ستون بسکتبال ایران فرو ریخت
یکی از درهایی که مدیرعامل طی هفت روز اخیر خود را به آن زده نشستن پشت میز و جلسه با مشاورانی است که خروجی آن تصمیم گیری برای انحلال تیم ها یکی پس از دیگری بوده است.
مهر: بحث انحلال تیم بسکتبال ذوب‌آهن این روزها جدی‌تر از قبل شده و شرایط
را به گونه‌ای پیش می‌برد که ستون بسکتبال ایران پس از سال‌ها فرو ریزد.
مدیرعامل
باشگاه ذوب آهن که این روزها ید طولایی در انحلال تیم هایش منهای فوتبال
خود دارد روز یکشنبه برای منحل کردن تیم بسکتبال ذوب آهن ذره ای تامل نکرد و
در گفتگو با رسانه ها با قدرت هرچه تمام تر انحلال قطعی تیم های بسکتبال و
هندبال ذوب آهن را فریاد زد تا شود آن چیزی که نباید می شد.
خسرو
ابراهیمی دلیل این تصمیم خردمندانه را شرایط بد مالی باشگاه برای تیمداری
در رشته های پرهزینه اعلام کرده هزینه هایی که مدیرعامل از آن حرف می زند
یک دهم هزینه های فوتبال این باشگاه هم نمی شود تیمی که در بحران بی پولی
یک به یک مسئولان استانی برای نجات این تیم بسیج شدند و اجازه ندادند نایب
قهرمان آسیا به این راحتی ها نابود شود اما در مورد بسکتبال کسی به خود
زحمت پیگیری هم نداد هر چند ابراهیمی گفته که طی یک هفته اخیر خیلی تلاش
کرده است: «طی هفته‌های گذشته به هر دری زدیم، نتوانستیم مشکلات مالی
باشگاه را برطرف کنیم بنابراین تصمیم به انحلال تیمهای سوپرلیگی خود
کردیم. البته باشگاه همچنان در رشته‌های پایه فعالیت می‌کند و تلاش می‌کند
که در زمینه بازیکن‌سازی فعالیت کند»
یکی از درهایی که مدیرعامل
طی هفت روز اخیر خود را به آن زده نشستن پشت میز و جلسه با مشاورانی است که
خروجی آن تصمیم گیری برای انحلال تیم ها یکی پس از دیگری بوده است.
گویا
ابراهیمی از مقروض بودن به بازیکنان بسکتبال طی دو فصل گذشته عذاب وجدان
گرفته است که شرمساری مقابل چشم آنها را به عنوان یکی از دلایل مهم کناره
گیری از لیگ بسکتبال اعلام کرده است:« بسیاری از بازیکنان ما از ورزش زندگی
خود را تامین می‌کنند و ما نمی‌توانیم به آنها بگوییم بدون دریافت مبلغ
قراردادت به ذوب‌آهن بیا بنابراین انحلال تیمهای بسکتبال و هندبال ذوب‌آهن
که از تیمهای هزینه‌بر ما به شمار می‌آیند، در دستور کار قراردادیم و
انحلال آنها قطعی شد.»
ذوب آهن هم مشکل مالی داشت هم نداشت
از
طرفی بسیاری از افراد نزدیک به باشگاه عنوان می کنند که سیاست انحلال تیم
ها یکی پس از دیگری از ابتدا در دستور کار مدیران کنونی ذوب آهن قرار گرفته
بود و به غیر از فوتبال ضرورتی به تیمداری در ورزش نمی دیدند و از طرفی می
گویند سوء مدیریت از بعد کلان گرفته تا بخش های مختلف باشگاه، پاشنه آشیل
ذوب آهن شده است.
باشگاههایی که هنوز الزامات قانونی AFC را برای
تبدیل شدن به باشگاه حرفه ای ندارند چه ضرورتی داشت که در زمینه عدم ورود
یک درصد بودجه صنایع و دولت زودتر از موعد مقرر عمل کند؟ مشکلات مالی که
دغدغه دیروز و امروز باشگاه ذوب آهن نبود و چه بسا در زمان مدیریت
توصیفیان، حسین کفعمی، اصغر دلیلی و سعید آذری هم وجود داشت چرا آن زمان
هیچ یک از مدیران به انحلال فکر نکردند؟
شاید اگر مدیران ذوب آهن
در طی دهه های اخیر به لحاظ مدیریت، سازماندهی، کار تشکیلاتی می دانستند
چگونه باید ذوب آهن را هدایت کنند، اکنون این باشگاه مجبور نمی شد، تیمهای
ورزشی خود را منحل کند.
ذوب‌آهن در دوره‌های گذشته خود هم بارها
با مشکلات مالی بسیاری مواجه بوده اما هیچ گاه مشکلات این باشگاه تا این حد
پیش نرفت که مدیرش با دست و دلبازی تمام تیم های هندبال و بسکتبال که هر
دو از پرسابقه ترین تیم های در لیگ محسوب می شوند را منحل کند!
ذوب
آهن اما امروز در مخمصه ای گیر کرده که همه ورزش دوستان را نگران کرده
است. مدیران فعلی ذوب آهن فکر می کنند با یک برند صرفاً صنعتی روبرو هستند
اما نمی دانند که نام ذوب آهن در قلب ورزش اصفهان حک شده است.
آنچه
از روز روشن تر است اینکه ذوب آهن نبایستی مرگ را به صورت تدریجی تجربه
کند. اصفهان تجربه پلی اکریل را دارد و دوست ندارد ذوب آهن را هم به همان
سرنوشت ببیند. اگر مدیران ذوب آهن قادر نیستند چاره ای برای مشکلات
بیندیشند بهتر است جا را برای کسانی که می توانند از پس اداره کار و سر و
سامان دادن به ذوب آهن، این برند مردمی باز کنند. علت نزول این روزهای ذوب
آهن فارغ از بحرانهای مالی، سوءمدیریت بعنوان یک واقعیت غیر قابل انکار
است.
