگونه بود. غیر از این باشد، دولت همچنان زیر تیغ برنده مخالفان خواهد ماند و مردم نیز به دلیل ناآگاهی ممکن است آنها را همراهی کنند.

میراث احمدی‌نژاد
آرمان ملی هم با تیتر «آرامش فعال دربرابر منتقدان » به ریشه انتقادها از دولتها پرداخت و اعلام کرد که ریشه این رفتار به دولت احمدی نژاد بر می گردد. این روزنامه نوشت:« استارت واقعی و پررنگ این ماجرا از دولت احمدی‌نژاد زده شد. جایی‌که تنها چند ماه پس از روی کارآمدن دولت نهم احمدی‌نژاد انتقادات تندی را نسبت به دولت خاتمی‌ وارد آورد و دستاوردهای آن دولت را به هیچ گرفت و در نهایت نیز دولت را با آمارهای بسیار انتقادآمیزی تحویل داد. اما پس از وی این میراث به دولت‌های بعدی رسید .»

این روزنامه در ادامه نوشت:« پس از پیروزی مسعود پزشکیان و روی کارآمدن دولت چهاردهم به ریاست وی نگاه و رویکرد به این مساله به طور کلی تغییر کرد و رئیس‌جمهور در این حوزه طرحی نو در انداخت و بنای تازه‌ای بنیان نهاد و به جای اینکه او هم مثل روسای جمهور سابق به تخریب دولت قبل بپردازد با پذیرش مشکلات موجود با کمک دولتمردانش درصدد برنامه‌ریزی برای حل مشکلات در حوزه‌های مختلف بر آمد.»

ادبیات زیانبار
روزنامه هم میهن در سرمقاله امروز خود با تیتر « در مدار گذشته نچرخید» نوشت: ظاهراً دولت تحت‌فشار تندروهای طرفدار دولت پیش قرار گرفته است؛ لذا برای دفاع از خود آستین بالا زده و به ادبیات غیرموثر گذشته رجعت کرده است. امیدواریم آقای پزشکیان همچنان از این ادبیات دوری جویند و به آن آلوده نشوند.

تردیدی نیست که دولت آقای پزشکیان هم به علت شعارهای روشن و قابل تحققی که ارائه کرد و هم به دلیل صلاحیت حداقل بخش قابل‌توجهی از نیروهایی که منصوب کرده، در مسیری متفاوت از دولت گذشته عمل و رفتار می‌کند؛ البته این طبیعی و مورد انتظار هم هست و اگر جز این باشد، باید نسبت به آن معترض بود.. ولی در یک مسئله همچنین بر سنت گفتاری اگر نه دولت پیش، بلکه قبلی‌ها قرار دارد و فقط هم در یک نفر نیست.

این روزنامه در ادامه نوشت: ادبیات هشدار و این رویکرد به‌کلی زیان‌بار است. باید هر روز بیایید و یک گله‌ای کنید و یک توجیه باربط و بی‌ربطی را به مردمی بدهید که این چیزها برای منتقدان و مخالفان و حتی مردم اصلاً مهم نیست. اینها فقط برای گوینده و اطرافیانشان جالب است که با شنیدن آنها در گوش یکدیگر بگویند که عجب پاسخ مستدلی دادیم و از خود رفع‌تکلیف کنند.

دولت پیش هم چنین ادعاهایی داشت؛ ولی نتیجه چه بود؟ زیان کامل. ولی اینکه از دیگران می‌خواهید که حملات غیرمنصفانه نکنند و اگر کردند شما هم خواهید گفت چه تحویل گرفته‌اید؛ ادبیاتی شایسته و در سطح این دولت و مردم نیست.

این گروکشی‌های بی‌سرانجام و پوچ هیچ سودی برای مردم ندارد. اولاً، شما وظیفه داشتید که می‌گفتید چه چیزی تحویل گرفته‌اید. حالا اگر نخواستید بگویید، دیگر دلیلی ندارد که بخواهید آن را چماقی علیه دیگران حتی مخالفان غیرمنصف کنید. به‌علاوه، کاربرد ترکیب «حملات غیرمنصفانه» بی‌معنی است.

چون «حملات منصفانه» نداریم. هر کسی حق دارد نقد کند. اگر دروغ می‌گوید، شکایت کنید؛ وگرنه، پاسخ مستدل دهید و اگر پاسخی ندارید، محترمانه بپذیرید.

متزلزل کردن دولت با بی اعتمادی
خراسان هم در نقدی با تیتر «ادبیات بگم بگم بر چهره زخمی وفاق» نوشت: نخستین نقد به سخنان عارف، تضاد آشکار این ادبیات با تصویر به ظاهر آرام و دیپلماتیک این دولت است. دولتی که با شعارهای وفاق و انسجام ملی پا به میدان گذاشته، نمی‌تواند از زبان تهدیدآمیز استفاده کند. این نوع واکنش‌ها، نه‌تنها آرامش سیاسی کشور را تضعیف می‌کند، بلکه به اعتبار دولتی که داعیه گفت‌وگو و تسامح دارد، لطمه می‌زند.

این روزنامه در ادامه نوشت: کشاندن دولت به حاشیه‌های سیاسی و منازعات لفظی با منتقدان، تنها منابع و انرژی دولت را هدر می‌دهد. تهدید به افشاگری درباره شرایط وزارتخانه‌ها، اگرچه ممکن است در کوتاه‌مدت فشار منتقدین را کاهش دهد، اما در بلندمدت می‌تواند اعتماد عمومی به نظام اداری و اجرایی کشور را متزلزل کند. مردم انتظار شفافیت و صداقت دارند، نه استفاده ابزاری از اطلاعات برای اهداف سیاسی. دولت اگر خواهان تحقق شعار وفاق است، باید انتقادها را نه به‌عنوان تهدید، بلکه به‌عنوان فرصتی برای تقویت عملکرد و اصلاح اشتباهات ببیند.

همراهی با دولت
روزنامه «وطن امروز» هم در مطلب انتقادی با تیتر «هنوز چیزی نگفته‌ایم آقای عارف!» هم خطاب به محمدرضا عارف نوشت: چه شده معاون اول رئیس‌جمهور ناگهان برافروخته شده و منتقدان را به افشای وضعیت دولت در دوره ریاست‌جمهوری شهید رئیسی تهدید کرده است؟ طی چند ماه شروع به کار دولت چهاردهم، جبهه انقلاب و اکثریت رسانه‌های آن در قبال دولت به گونه‌ای رفتار کرده‌اند که فشاری به دولت وارد نشود. یعنی جریان انقلابی نشان داد بنای فشار به دولت پزشکیان را ندارد. جز یکی دو رسانه که آنها هم مواضع درستی در نقد دولت مطرح کرده‌اند، مابقی رسانه‌ها و فعالان جبهه انقلاب هنوز وارد نقد صریح دولت نشده‌اند، بنابراین آقای عارف از چه عصبانی است و از چه برآشفته که تهدید به افشاگری و بگم‌بگم علیه دولت شهید رئیسی می‌کند؟

آقای عارف لابد می‌داند و اگر نمی‌داند بهتر است بداند جبهه انقلاب، اعم از فعالان، موثران، مراجع فکری و رسانه‌ها همچنان خود را مقید می‌دانند تا جای ممکن دولت آقای پزشکیان را همراهی و همیاری کنند. یعنی با وجود خطاهای بسیار و نابخشودنی دولت، هنوز وارد مرحله نقد صریح دولت چهاردهم نشده‌اند