۳ نوحه‌گری که ابتدا بر سیدالشهدا(ع) نوحه خواندند
ابن‌عباس می‌گوید: رسول خدا(ص) را نیمه‌های روز، ژولیده و غبار‌آلود با شیشه‌ای از خون در خواب دیدم و گفتم: یا رسول‌الله! پدر و مادرم به فدای شما، چه شده؟ حضرت فرمود: این خون حسین و یاران اوست که از صبح امروز یکسره جمع کرده‌ام.
عصرخبر به نقل از فارس: در میان حوادث تاریخ اسلام، حادثه شهادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام و اصحاب پاک ایشان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. نوشتاری که در ادامه می‌خوانید برگرفته از کتاب «معالم المدرستین» علامه سیدمرتضی عسکری؛ مورخ و صاحب‌نظر برجسته تاریخ اسلام است که از منابع دست اول و استنادات بی‌شمار به منابع اهل سنت به رشته تحریر درآمده است.
* نوحه‌گر اول
در سنن ترمذی، سیراعلام‌النبلاء، تاریخ البدایه و النهایه و دیگر کتب، از قول سلمی نقل شده است که نزد ام‌ّسلمه رفتم و دیدم که گریه می‌کند، گفتم: «چرا گریه می‌کنی؟» گفت: «رسول خدا را با سر و روی خاک‌آلود در خواب دیدم و گفتم: «یا رسول‌الله! شما را چه می‌شود؟» فرمود: «اندکی پیش شاهد کشته شدن حسین بودم.»
یعقوبی گوید که نخستین نوحه‌گر مدینه، ام‌ّسلمه همسر رسول خدا(ص)، بود. پیامبر(ص) شیشه‌ای از تربت قبر حسین(ع) را به او سپرده و فرموده بود: «جبرئیل مرا آگاه کرد که امتم، حسین(ع) را می‌کشند.» و این تربت را به من داد و ام‌ّسلمه نقل می‌کند که پیامبر(ص) به من فرمود: «هرگاه این خاک به خون تازه بدل شد، بدان که حسین کشته شده است.» و این خاک نزد او بود تا آن‌گاه که لحظه موعود فرا رسید و او دم‌به‌دم به این شیشه نگاه می‌کرد و چون شیشه را خونین دید، ناله واحسینا! و یابن‌رسول‌الله! سر داد و زنان اطراف نیز با او هم‌صدا شدند و شیون و زاری به گونه‌ای بی‌سابقه، سراسر مدینه را فرا گرفت.
* نوحه‌گر دوم
در مسند احمدبن‌حنبل و فضایل او و معجم‌الکبیر طبرانی، مستدرک حاکم و ریاض النضره از قول عماربن‌ابی‌عمار و او به نقل از ابن‌عباس می‌گوید که رسول خدا(ص) را در نیمه‌های روز، ژولیده و غبار‌آلود با شیشه‌ای از خون، در خواب دیدم و گفتم: «یا رسول‌الله! پدر و مادرم به فدای شما، چه شده است؟» حضرت(ص) فرمود: «این خون حسین و یاران اوست که از صبح امروز یکسره جمع‌شان کرده‌ام!»
عمار نقل می‌کند که آن روز را ثبت کردیم و بعدها فهمیدیم که حسین(ع) در آن روز کشته شده بود.
در تاریخ ابن‌عساکر و ابن‌کثیر، از قول علی‌بن‌زیدبن‌جدعان نقل شده است که ابن‌عباس از خواب بیدار شد و گفت: «إِنَّا للّه وإِنّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ؛ به خدا قسم حسین کشته شد!» به او گفتند: »به چه دلیل؟» گفت: رسول خدا را با شیشه‌ای از خون دیدم که فرمود: آیا می‌دانی امتم پس از من چه کردند؟ حسین را کشتند! این خون او و خون یاران اوست که به سوی خدا بالا می‌برم.»
حاضران آن روز و آن ساعت را ثبت کردند و چون بیست‌وچهار روز بعد، خبر قتل حسین(ع) به مدینه رسید، معلوم شد که آن حضرت(ع) در همان روز و همان ساعت شهید شده بود.
* نوحه‌گر سوم
طبری و دیگران از قول عمروبن عکرمه نقل می‌کنند که صبح روزی که حسین(ع) کشته شد، در مدینه جمع شده بودیم که ناگهان یکی از موالی ما گفت: «دیشب ندای یک منادی را شنیدم که می‌گفت:
ایها القاتلون جهلا حسینا
ابشروا بالعذاب و الکتنکیل
کل اهل السماء تبکی علیکم
من نبی و ملأک و قبیل
قد لعنتم علی لسان ابن داود
و موسی و صاحب الانجیل
«این قاتلان نابخرد حسین، به عذاب و عقاب بشارت‌تان باد! همه آسمانیان بر شما نفرین می‌کنند؛ از پیامبران گرفته تا فرشتگان مردگان. آری، شما از زبان پسر داود و موسی و حامل انجیل لعنت شدید!»
و در روایات دیگری از ام‌ّسلمه و غیر او آمده است که آنها نوحه‌گری جنیان بر حسین(ع) را با ابیاتی شبیه ابیات بالا شنیده‌اند.
