مردم با تلویزیون قهر کرده‌اند!/ مهمان مخفی، برگ برنده «شفرونی» است
خشایار راد، بازیگر پیشکسوت طنز، با انتقاد صریح از وضعیت سریال‌سازی در صداوسیما، اعلام کرد که بخش بزرگی از مخاطبان با این رسانه قهر کرده‌اند. وی تأکید کرد تا زمانی که مدیران به سه عنصر «متن خوب، بازیگران مناسب و کارگردان کاربلد» و سلیقه مردم توجه نکنند، وضعیت تولیدات تلویزیونی بهبود نخواهد یافت.
به گزارش عصرخبر، خشایار راد از آن دسته بازیگرانی است که خوش‌مشربی، صمیمیت و ارتباط نزدیک با مردم، بخش جدانشدنی شخصیت اوست. او طی سال‌ها فعالیت هنری، عموما در سریال‌های طنزی چون «قطار ابدی»، «متهم گریخت»، «ترش و شیرین»، «خانه به دوش»، «زندگی به شرط خنده» و… حضور داشته و هرچند تجربه نقش‌های جدی را نیز در کارنامه کاریش دارد، اما بیشتر با آثار طنز شناخته می‌شود. به بهانه حضور این بازیگر، به‌عنوان «مهمان مخفی» در رئالیتی‌شوی «شفرونی»، گفت‌وگویی با او داشتیم که در ادامه می‌خوانید.
- پس از مدت‌ها دوری از دنیای تصویر، شما در «شفرونی» حاضر شدید، مهم‌ترین دلیل حضور شما در این برنامه چه بود؟ و چه بازخوردی از آن گرفتید؟
«شفرونی» برنامه‌ای شاد و مفرح است. حضور خانم مریم امیرجلالی و آقای نصرالله رادش نیز برای من دلگرم‌کننده بود، زیرا تجربه همکاری خوبی با آنان در آثار نمایشی داشته‌ام. احساس کردم این برنامه می‌تواند فضای فان و مخاطب‌پسندی داشته باشد و با میل و علاقه پذیرفتم. بازتاب‌ها فوق‌العاده بود. از پشت صحنه تا دکور، همه عوامل تلاش کردند برنامه‌ای جذاب ارائه دهند و پیام‌های مثبت بسیاری دریافت کردم. محبوبیت برنامه در فضای مجازی چشمگیر بود و حجم پیام‌ها به حدی زیاد بود که واقعاً فرصت پاسخگویی به همه نبود.
- این برنامه اولین تجربه شما در رئالیتی‌شو است. تعامل‌تان در پشت و جلوی دوربین به‌عنوان مهمان مخفی چگونه بود؟
دو تا سه ساعت پشت صحنه بودم و تمرین خاصی نداشتم. به‌دلیل تغییر صدایم، برنامه را از نزدیک رصد می‌کردم. متنی در اختیارم گذاشتند و توضیحاتی ارائه دادند، اما جالب این بود که خانم امیرجلالی از همان ابتدا مرا شناختند.
- شرکت‌کنندگان نمی‌دانستند شما مهمان مخفی هستید؟
خیر، از قبل مطلع نبودند. احتمالاً به‌دلیل سابقه همکاری‌مان در سریال‌هایی مانند «خانه به دوش» و «زن بابا»، نوع بیان و ادای کلماتم باعث شد متوجه شوند.
- موقعیت‌های طنز در برنامه بداهه بود یا از پیش طراحی شده؟
هیچ طرحی از سوی نویسندگان برای ایجاد موقعیت طنز ارائه نشده بود. در رئالیتی‌شوها معمولاً سؤالات مشخصی از مجری به شرکت‌کنندگان داده می‌شود، اما این «نوع گویش» و «بداهه‌گویی» است که موقعیت طنز را خلق می‌کند. همه اتفاقات، بده‌بستان‌ها و طنزهای برنامه بداهه بود.
- در شرایطی که خنداندن مردم دشوار شده، چه براوردی از عمکلرد این برنامه در خلق لبخند برای مخاطبانش دارید؟
کار طنز بسیار دشوارتر از کار جدی است. مردم امروز با دغدغه‌های جدی اقتصادی و اجتماعی روبه‌رو هستند و خارج کردن آنان از این فضا کار ساده‌ای نیست. خدا را شکر بازخوردها نشان می‌دهد حضورم در «شفرونی» تأثیرگذار بوده و مخاطب را خندانده است. همچنین مهمان مخفی باید با شرکت‌کنندگان هماهنگ باشد تا بده‌بستان و ارتباط مؤثری شکل بگیرد. در غیر این صورت جذابیت برنامه افت می‌کند. معتقدم مهمان مخفی، برگ برنده این رئالیتی‌شو است.
- تجربه شما در پلتفرم‌های نمایش خانگی چگونه است؟ چه تفاوتی با تلویزیون دارد؟
به‌نظر من حضور در پلتفرم‌ها آزادی عمل بیشتری به بازیگر می‌دهد. مثلا در برنامه زنده تلویزیونی «تهران شاد» باید با احتیاط عمل کنم، اما در پلتفرم‌ها آرامش بیشتری برای ارائه بداهه و اجرای طبیعی دارم. بازیگر باید نقش را بفهمد، درک کند و سپس مقابل دوربین برود تا مخاطب آن را لمس کند.
- چرا این روزها سریال‌های ماندگار و محبوبی مانند آثار گذشته تلویزیون در این رسانه ساخته نمی‌شود؟
این مسئله به مدیریت سازمان صداوسیما برمی‌گردد. بودجه‌های سنگینی صرف سریال‌سازی می‌شود اما نتیجه مطلوب نیست. مردم با تلویزیون قهر کرده‌اند، و تا زمانی که مدیران به رگ خواب مخاطب توجه نکنند، وضعیت تغییر نخواهد کرد. سه عنصر «متن خوب»، «بازیگران مناسب» و «کارگردان کاربلد» برای جذب مخاطب ضروری است.
- همین موضوع باعث شده مخاطبان به سمت شبکه‌های ماهواره‌ای و پلتفرم‌ها بروند…
دقیقاً. مدیران نیازمند تشکیل اتاق فکر و جلسات تخصصی برای تولید آثار جذاب هستند. گاهی انتخاب بازیگران نیز بر اساس محدودیت بودجه انجام می‌شود و نتیجه‌ای متوسط به همراه دارد.
- آیا خودتان مایل هستید که نقش‌های جدی بیشتری را تجربه کنید؟
بله، اما معمولاً پیشنهادها تکراری است. بازیگری که در طنز موفق بوده را دائماً برای نقش طنز انتخاب می‌کنند، درحالی‌که ممکن است توانایی‌های دیگری هم داشته باشد. من نقش‌های جدی متعددی بازی کرده‌ام اما کمتر دیده شده است. من از نوجوانی روی صحنه تئاتر طنز فعالیت می‌کردم و بازیگری در وجودم بوده است. در کنار کارم در بانک، تئاتر را ادامه دادم و همیشه مورد حمایت کارگردانان بودم. مردم می‌گویند خشایار راد در زندگی واقعی شبیه نقش‌هایش است، چون خودِ واقعی‌ام را به نقش‌هایم می‌آورم.
