حاشیه دردسرساز المپیک
هیچ‌کس از روئینگی‌ها و کایاک‌سواران ایران انتظار کسب مدال نداشت اما محسن شادی با کسب رکوردهایی که در هر مرحله بدتر از دوره قبل می‌شد، کانون انتقادها قرار گرفت. وی با اینکه نسبت به المپیک پکن در جایگاه بهتری قرار گرفت اما نتوانست رکورد بهتری از خود بر جای بگذارد.
رقابت‌های
قایقرانان تیم ملی ایران در المپیک لندن در حالی به پایان رسید که
ملی‌پوشان حتی نتوانستند به رکوردشان در زمان کسب سهمیه المپیک نزدیک شوند.
به گزارش فارس، کاروان ایران در المپیک لندن با مدال‌های
رنگارنگ کشتی، وزنه‌برداری، تکواندو و دوومیدانی درخشید تا ناکامی‌های
رشته‌های دیگر کمتر به چشم بیاید. صحبت از رشته قایقرانی است، ورزشکارانی
که در این رشته نه تنها نتیجه لازم و مطلوب را کسب نکردند بلکه حتی
نتوانستند رکورد خود را در زمان مسابقات کسب سهمیه تکرار کنند.
4 سال انتظار برای حضور در مهمترین میدان جهان و رقابت با قهرمانان دنیا
به پایان رسید و قایقرانان ایران، آنطور که باید، نتیجه خوبی کسب نکردند
تا صحبت‌های انتقادی در خصوص آنها زیاد شود.
هیچ‌کس از روئینگی‌ها و کایاک‌سواران ایران انتظار کسب مدال نداشت اما
محسن شادی با کسب رکوردهایی که در هر مرحله بدتر از دوره قبل می‌شد، کانون
انتقادها قرار گرفت. وی با اینکه نسبت به المپیک پکن در جایگاه بهتری قرار
گرفت اما نتوانست رکورد بهتری از خود بر جای بگذارد.
دیگر قایقرانان نیز از جمله سولماز عباسی، احمدرضا طالبیان و آرزو حکیمی
رکوردهای ضعیفی داشتند و همین باعث شد تا به این مسئله واقف شویم که
این نتایج ضعیف نه تنها شامل حال قایقرانی است بلکه در رشته‌های دیگری که
در فاصله کوتاه باقی‌‌مانده به المپیک لندن تغییرات داشتند از جمله
تیراندازی با کمان و دوچرخه‌سواری نیز مشهود است.
قایقرانان ایران در میان حاشیه‌های ایجاد شده آسیب زیادی متحمل شدند.
اردوی تدارکاتی نبود و بعضی از آنها از جمله محسن شادی چند روزی تمریناتشان
را تعطیل کردند تا در زمانی که تمامی حریفان هم و غمشان برای المپیک است
ملی‌پوشان ایرانی این دغدغه را داشته باشند که به المپیک می‌روند یا نه؟
بحث تعلیق به کجا کشیده می‌شود؟ و سوال‌های مختلفی که ذهن قایقرانان را
درگیر کرده بود.
این دلایل باعث شد تا چنین نتایجی برای کاروان قایقرانی ایران حاصل شود.
از طرفی شرایط خوبی برای ورزشکاران در رقابت‌های کسب سهمیه المپیک مهیا شد
تا ورزشکاران روئینگ با برگزاری اردوی یک هفته‌ای با بهترین آمادگی به
سراغ کسب سهمیه المپیک بروند. اما این شرایط در زمان پیش از اعزام به لندن
فراهم نشد.
سوال اساسی این است که چه کسی مسئولیت نتایج ضعیف کاروان قایقرانی را
گردن می‌گیرد؟ آن روزها که مسئولان ورزش به دنبال جایگزین و عزل و نصب
بودند، آیا گوشه چشمی هم به قایقرانان المپیکی داشتند؟ چرا اکنون که باید
در المپیک لندن شاهد به بار نشستن زحمات 4 ساله ورزشکاران باشیم چنین
نتیجه‌ای رقم خورده است؟ چرا ورزشکاران ایران حتی نتوانستند به رکوردشان در
زمان کسب سهمیه نزدیک شوند و چراهای دیگر که البته پاسخشان مشخص است.
کایاک‌سواران ایران نیز در المپیک نتیجه قابل قبولی نگرفتند. اگرچه همه
مسئولان فدراسیون انتظار داشتند طالبیان حداقل بتواند به فینال A و یا در
بدترین شرایط به فینال B برسد اما طالبیان با نتیجه‌ای ضعیف همه آرزوها را
بر باد داد و مسئولان فدراسیون را به این امر وادار کرد تا فکری اساسی
برای رشته کایاک کند که مذاکره با مربیان خوب خارجی که در المپیک لندن
نماینده داشتند و یا صاحب مدال شدند یکی از راه هاست.
باید به این نکته هم توجه کرد که قایقرانان ایرانی با سن پایین شانس حضور
در المپیک 2016 را دارند و اگر برنامه‌ریزی مناسب برای آنها صورت گیرد و
حاشیه‌ای در کار نباشد و امکانات مورد نیاز فراهم شود می‌توان به نتیجه خوب
امیدوار بود.
نتایج قایقرانان ایران در لندن به شرح زیر است:
محسن شادی در روئینگ تک‌نفره سنگین‌وزن بیست‌ودوم شد.
سولماز عباسی در روئینگ تک‌نفره سنگین‌وزن بیست‌وچهارم شد.
آرزو حکیمی در کایاک 200 و 500 متر از رسیدن به مرحله دوم بازماند.
احمدرضا طالبیان در کایاک هزار متر نتوانست به دور دوم صعود کند.
