به جای بالا رفتن از دیوار سفارت، به سوریه اعزام شوید
می گوید: "حمایت ما از خشم و غیرت بود نه غارت." و نمی گوید حمله به یک سفارت بی دفاع، آتش زدن آن و دزدیدن وسایل داخل آن، اگر غارتگری نام ندارد، پس چه نام دارد؟ این غارت است نه غیرت و شاید لازم باشد نگاهی دیگر به فرهنگ لغت داشته باشند.
عصر خبر به نقل از عصر ایران: روز
گذشته، یکی از سران جریان تندرو که نزد افکار عمومی متهم به انواع اقدامات
خرابکارانه، مانند حمله به سفارتخانه هاست، طی اظهاراتی حمله به سفارت عربستان را
اقدامی لازم خواند و با بی‌عزتی و کارهای گوگول فانتزی خواندن اقدامات دیپلماتیک،
گفت: «ما در مقابل تمام بی‌عزتی دیپلماسی صبر کردیم. در موضوع نوجوان‌ها و منا
صبوری کردیم. خشم بالا آمده… حمایت ما از خشم و غیرت بود نه غارت. که اگر در
برابر چنین موجودی غیرت به خرج ندهند هیچ کس امنیت ندارد تمام علما را خونشان را
می‌ریزند. سفارت چیه؟ یک مشت آدمی اینجا هستند که به عزت ما می‌خندند. با بی‌احترامی
باید بیرونشون کنند. دولت که کاری نمی‌کند. یک مشت جوون، غیرت به خرج می‌دهند. این
شور انقلابی را که نمی‌توانید جلوش را بگیرید.»
وی که ملبس به لباس روحانیت نیز هست، افزود: «عربستان که فسق علنی
دارد مثل انگلیس و آلمان و آمریکای امروز نیست که آرام سر می‌برند مثل معاویه
برخورد می‌کنند با این نمی‌توانید درگیر بشوید… اهل بیت هم این‌گونه رفتار می‌کردند.
فاسقی که مثل معاویه نیست مثل یزید است برخورد دیگری را می‌طلبد. مگر سیدالشهدا با
یزید کنار آمد؟»(منبع:
خبرگزاری آنا)
در این باره نکات زیر قابل تأمل است:
1 –در حالی
که رهبر معظم انقلاب، بارها و بارها ، به صراحت و به زبان فارسی تصریح و تأکید
کرده اند که هیچ کس حق تعرض به سفارتخانه ها را ندارد و حتی بعد از ماجرای حمله به
سفارت انگلیس نیز صراحتاً آن اقدام را نکوهش کردند، آیا تکرار و حتی تشدید حملات
به سفارتخانه های خارجی، آن هم توسط کسانی که خود را حزب اللهی و ارزشی و ولایتی و
… می نامند ضدیت آشکار با فرمان مکرر رهبری و دهم کجی به نظام نیست؟!
واقعاً جالب است! آقایان هم از ولایت فقیه هزینه می کنند و هم،
آشکارا علیه مواضع اصولی رهبری حرکت می کنند. گو این که برای اینان، رهبری و ولایت
فقیه، تنها تا زمانی حجت است که بتوانند برای تأیید رفتارهای خود، جمله ای از
سخنان ایشان استخراج کنند و هرگاه، سخنی و دستوری از رهبری، مخالف امیال آقایان
باشد، اساساً کر می شوند.
2 –هر چند
که نیروهای اطلاعاتی و امنیتی در حال جست و جوی عوامل اصلی حمله به سفارت عربستان
هستند و قطعاً کارشان را هم خوب بلدند ولی اظهارات برخی افراد در توجیه این حمله و
این که یکی از چهره های شناخته شد این جریان می گوید “ما” خشمگین شده
بودیم، می تواند سرنخی باشد برای رسیدن به آمران آن.
قطعاً اگر ماجرا تا رسیدن به سرحلقه ها و دستگیری و مجازات آنها
پیگیری نشود و تنها به چند فرد فریب خورده و آلت دست بی جیره و مواجب بسنده شود،
باز هم در آینده شاهد خواهیم بود که این حلقه های بسته، متحجر و افراطی، منافع ملت
ایران را قربانی هوسرانی های سیاسی خود خواهند کرد.
