نمایشگاهی بدون توازن؛ «نمایشگاه صنعت ۱۴۰۴» زیر سایه قطعه‌سازان خودرو
بیست‌وپنجمین نمایشگاه صنعت ایران که قرار بود تابلویی از توان تولیدی و نوآوری صنایع کشور باشد، امسال با ترکیبی نامتوازن از شرکت‌ها و غیبت محسوس بخش‌های کلیدی صنعتی برگزار شد.
مشاهدات میدانی و گفت‌وگو با فعالان بخش تولید نشان می‌دهد حضور گسترده شرکت‌های فعال در حوزه قطعات خودرو، چهره و هویت اصلی نمایشگاه را دگرگون کرده است؛ تغییری که کارشناسان آن را نتیجه ضعف مدیریت، فقدان سیاست‌گذاری حرفه‌ای و نگاه غیرتخصصی مجریان این رویداد ملی می‌دانند.
نمایشگاهی بی‌برنامه و فاقد توازن موضوعی
نمایشگاه صنعت ۱۴۰۴ با هدف نمایش ظرفیت‌های ماشین‌سازی، تجهیزات صنعتی، برق و الکترونیک، نفت و گاز، فناوری‌های نوین و صنایع دانش‌بنیان طراحی شده بود. اما بخش قابل توجهی از سالن‌ها، امسال در اختیار شرکت‌های خودروساز و قطعه‌ساز قرار گرفت؛ رخدادی که تعادل محتوایی نمایشگاه را از بین برده و مأموریت آن را از مسیر اصلی منحرف کرده است.
کارشناسان معتقدند این وضعیت، بازتاب درک ناقص از مفهوم «نمایشگاه تخصصی» در میان تصمیم‌گیران و نشانه‌ای از خلأ نظارت نهادی بر اجرای رویدادهای صنعتی است.
دخالت خودروسازان برای پر کردن سالن‌های خالی
گزارش‌ها حکایت از آن دارد که مجریان نمایشگاه امسال در جذب مشارکت از سایر بخش‌های صنعتی ناکام مانده و در نهایت برای پر کردن فضاهای خالی، به شرکت‌های وابسته به گروه‌های خودروسازی متوسل شده‌اند. نتیجه آن، حضور ده‌ها شرکت جانبی و قطعه‌ساز در یک رویداد غیرمرتبط بوده است.
برآوردهای میدانی نشان می‌دهد بیش از ۵ هزار مترمربع از فضای نمایشگاه به این شرکت‌ها اختصاص یافته است. عددی که ابعاد دخالت خودروسازان و تغییر ماهیت محتوایی نمایشگاه را آشکار می‌سازد.
هزینه‌های سنگین با بازده نزدیک به صفر
حضور قطعه‌سازان در محیطی غیرتخصصی نه‌تنها فرصت‌های واقعی بازاریابی ایجاد نکرده، بلکه به اتلاف هزینه‌های سنگین بازاریابی و لجستیک منجر شده است. در غیاب بازدیدکنندگان تخصصی و مشتریان هدف، بسیاری از غرفه‌داران تنها حضور فیزیکی داشته‌اند بدون آن‌که بازده اقتصادی ملموسی کسب کنند.
صاحبان صنایع هشدار داده‌اند تکرار چنین روندی، اعتماد بخش خصوصی به کارکرد نمایشگاه‌های ملی را تضعیف و مشارکت در دوره‌های آتی را کاهش خواهد داد.
بحران اعتماد و ضرورت نظارت فوری
رفتارهای پرکننده و غیرتخصصی در تخصیص فضا، اگرچه ممکن است ظاهر نمایشگاه را حفظ کند، اما در عمل به آشفتگی در نظام حکمرانی نمایشگاهی کشور و افول اعتبار رویدادهای صنعتی منجر می‌شود. ناظران تأکید دارند سازمان توسعه تجارت ایران و شرکت سهامی نمایشگاه‌های بین‌المللی تهران باید نظارت دقیق‌تری بر ترکیب موضوعی، معیارهای انتخاب شرکت‌ها و کیفیت برندهای شرکت‌کننده اعمال کنند تا از تبدیل نمایشگاه‌های ملی به رویدادهای تک‌صنعتی جلوگیری شود.
نمایشگاه صنعت ایران در سال ۱۴۰۴، به جای آن‌که روایتگر ظرفیت‌های فناورانه و مهندسی کشور باشد، در عمل به نمایشگاهی خودروسازمحور بدل شد، وضعیتی هشداردهنده که ضرورت بازنگری فوری در سیاست‌های اجرایی و مدیریتی نمایشگاه‌های تخصصی را برجسته می‌کند.
صنعت ایران بیش از هر زمان دیگری به نمایشگاه‌هایی حرفه‌ای، تخصصی و هدفمند نیاز دارد، نه رویدادهایی که در سایه بی‌برنامگی برای پر کردن سالن‌ها، هویت ملی صنعت را تضعیف می‌کنند.
