تشکیل کانون ملی آشپزان؛ تولد نهادی که میتواند چهره صنف آشپزی ایران را دگرگون کند
صنف آشپزی ایران امروز وارد مرحلهای جدید شده است: مرحلهای مبتنی بر انسجام ملی، نگاه راهبردی، استانداردسازی مهارت، و هویت صنفی یکپارچه. این کانون، بهدرستی «نهاد مادر» صنف آشپزی در کشور خواهد بود؛ نهادی که ظرفیت آن را دارد آینده حرفهای هزاران آشپز را شکل دهد.

عصر خبر– با صدور رسمی مجوز«کانون انجمنهای صنفی كارگري آشپزان و سرآشپزان کشور»، یکی از کلیدیترین و دیرینهترین مطالبات جامعه آشپزان ایران به نتیجه رسید؛ مطالبهای که سالها میان انجمنها، فعالان حوزه آموزش، سرآشپزان، اتحادیهها و دستاندرکاران صنعت غذا مطرح بود اما بهدلیل نبود یک ساختار فراگیر، هر بار ناتمام میماند. اکنون با محوریت انجمن صنفی آشپزان و سرآشپزان استان تهران و پیگیریهای پیوسته و موثر کرمعلی رهنما، این مطالبه صنفی لباس تحقق پوشید و نخستین نهاد ملیِ اختصاصی برای هماهنگسازی و سازماندهی انجمنهای استانی ایجاد شد.
چرا تشکیل کانون ملی اهمیت تاریخی دارد؟
صنف آشپزی یکی از اصیلترین و پرظرفیتترین حرفههای ایران است؛ حرفهای که سهم مهمی در گردشگری، صنعت غذا، اشتغالزایی، صادرات خدمات آشپزی و هویت فرهنگی دارد. با این وجود، نبود یک سازمان ملی منسجم همواره باعث میشد تصمیمات پراکنده و بعضاً متعارض بین استانها، مسیر توسعه صنف را کند کند. تشکیل این کانون به معنای: پایان دادن به پراکندگی تصمیمات تجمیع قدرت صنفی زیر یک سقف ایجاد صدای واحد در مذاکرات ملی تسهیل ارتباط با وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و فراهم شدن زیرساخت برای سیاستگذاری کلان در آموزش و اشتغال است؛ اقدامی که میتواند آینده این صنف را وارد مرحله جدیدی کند
انجمن تهران؛ موتور محرک یک تحول ملی
انجمن صنفی آشپزان و سرآشپزان تهران در سالهای اخیر، با برگزاری دورههای تخصصی، ارائه آموزشهای استاندارد، حضور فعال در جلسات ملی و دفاع از جایگاه شغلی آشپزان، بهعنوان یکی از پیشروترین انجمنهای کشور مطرح شده است. این انجمن بهدلیل گستره اعضا، سابقه فعالیت، و تجربه در تعامل با نهادهای دولتی، بهطور طبیعی به محور شکلگیری کانون ملی تبدیل شد. پیگیریهای حقوقی، مذاکرات استانی و تدوین ساختار کانون، زیر نظر این انجمن و با مدیریت مستقیم کرمعلی رهنما انجام شد.

نقش برجسته و تعیینکننده کرمعلی رهنما
بدون تردید، اگر استمرار، پیگیری و اشراف رهنما نبود، این مسیر چندین برابر زمان میبرد. حضور مؤثر او در جلسات رسمی، تنظیم مدارک حقوقی، ارتباط با انجمنهای استانی، هماهنگی با وزارتخانه و ایجاد اجماع ملی، باعث شد روند صدور مجوز با بیشترین دقت طی شود. رهنما در این پروژه ملی: نقش هماهنگکننده نقش پیشران قانونی نقش سازنده اجماع و نقش ناظر بر فرآیند تشکیل را ایفا کرده است. این سطح از مدیریت و پیگیری، معمولاً در تشکیل نهادهای ملی بسیار تعیینکننده است.
مزایای کلان تشکیل کانون؛ از استانداردها تا آیندهنگری
تشکیل کانون فقط یک اقدام اداری نیست؛ آغاز یک تحول ساختاری است. کانون ملی میتواند:
- استانداردهای آموزشی را یکسان کند : از آشپزی سنتی تا مدرن، از دورههای مهارتی تا تخصصی، از ارزیابی سرآشپزان تا مربیان.
۲. سند ملی مهارت آشپزی را تدوین کند: تا مسیر پیشرفت شغلی آشپزان از کارآموز تا سرآشپز مشخص و رسمی باشد.
۳. از حقوق صنفی در سطح ملی دفاع کند: از بیمه و مزایا تا حقوق شغلی و امنیت شغلی.
۴. شبکه ملی آشپزان کشور را شکل دهد: یک بانک اطلاعاتی جامع برای برنامهریزی و توسعه مهارت در کل کشور.
۵. زمینهساز بازتعریف جایگاه حرفهای آشپزان شود: چه در صنعت گردشگری غذایی چه در صنایع بزرگ پذیرایی و رستورانی چه در عرصه بینالمللی
گامی که میتواند دوران جدیدی در صنف ایجاد کند.
انجمن تهران تأکید کرده است که تشکیل این کانون، آغاز مسیر است نه پایان آن. اکنون وظیفه اصلی، تثبیت ساختار داخلی، گسترش همکاری با انجمنهای استانی، تدوین برنامه ملی توسعه مهارت و تقویت بسترهای حرفهای است.
بهواقع، تشکیل کانون ملی میتواند:
نگاه حرفهای به آشپزی را تقویت کند
مسیر پیشرفت شغلی آشپزان را شفافسازی کند
قدرت چانهزنی صنف را افزایش دهد
و آینده حرفهای آشپزی ایران را از سطح منطقهای به سطح «کشوری» و «بینالمللی» ارتقا دهد.
جمعبندی: فصل تازهای برای آشپزی ایران
تاسیس کانون انجمنهای صنفی آشپزان و سرآشپزان کشور، اتفاقی معمولی یا یک مجوز ساده نیست؛ این یک تحول ملی است. تحولی که با محوریت تهران و تلاشهای متمرکز کرمعلی رهنما آغاز شد و اکنون میتواند بنیان فعالیت صنفی آشپزان را در دهههای آینده تغییر دهد.
صنف آشپزی ایران امروز وارد مرحلهای جدید شده است: مرحلهای مبتنی بر انسجام ملی، نگاه راهبردی، استانداردسازی مهارت، و هویت صنفی یکپارچه. این کانون، بهدرستی «نهاد مادر» صنف آشپزی در کشور خواهد بود؛ نهادی که ظرفیت آن را دارد آینده حرفهای هزاران آشپز را شکل دهد.

