قسمت دوم روز شمار خاطرات مدیر کل/ وعده های تحقق نیافته

 امروز حالم زیاد خوب نیست، کله سحر وسط خواندن قنوت نماز صبح یاد قول هایی افتادم که در ابتدای مدیرکلی ام به کارشناسان خودم داده بودم. پیش خودم و خدا در قنوت نمازم شرمنده شدم، آخر بعد گذشت چند ماه هنوز نتوانسته ام حتی یکی از آن وعده هایی که برای ساماندهی وضعیت اداره کل حاشیه سازها و انتصابات اونها داده بودم رو عملی کنم.

روزی نیست که فکرم به این موضوع مشغول نباشد! راستش من هم پیرو وعده های دکتر پزشکیان پس از انتخابات ریاست جمهوری به شدت معتقد بودم که باید بجای افرادی که با سفارش و رابطه پست های مدیریتی رو اشغال کرده اند از پرسنل متخصص همون ادارات یا سا زمانها استفاده کنیم. با همین هدف هم آمدم این اداره کل اما نمیدانم انگار این اداره کل حاشیه سازها، طلسم شده هرچه تلاش میکنیم دو سه نفر کارشناس پیشونی سفید که آدم و عالم توی این سازمان به تبحر و زیرکی و اخلاق مداری آنها اعتراف میکنند رو یک پله ارتقای شغلی بدهیم نمیتوانیم.

هر بار یک مشکلی ایجاد میشود. راستش به این نتیجه رسیده ام که طرفداران مدیر عامل قبلی که هنوز در پست های مدیریتی حضور دارند تمام نقشه های ما را به صورت هدفمند و از طریق حلقه ای که اطراف مدیران عالی این سازمان درست کرده اند به نفع خودشان منحرف میکنند. من که مانده ام مدیرکل قبلی چطوری میتونسته هر هفته و هرماه هر کسی رو دوست داشته از واحدهای اجرایی این استان و اون استان بیاورد اینجا و بعضی هاشان را رییس اداره و بعضی را معاون ک مشاور و …. کند. تازه مانده ام در اون زمان این کمیته انتصابات سازمان چطوری کار میکرده که فورا احکام مدیریتی صادر میشده ؟ بعضی وقت ها فکر میکنم من خیلی بی عرضه هستم که هنوز نتوانستم حتی یک نفر را در اداره کل خودم جابجا کنم یا ارتقا بدهم.

یک روز یکی از همین مشاورها به من گفت یه خورده از خودت جسارت بخرج بده مدیر قبلی در حالی که بیشتر کارشناس ها بالای ۲۰ سال سابقه کار در این اداره کل رو داشتند رفت از یک اداره کل غیر مرتبط کسانی که داشتند اخراج میشدند را آورد اینجا و همه رو کرد رییس اداره و معاون و …و طوری این کار رو با مهارت انجام داد که هیچ صدایی از کسی بلند نشد، تازه میگفتند مدیر کل قبلی منت روی سر کارشناس ها میگذاشت و میگفت شما هیچکدامتان لیاقت مدیر شدن ندارید! برای همین من رفتم از بخش نگبهبانی ساختمان و بخش نیروهای خدماتی کارشناس آوردم و اینجا به آنها رییس اداره و معاونت دادم و تازه میگفتند مدیر کل قبلی از کار این نیرو ها خیلی هم راضی بود چون براش بله قربان گویی مهمتر از کارکردن معنا میشد.

گاهی فگر میکنم من هم به شیوه همان مدیران قبلی کار کنم بهتر است، ولی دلم نمی آید این کارشناس های من آدم های مظلومی هستند که مدت ها است حقشان پایمال شده است . البته اون روزهای اولی که آمدم، مشاور اجرایی آقای مدیرعامل اسم چند تا از بچه های فعال این واحد را به من داد و گفت اینها رو ارتقای شغلی بده ، البته بین خودمون بمونه یکی دو نفر رو هم گفته بود برکنار کنم اما من چیزی رو که پیش بینی نکرده بودم این بود که من یه مدیرکل هستم زیر مجموعه یک معاون مدیرعامل که بدون هماهنگی با او حتی یه جرعه آب هم نمیتونم بخورم. هفته های اولی که آمدم خیلی تلاش کردم اون دو سه نفری که پیشنهاد شده بود رو برکنارشون کنم، میخواستم آرام و بی صدا اونها رو بندازم بیرون اما غافل از این بودم که هرکدوم اون آدم ها به افراد با نفوذی در داخل و خارج سازمان وصل هستند.

در همون هفته های اول بعضی از پشتیبانان با نفوذشان حضوری و بعضی هم تلفنی به صورت ضمنی و غیر مستقیم به من فهماندند که بله اگر دست به اینها بزنی باید با صندلی مدیرکلی خودت هم خدا حافظی کنی ! کلا توی این چند ماه متوجه شدم که گاهی امور یک اداره کل میتواند از میدان جنگ هم مهمتر باشد! فعلا به نظر میرسد من در انتخاب کارکنان برای ارتقای شغلی هیچکاره هستم ! البته فکر کنم خود کارکنان هم این را فهمیده اندچون این روزها کمتر پیگیر ارتقای شغلی خوشان هستند. البته اون نیروهایی که شانسی و الکی پست گرفتن هم حسابی پررو شدن و هرکاری دلشون میخواد برای ماندگاری خودشون انجام میدهند.

البته به نظر من این تقصیر مدیران عالی اینجا هست اونها باید همون یکسال پیش احکام مدیران رانتی رو باطل میکردند که البته اونها هم ترسیدند. حالا از من چه توقعی میشه داشت؟ یه مشکل بزرگم در این اداره کل پدیده شوم زیر آب زنی کارکنان هست . خیلی از کارشناسهای خانم یا اقا می آیند اینجا و به راحتی زیر آب همکارشون رو پیش من میزنند اون هم بخاطر اینکه فکر میکنند به این وسیله نظر من رو برای ارتقای شغلی جلب میکنند .