نظام نباید در ایستگاه افراد متوقف شود
این رفتارها که شائبه کم توجهی رئیس جمهور به امور جاریه کشور را تقویت می کند ، هر دلسوز نظام ، انقلاب و کشور را به فکر چاره می اندازد به ویژه آن که بحث تحریم ها و فشارهای غرب ، بیش از هر زمان دیگری مطرح است و این امر ، همبستگی داخلی ، تقویت مدیریت و هم افزایی را بیش از پیش الزامی و گریز ناپذیر می کند.
عصرایران – پیشنهاد “تشکیل ستاد فراقوه ای و سپردن بخشی از امور کشور به آن در ماه های پایانی دولت محمود احمدی نژاد” ، خبری بود که در روزهای اخیر به طور جدی در محافل سیاسی مطرح شد و واکنش های متعددی را به دنبال داشت.
آن طور که رسانه های نزدیک به دولت خبر داده اند و افرادی مانند محسن رضایی هم بر اصل وجود چنین پیشنهادی صحه گذاشته اند ، این طرح توسط دو تن از وزرای سابق و در قالب نامه ای به رهبر معظم انقلاب پیشنهاد شده و طی آن ، با تشریح اوضاع کنونی کشور ، طرح تشکیل ستاد فراقوه ای به میان آمده است.
البته دولتی ها ، کوشیده اند این طرح را سلب اختیارات رئیس جمهور بنامند که چنین ادعایی واقعیت ندارد چه آن که طرح مذکور ، هرگز رئیس جمهور را مسلوب الاختیار نمی کند بلکه قوای دیگر را به کمک وی می آورد تا در این کمتر از یک سال باقی مانده به تشکیل دولت یازدهم ، تکروی ها و اقدامات حاشیه ساز ، کشور را با هزینه های جدید مواجه نسازد.
اهمیت هم افزایی قوا برای اداره امور کشور در این یک سال ، از آنجا عیان تر می شود که بی هیچ تعارفی بگوییم دولت و مشخصاً رئیس جمهور ، مانند گذشته در تمهید امور کشور نیستند و نوعی مسولیت گریزی در این عرصه مشاهده می شود و یا دستکم نمود بیرونی رفتارهای آنان چنین شائبه ای را به ذهن متبادر می کند.
به عنوان مثال ، در سال های گذشته ، هر گاه کالایی کمیاب و گران می شد ، شخص احمدی نژاد وزرای مربوطه را احضار می کرد و حتی گاه با خط و نشان کشیدن ، آنها را موظف به حل مشکل می کرد اما در ماجراهای پردامنه گرانی های اخیر و مثلاً در بحث گرانی مرغ ، تنها واکنش احمدی نژاد این بود که ” ما مشکلات بزرگ تری داریم و انشاء الله گرانی مرغ هم حل می شود!” .
یا رئیس جمهوری که ابایی از پوشیدن لباس رفتگران نیز نداشت و در سفرهای استانی اش به دورترین روستاها می رفت و دست پیران روستا را می بوسید ، در ماجرای زلزله آذربایجان ، نه تنها سفری فوری به روستاهای زلزله زده نکرد و بعد از زلزله راهی اجلاس عربستان شد (آن هم دو روز زودتر از موعد برگزاری اجلاس) بلکه حتی از صدور “پیام تسلیت رئیس جمهور” نیز خودداری کرد و جالب اینجاست که درست در همان ایام ، به رئیس جمهور سیرالئون به مناسبت فوت مادرش پیام تسلیت اختصاصی فرستاد و سایت ریاست جمهوری هم آن را منتشر کرد!
این رفتارها که شائبه کم توجهی رئیس جمهور به امور جاریه کشور را تقویت می کند ، هر دلسوز نظام ، انقلاب و کشور را به فکر چاره می اندازد به ویژه آن که بحث تحریم ها و فشارهای غرب ، بیش از هر زمان دیگری مطرح است و این امر ، همبستگی داخلی ، تقویت مدیریت و هم افزایی را بیش از پیش الزامی و گریز ناپذیر می کند.
نظام جمهوری اسلامی ایران که حاصل خون صدها هزار شهید و خون دل دهها میلیون ایرانی است ، هرگز نباید در ایستگاه افراد و نام ها متوقف شود.
