كابوس سابق رحمتي نيمكت نشين شد
حاصل حاشیه ساز دعوت او به تیم ملی ، وداع همیشگی مهدی رحمتی از پیراهن شماره یک ایران هم بود. مردی را که حالا در حسرت انجام یک بازی رسمی در بوندس لیگای دو روزگار می‌گذراند!
عصر خبر: تیم ملی و کی‌روش هم او را از یاد برده‌اند. مردی را که حالا در حسرت انجام یک بازی رسمی در بوندس لیگای دو روزگار می‌گذراند. از عرش به فرش. این بهترین جمله‌ای است که می‌توان برای دنیل داوری به کار برد. دروازه‌بانی که در اینتراخت برانشوایگ یک ستاره بود. بی‌همتا و بدون جانشین درون دروازه این تیم.
در همین روزها که در اوج بود مورد توجه کی‌روش قرار گرفت. او به تیم ملی ایران دعوت شد تا یکی از سه دروازه‌بان حاضر در جام جهانی باشد. او که تصور می‌کرد دروازه‌بان اول تیم ملی خواهد بود به یکباره جای تثبیت نشده‌اش را به علیرضا حقیقی داد تا بازی‌های ایران در برزیل را از روی نیمکت تماشا کند.
دنیل که با برانشوایگ به بوندس لیگای دو سقوط کرده و البته در تیم ملی هم جایگاه ثابتی به دست نیاورده بود، در انتقالی عجیب به لیگ سوییس رفت تا برای گراس هاپرز بازی کند. داوری در 8 بازی گراس هاپرز به میدان رفت و 15 گل دریافت کرد. حاصل حضور او در دروازه، 2 برد، یک تساوی و 5 شکست بود. نتیجه‌ای که باعث شد سرمربی گراس هاپرز به دیگر دروازه‌بان تیمش اطمینان کند و تا پایان فصل دروازه را به واسکو واسیچ بسپارد. دنیل که تیم ملی را هم از دست داده بود، میشائیل اسکیبه آلمانی را هم به عنوان سرمربی گراس هاپرز در کنارش نداشت تا شرایط برای او بغرنج‌تر از همیشه شود.
داوری از 19 اکتبر 2014، دیگر در دروازه گراس هاپرز آفتابی نشد و رنگ بازی را ندید! او تا پایان لیگ سوییس فقط روی نیمکت نشست تا نظاره گر نمایش واسیچ باشد.
همین نیمکت نشینی باعث شد تا داوری عطای حضور در گراس هاپرز را به لقایش ببخشد و دنبال تیمی جدید در لیگ آلمان باشد. دنیل در بوندس‌لیگا مشتری نداشت اما می‌توانست امیدوار به حضور در یک دسته پایین تر باشد. آرمینیا بیله فلد سراغش آمد. آسانسور فوتبال آلمان که مدام در حال رفت و آمد در بوندس لیگای یک، دو و حتی سه بود، پس از قهرمانی در بوندس لیگای سه به داوری پیشنهاد داد تا در بوندس لیگای دو این تیم را همراهی کند. داوری هم خیلی زود به این پیشنهاد پاسخ مثبت داد. او به تیمی رفت که پیشتر دو بازیکن ایرانی را در اختیار داشت. کریم باقری و علی دایی. داوری امیدوار بود تا اتفاق‌های تلخ گراس هاپرز این بار برای او رخ ندهد. امیدواری داوری اما در بیلفلد هم تبدیل به یاس شد. او در حالی که چهار هفته از بوندس لیگای دو گذشته، حتی یک بار هم به میدان نرفته و در دو بازی هم در لیست 18 نفره حضور نداشته است! نام دنیل در شکست 2- صفر مقابل برانشوایگ و تساوی 2-2 مقابل دوئیسبورگ در لیست قرار نگرفت اما در دو تساوی بدون گل مقابل فرانکفورت و دوئیسبورگ، داوری روی نیمکت نشست و دروازه‌بان ذخیره بود.
اوضاع داوری در بیلفلد هم چندان مناسب نیست. او در تیم دهم بوندس لیگای دو یک نیمکت‌نشین و گاها سکونشین است و هرگز نتوانسته تبدیل به دروازه‌بانی شود که در برانشوایگ مطمئن بود و غیر قابل گذشت. نکته اصلی در مورد دنیل، تعداد روزهایی است که او دور از بازی رسمی بوده. داوری آخرین بار در روز 19 اکتبر 2014، یعنی 27 مهر 1393 و در شکست 3- یک گراس هاپرز مقابل اف سی زوریخ بازی کرده است. از آن روز تا به امروز، داوری را در هیچ دیدار رسمی رویت نکرده‌ایم. نه در لیگ سوییس و نه در بوندس لیگای دو آلمان. چیزی حدود 309 روز است که داوری حتی در یک بازی رسمی هم شرکت نکرده. آماری تلخ برای دروازه‌بانی که قرار بود در جام جهانی اطمینان را به دروازه تیم ملی تزریق کند. تیم ملی و کی‌روش هم او را از یاد برده‌اند. حاصل حاشیه ساز دعوت او به تیم ملی ، وداع همیشگی مهدی رحمتی از پیراهن شماره یک ایران هم بود. مردی را که حالا در حسرت انجام یک بازی رسمی در بوندس لیگای دو روزگار می‌گذراند!
