ماجراي شركت وامد اتريش در ساخت بيمارستاني براي سازمان تامين اجتماعي در سال 96 چيست؟

علي حيدري نايب رئيس پيشين هيات مديره سازمان تامين اجتماعي در يادداشتي نوشت:

در سال 1396 و در حالی که سازمان تامین اجتماعی به لحاظ اجرای طرح تحول سلامت با اتکاء به منابع خود و بدون دریافت اعتبار و بودجه از دولت ( همانند اعتبارات دولتی که در اختیار وزارت بهداشت ، سازمان بیمه سلامت و “ساخد” قرار داده شد ) به شدت دچار کسری نقدینگی شده بود و با استقراض و یا فروش اموال و املاک و انتشار اوراق با اتکاء بر اموال و دارائیها ، روزگار می گذراند . مضافا به اینکه ذخایر و اندوخته های سهم درمان انباشته شده از سال 1369 ( تصویب قانون الزام ) تا سال 1393 به مصرف رسیده بود و طبق قانون تامین اجتماعی و قانون الزام و آئین نامه اجرایی آن که اشعار می داشت احداث مراکز درمانی از محل ذخایر ناشی از مازاد منابع بر مصارف سهم درمان صورت می پذیرد فلذا سازمان تامین اجتماعی می بایست برای توسعه درمان مستقیم دقت و حساسیت بیشتری به خرج می داد و نیاز واقعی بیمه شدگان و مستمری بگیران را در نظر می گرفت در همین اثنا و طی نامه شماره 1026/96/1000 مورخ 6/2/1396 مدیرعامل وقت سازمان پیشنهاد احداث بیمارستان دوم تامین اجتماعی در شیراز به ظرفیت 300 تخت توسط شرکت وامد اتریش را به هیات مدیره ارسال نمود .

نکات و ملاحظات کلی در مورد این پیشنهاد مطرح بود و بعضا طی مکاتبه ای نوشتم و در هیات مدیره مطرح کردم ، از جمله اینکه ضرورت ها و الزامات احداث بیمارستان با توجه به ضریب اشغال بیمارستان فعلی سازمان در شیراز و ظرفیتهای زیاد درمان غیر مستقیم در این شهر چیست ؟ با توجه به شرایط کسری نقدینگی شدید سازمان چرا باید نسبت به احداث بیمارستان آن هم توسط یک شرکت خارجی اقدام نمود ؟ چرا برای اینکار تشریفات معاملات نظیر برگزاری مناقصه بین المللی صورت نگرفته است ؟ اگر هدف وارد کردن تکنولوژی یا دانش نسل جدید در عرصه بیمارستان سازی است این وظیفه وزارت بهداشت است یا وزارت راه شهرسازی و شرکت مجری طرحهای ملی ولیکن مهمترین ایراد همان بحث کسری نقدینگی سازمان بود و به همین سبب با رایزنی های تیم مدیرعامل وقت و قائم مقام وی با رئیس و برخی از اعضای هیات مدیره ، مطرح شد که قرار است هزینه اجرای این پروژه به صورت اخذ وام یورویی توسط سازمان تامین اجتماعی ایران از یک شرکت سوئیسی تامین شود .

در خلال این مدت غالب ارکان مدیریتی وقت سازمان که به نوعی مرتبط با تصویب این قرارداد بودند به اتریش برده شدند و از شرکت وامد اتریش و پروژه نمونه آن بازدید کردند متعاقب ارائه متن توافقی بین رئیس و برخی از اعضای هیات مدیره با تیم مدیرعامل وقت سازمان و تیم شرکت سرمایه گذاری خانه سازی ، طی نامه مفصلی مخالفت خود را با این قرارداد به صورت مبسوط و مدون اعلام کردم و پس از طرح موضوع در هیات مدیره من نظر و رای مخالف خودم را در هامش صورتجلسه نوشتم و موضوع با رای اکثریت اعضا به تصویب رسید یکی از دلایل مخالفت مندرج در نامه مزبور این بود که براورد هزینه احداث هر تخت در قرارداد موصوف حدود 2 میلیارد و دویست میلیون تومان درج شده بود در حالی که همان زمان شرکت خانه سازی که یک شرکت ماموریتی و تکلیفی سازمان در حوزه احداث مراکز اداری و بیمه ای و درمانی سازمان بود و از سال 1347 به عنوان یک شرکت بیمارستان ساز کشور شناخته می شد هر تخت بیمارستانی را حدود 700 میلیون تومان می ساخت و این یعنی هزینه سه برابری برای احداث بیمارستان توسط شرکت اتریشی و نکته دیگر این بود که احداث این پروژه با وام یورویی می توانست در آینده با کاهش ارزش ریال در مقابل دلار و یورو ، بار مالی زیادی را به سازمان تحمیل نماید .

قائم مقام وقت مدیرعامل که ادعای تخصص در حوزه ریسکهای های مالی داشت در جلسه هیات مدیره رفت پای تخته و برآورد کرد که در پایان مدت قرارداد دلار ، از حدود 4 هزار تومان در بدترین حالت حداکثر به 6 هزار تومان خواهد رسید؟! ولیکن چند ماه بعد از منتفی شدن این قرارداد دلار به 30 هزار تومان و الان به 80 هزار تومان رسید و این موضوع اثبات میکند که انعقاد قرارداد مزبور میتوانست چه اثرات مخربی بر سازمان بگذارد و تبعات منفی زیادی بجای می گذاشت شایان ذکر اینکه تصویر مکاتبات من و سایر ضمائم مربوط به این پرونده در کانال تلگرامی من با عنوان لمعات – رسانه شخصی علی حیدری _ موجود است t.me/draliheidarymedia در یکی از جلسات هیات مدیره، رئیس وقت هیات مدیره و عضو درمانی هیات مدیره مطرح کردند که همه افراد ذی مدخل و ذیربط موضوع تصویب پروژه بیمارستان وامد شیراز به اتریش رفته اند و از نزدیک شرکت وامد و بیمارستان احداثی را دیده اند و فقط مهندس سرخو و حیدری نرفته اند و اصرار که شما هم بروید ولی من گفتم تمایل به این سفر ندارم ولی آقای مهندس سرخو اعلام کرد که هم به لحاظ رشته تحصیلی و تجربی و هم به لحاظ اینکه عضو مرتبط با موضوعات ساخت و ساز و عمرانی سازمان است تمایل دارد که به سفر برود .

