به یاد خبرنگاران و قلمی که مینویسند

عصر خبر؛ عزیز آذرخرداد : به‌عنوان فردی که حدود سه دهه در حوزه خبر، خبرنگاری و گزارش نویسی در قلمرو فرهنگی و ارتباطات اجتماعی فعالیت مستمر دارم باور دارم کار کردن در حوزه رسانه، مانند گام برداشتن در میدان مین است، نه این‌که ناممکن باشد، بلکه با دشواری‌های بسیاری همراه است.

نمی‌توان انکار کردکه امروز از آن قامت استوار نسل طلایی روزنامه نگاران و خبرنگاران دهه ۷۰ و قبل آن به ندرت کسی با همان ویژگی های خاص نویسندگی ماندگار شده و هنوز در این عرصه فعالیت شبانه روزی دارد. برای من که تلاش کرده ام در دهه پنجاه زندگی همچنان خبرنگار بمانم خبرنگاری جز با عشق نوشتن و جسارت روبرو شدن با واقعیت ها معنا نمی شود.

ماندگاری ۱۷ مردادماه بعنوان روز خبرنگار را باید در شهادت شهید صارمی و جاری شدن خونی دانست که نهال نوپای خبرنگاری ایران زمین را پس از پیروزی انقلات اسلامی ایران آبیاری کرده است.امروز ماهیت کار خبرنگاران بشدت با گذشته تغییر کرده است . امروز شهروند خبرنگاران و کارمند خبرنگاران ماهیت جدیدی از مفهوم خبرنگاری را برای دست اندکاران این شغل هویدا ساخته اند. اما آنچه بسیاری از مردم عامی و مقامات عالی و مدیران و مسئولان کشوری کمتر به آن توجه میکنند قدرت بی همتایی است که در کلمات و جملات این خبرنگاران در رسانه های مختلف و نوین منتشر میشود.

در طول سه دهه فعالیت در حوزه های مختلف خبرنگاری و نویسندگی متوجه شده ام که خبرنگاران به سادگی امکان تغییر رویداهای مختلف یک جامعه، یک وزارتخانه ، یک سازمان و یک جهان را دارند. بسیاری از خبرنگاران در طول فعالیت خبری خود بارها و بارها از این توان والای نهفته در کلمات و جملات خود بهره می برند و معمولا آنها هستند که سرآغاز اولین تحولات خواهند شد.

همین خصلت اهالی رسانه است که انتخاب نمایندگان مجلس، وزرا و حتی رییس جمهور یک کشور را با فعالیت های خبرنگاران ممکن میسازد. باید قبول کرد که خبرنگاران همان راویان و تاریخ نگاران عصر حاضر هستند با این وجه تمایز که خبرنگاران و نویسندگان قدرت فهم، درک و تحلیل موضوعات خرد و کلا در جهت بخشی به افکار عمومی مردم را دارا می باشند.

اصولا قدرت بالايي در دستان راهبران و هدایتگران افکار عمومی است و بی دلیل نیست که تقریبا در تمامی کشورهای جهان فعالیت خبرنگاران با محدودیت ها و اما و اگر های فراوان همراه است. هنوز خبرنگاران در میدان های جنگ کشته می شوند، در میدان سیاست زندانی و شکنجه میشوند و در مقابل حاکمان با هزار محدودیت گونه گون روبرو هستند.

غایت هدف خبرنگاری فهماندن آن چیزی است که خودشان با رنج فراوان موفق به درک و فهم آن شده اند و متاسفانه موضوع ” دانستن حق مردم است ” همان موضوعی است که هرسال دهها و شاید صدها فعال عرصه خبر بخاطر آن جان می بازند و یا پشت میله های زندان به امید رهای روزها و شب ها را به سخت ترین شکل ممکن میگذرانند.

در روز خبرنگار تنها آرزویی که میشود برای سربازان و راهبران افکار عمومی کرد این است که مسئولان و مدیران عالی و میانی این کشور دیدگاه و نگرش خود را با زاویه دید نویسندگان، خبرنگاران و روزنامه نگاران همسو کنند و ایمان داشته باشند که فعالان حوزه رسانه چشم و گوش مردم هستند، حق دارند پرسشگری کنند و حق دارند در مقابل هر فسادی و هر انحرافی فریاد بلند دادخواهی را به انواع روش ها و شیوه های تخصصی اطلاع رسانی به سمع و نظر مسئولان عالی یا مردم عامی برسانند.

امروز کار و فعالیت در حوزه خبرنگاری بی شباهت به کار جهادی نیست. خبرنگاران در ایران امروز از حداقل امنیت شغلی برخوردارند. آنان در تامین معاش روزانه خود وامانده اند و با حداقل دریافتی برای موسسات خبری کار میکنند. بسیاری از خانواده های خبرنگاران امروز چشم انتظارند تا شاکیان خصوصی رضایت بدهند.

ای کاش میشد مانند اعیاد مختلف ملی و مذهبی برای خبرنگاران هم طلب عف و بخشش نمود تا به حرمت قلم انان نیز در این روز به دامان خانواده و عزیزانشان بازگردند. روز خبرنگار بر تمامی عاشقان خبر،خبرنگاری و نویسندگی مبارک باشد، ما زنده ایم به نوشتن و بی جهت نیست که خداوند به قلم و انچه می نویسد قسم یاد کرده است. قدرت ما در قلم و آنچه می نویسم است. روز خبرنگار مبارک#