تحقیقات جدید در رابطه با شکستن مفاصل و انگشتان
با فشار سریع به انگشتان دست یا پا و شاید دیگر مفاصل بدن صدایی تولید خواهد شد که به اصطلاح قولنج آن رفع می‌شود. در پی این حرکت احساس راحتی و احتمالا رفع خستگی به انسان دست می‌دهد. این عمل بیشتر از آن که حس خوبی را به فرد منتقل کند، در تصور عموم مضر بوده و فرد را دچار مشکلات زیادی در طولانی مدت خواهد کرد.
زومیت:دانشمندان با استفاده از دستگاه‌های فراصوت از اتفاقاتی که در هنگام شکست انگشتان رخ می‌دهد اطلاعات بیشتر و البته دقیق‌تری بدست می‌آورند. در نتیجه به کمک این روش می‌توان به سال‌ها تحقیقات در این زمینه خاتمه داد.
در ماه آوریل محققان دانشگاه آلبرتا به کمک دستگاه MRI توانستند منبع صداهایی که در حین شکست مفاصل تولید می‌شوند را شناسایی کنند. در نتایج مقاله‌ی این تحقیق آمده که منبع این صدا ترکیدن حباب‌هایی است که در اطراف مفاصل شکل می‌گیرند. با این حال به لطف عکسبرداری فراصوت می‌توان به طور دقیق‌تری به شناخت بدن پرداخت.
بنابراین در دانشگاه کالیفرنیا تحقیقات جدیدی بر پایه‌ی استفاده از ماشین‌های فراصوت شکل گرفته است. جامعه‌ی آماری مورد آزمایش در این تحقیق از ۴۰ نفر تشکیل شده که ۳۰ نفر از آن‌ها به طور مداوم عادت به شکستن انگشستان خود دارند و ۱۰ نفر از آن‌ها این عادت را ندارند. به طور مثال در گروه اول فردی حضور دارد که در ۴۰ سال گذشته به طور متوسط روزانه ۲۰ بار انگشستان خود را می‌شکند.
بوتین، Robert Boutin، رادیولوژیست و سرپرست تیم تحقیقاتی در این مورد بیان می‌کند:
چیزی که در هنگام شکست مفاصل به وسیله‌ی عکسبرداری فراصوت ضبط شده فوق‌العاده حیرت‌انگیز به نظر می‌رسد. با هر بار شکست، نقطه‌های نورانی بر روی دستگاه ظاهر می‌شوند؛ این اتفاق درست مانند یک آتش‌بازی است. با شنیدن هر صدا نوری مثل فلش بر روی نمایشگر نشان داده می‌شود. در طول سالیان گذشته تحقیقات مختلفی در مورد اتفاقاتی که در نقطه‌ی اتصال استخوان‌ها در حین شکست رخ می‌دهد انجام گرفته است. با این حال تقریبا مطمئن هستیم که صدا و نورهای تولید شده بر روی دستگاه به هم مرتبط هستند. این ارتباط به معنای تغییر دینامیکی فشار در حباب‌های اطراف هر مفصل است.
اما نکته‌ی مهم آن است که این گروه نتواسته‌اند نشانه‌ای از درد، تورم یا آسیب به مفصل در هنگام شکست مشاهده کنند. همچنین این تیم تحقیقاتی تفاوتی معنادار میان دو گروه مورد آزمایش تشخیص نداده‌اند.
در همین رابطه، دکتر آنگر، Donald Unger، با انجام یک آزمایش نشان داده که رابطه‌ی مستقیمی بین شکست انگشتان و بیماری‌های مفصلی وجود ندارد. دکتر آنگر در طی یک آزمایش تجربی انگشتان دست چپ خود را به مدت ۶۰ سال و به طور مداوم می‌شکست و انگشستان دست راست خود را بدون شکست رها می‌کرد. وی نتیجه می‌گیرد که شکست انگشتان هیچ تاثیری بر روی بیماری‌های مفصلی ندارد. در نهایت دکتر آنگر موفق به کسب جایزه‌ی ایگ نوبل یا نوبل مضحک شد.
با این حال دکتر بوتین اعلام کرده:
در مورد آثار تخریبی شکست انگشتان در طولانی مدت نمی‌توان اظهار نظر کرد. بر عکس تصور عموم حتی این اتفاق می‌تواند اثرات مثبتی نیز به همراه داشته باشد؛ چرا که بعد از شکست، فعالیت‌ها در اطراف مفاصل افزایش چشم‌گیری به خود می‌گیرد.