بعد از جلسه هیات مدیره که ظهر به اتمام رسید برای جلسه ای به خارج از سازمان رفتم و ساعت 15 که برگشتم دیدم دعوتنامه شرکت وامد برای سفر به اتریش روی میز من است؟! که مجددا روی آن نامه نوشتم و ضمن اعتراض به این موضوع که چرا یک شرکت خارجی از فحوای مطالب جلسه هیات مدیره مطلع است مخالفت خود با پروژه و عدم تمایل خود به سفر را اعلام کردم. مهندس سرخو به این سفر رفت و پس از مراجعت از سفر در جلسه هیات مدیره و سپس در جلسه سه نفره ای که من و ایشان با وزیر وقت در دفتر وزیر داشتیم اعلام کرد که در جلسه با شرکت وامد و در زمان تشریح نقشه های بیمارستان شیراز متوجه شده است که سرانه بنا به ازای هر تخت و تعداد اتاق های عمل و…مازاد بر استاندارد یک بیمارستان 300تختخوابی طراحی شده است و پس از اعتراض ، مدیران شرکت وامد اتریش به ایشان گفته بودند که این طراحی براساس نظر خود سازمان و شرکت خانه سازی و افراد معرفی شده به عنوان نماینده کارفرما صورت گرفته است و وقتی اصرار آقای مهندس سرخو را برای اصلاح طراحی دیده بودند ، ایشان را به کناری کشیده و ایمیلی را به ایشان نشان داده بودند که به موجب آن ایمیل یک مجموعه ایرانی که فرد مرتبط با آنها قبلا درتجهیز بیمارستان میلاد درگیر بوده و سپس در شرکت اوزان مدتی مشغول بوده و در همان زمان در شرکت مدیریت طرح و اجرای خانه سازی مدخلیت و محوریت بالایی داشت ، خیلی محترمانه و با ادبیات علمی شرح خدماتی را برای شرکت وامد در خصوص پروژه بیمارستان شیراز نوشته و تقاضا دریافت 9 میلیون یورو نموده بود ( این رقم به نرخ آن موقع حدود 45 میلیارد تومان و به نرخ امروز حدود 500 میلیارد تومان می شد باید دید این پروژه چقدر عایدی قرار بوده حاصل کند که یکی از اضلاع آن فقط قرار بوده 500 یا انتظار داشته میلیارد تومان از وامد بگیرد؟! )

آقای مهندس سرخو ایمیل مزبور را به من و اعضای هیات مدیره و نیز به دکتر ربیعی نشان داد ولی نسخه ای از آنرا به من نداد فلذا صحت و سقم موضوع برای من مشخص نیست ولی متعاقب این امر وزیر وقت طی نامه ای به سازمان در خصوص این پروژه شرط و شروطی گذاشت و بدین سبب قدری کار مطول شد ولی آنچه مسلم است و بطور قطع و یقین وزیر وقت و معاون ذیربط وی ، کاملا از این سوء جریانات مطلع بودند و هستند متعاقب این فرآیند ، اعمال فشار از سوی استاندار وقت فارس و یکی از نمایندگان مجلس به سازمان تامین اجتماعی و وزارتخانه برای اجرای هرچه سریعتر این پروژه توسط شرکت وامد اتریش شروع شد و بعدها با توجه به مصاحبه ای که مدیر درمان وقت استان فارس انجام داد مشخص گردید که گودبرداری پروژه مزبور قبل از طی مراحل قانونی و فرایندی مربوط به شهرداری انجام شده است ( یعنی قبل از مناره ، چاهش را حفر نموده بودند ؟! ) که من از طریق سایتها این مصاحبه را مشاهده و طی نامه ای تقاضای رسیدگی و طرح موضوع در هیات مدیره شدم و آقای مهندس سرخو از این پروژه بازدید نمودند و به این گودبرداری غیر اصولی در جلسه هیات مدیره اشاره کردند .بعدها بخاطر برهم خوردن برجام عملا موضوع تامین مالی پروژه از خارج با مشکل مواجه شد و دیگر از سرنوشت پروژه و چاهی که کنده شده بود خبر ندارم ولی اگر این قرارداد منعقد شده بود و وام و تسهیلات موصوف اخذ شده بود سازمان باید با یوروی 90 هزار تومانی این اقساط را می پرداخت.

این هم حکایتی دیگر از عدم همگرایی مدیریتی من ( به تعبیر متولیان بالانشین و نقل قولی که از آنها شده است!؟ احتمالا اگر با این پروژه خطرناک موافقت میکردم و یا به آن سفر کذایی اتریش می رفتم ، واجد همگرایی مدیریتی می شدم ؟! ) و جای تعجب است که به رغم اطلاع دقیق متولیان امور از سوء جریانات موصوف و علیرغم اینکه آقایان با همه به ” وفاق ” رسیده اند و هر روز از مخالفت با فساد دم می زنند ، مشخص نیست چرا با پاکدستان و افرادی که در مقابل سوء جریانات و مفاسد ایستادگی کردند ، به ” عناد ” رسیده اند؟ “