3 –می گوید:
“ما در مقابل تمام بی‌عزتی دیپلماسی صبر کردیم. در موضوع نوجوان‌ها و منا
صبوری کردیم. خشم بالا آمده… .
و نمی گوید که کجا بود خشم شان در آن 8 سالی که عزت ایران را به باد
دادند و فاجعه پشت فاجعه بر این ملت تحمیل کردند که تکراش جز ملال، چیزی نمی
افزاید؟
4 –می گوید:
“حمایت ما از خشم و غیرت بود نه غارت.” و نمی گوید حمله به یک سفارت بی
دفاع، آتش زدن آن و دزدیدن وسایل داخل آن، اگر غارتگری نام ندارد، پس چه نام دارد؟
این غارت است نه غیرت و شاید لازم باشد نگاهی دیگر به فرهنگ لغت
داشته باشند.
5 –می گوید:
“سفارت چیه؟ یک مشت آدمی اینجا هستند که به عزت ما می‌خندند. با بی‌احترامی
باید بیرونشون کنند. دولت که کاری نمی‌کند. یک مشت جوون، غیرت به خرج می‌دهند. این
شور انقلابی را که نمی‌توانید جلوش را بگیرید.”
واقعاً باید تأسف خورد به چنین طرز تفکری که نمی داند اگر به قول
خودش تا دیروز یک مشت آدم در سفارت به عزت ما می خندیدند(!) ، امروز با کاری که
شعبان بی مخ ها در آن نیمه شب با سفارت عربستان کردند، کل دنیا به حماقت ما می
خندد و از همه بیشتر، سعودی ها قهقهه می زنند و می گویند: چه دوستان خوبی در ایران
داریم که کارمان را آسان و باخت ما را به برد ما تبدیل کردند!
آنچه انجام شد، “شور انقلابی” نبود، “بی شعوری
احمقانه” بود. سنگی بود که چند دیوانه به لحظه ای درون چاه انداختند و ملتی
باید سال ها تلاش کند تا آن را از چاه بیرون آورد.
6 –می گوید:
“عربستان که فسق علنی دارد مثل انگلیس و آلمان و آمریکای امروز نیست که آرام
سر می‌برند مثل معاویه برخورد می‌کنند با این نمی‌توانید درگیر بشوید… اهل بیت
هم این‌گونه رفتار می‌کردند. فاسقی که مثل معاویه نیست مثل یزید است برخورد دیگری
را می‌طلبد. مگر سیدالشهدا با یزید کنار آمد؟“
این که عربستان، فسق علنی دارد، سخن درستی است و کنار نیامدن امام
حسین(ع) با یزید نیز کلام حقی است. اما امام حسین(ع) برای مقابله با فسق یزید،
مردانه در برابرش جنگید نه این که شبانه به خانه های بی دفاع یورش ببرد و برای امت
اسلام هزینه سازی کند.
خطاب به آقایان مدعی باید گفت اگر شما در آنچه ادعا می کنید، صادق
هستید، اگر می خواهید با فاسق مبارزه کنید و اگر الگویتان واقعاً امام حسین(ع)
است، به جای آن که مانند ترسوها، شبانه به سفارتخانه های بی دفاع حمله کنید، به
سوریه ، عراق و یمن بروید و در آنجا مستقیماً با فاسقان مبارزه کنید.
اگر نمی دانید، بدانید که ریال به ریال خسارتی که به سفارت عربستان
زدید را باید از کیسه همین ملت جبران کنیم و غرامت بدهیم. در واقع، شما نه به
عربستان که به خود ما خسارت زدید؛ هم مادی ، هم معنوی.
بنابراین، شما با ملت ایران جنگیدید نه با فاسقان سعودی!
فاسقان سعودی و مزدوران آنها اینک در عراق و سوریه و یمن هستند. راه
حضور در جبهه های جنگ علیه آنان نیز ، به ویژه در سوریه باز است، کما این که
اکنون، “مردان”ی از ایران نیز در آنجا می جنگند. شما نیز اگر
“مرد” جنگید و غیرت دارید، بروید آنجا و الّا از دیوار خانه مردم ، ننگ
است نه افتخار.
