تحرك اقتصادی، توازن سياسی و انتخابات اسفند
حميدرضا عسگري در روزنامه آفرینش نوشت: نيمه دوم سال 94 يكي از پر جنبوجوش ترين ايامي است كه كشورمان در طي يك دهه گذشته آن را تجربه ميكند. از يكسو با توافق هستهاي فعاليت دولت براي اجرا و انجام تعهدات برجام افزايش يافته، با لغو تحريمها انرژي فراواني براي تعاملات اقتصادي صرف ميشود و از سوي ديگر در آخرين قدمها در سال 94 بايد شاهد گامي بلند در عرصه مشاركت عمومي مردم با دو انتخابات باشيم.
درحال حاضر دولت با عجله و با شتاب در تلاش است تا عقب ماندگيهاي ناشي از هشت سال خسران را جبران كند. دوراني كه نه خبر از غولهاي تجاري جهان بود و نه خبري از سفرهاي ديپلماتيك. اما امروز قراردادهاي بسيار مهم و ارزنده اي بين ايران و كشورهاي بزرگ اروپايي براي بازگشت كشورمان به اقتصاد جهاني منعقد گرديده و اگر نبود توفيق شگرف ايران در به سامان رساندن مذاكرات هسته اي اين سفرها و قراردادها چيزي شبيه يك رويا بود، كمااينكه طي آن سالها روابط ايران با اروپا به جنگي سرد و ايامي تلخ تبديل شد .
اما قاطعانه بايد گفت اگر دولت در برجام داخلي و حصول يك تفاهم ملي ناكام بماند تمام دستاوردهاي اين سفرها بر بنياني متزلزل بنا خواهد شد و نميتوان به عمق و تداوم اين توفيقات چندان اميدوار ماند. چرا كه هنوز آن بينش سياسي در بين احزاب ما ايجاد نشده تا فارغ از منافع ملي و عمومي به رقابتهاي سياسي مشغول شوند و خود را در معرض انتخاب مردم قرار دهند تا از سوي جامعه، منتخبان كشور مشخص شوند، نه اينكه خود را انتخاب شده بدانند و يا تحميل كنند.
به همين جهت نحوه برگزاري انتخابات هفتم اسفند در بستر يك تفاهم داخلي بين همه اركان نظام و توفيق دولت در تحقق شعارهايش در حوزه سياست داخلي ، نقشي بي بديل در حفظ دستاوردهاي كشور در سياست خارجي و هرآنچه در حال حاضر شاهد ريل گذاري آن هستيم، خواهد داشت و در غير اين صورت ملت ايران و دولت روحاني بايد از دست دادن دستاوردهايش در همه عرصه ها را به سوگ بنشينند.با توجه به مشي اعتدال دولت اين انتظار وجود دارد تا رييس جمهوري پس از گامهاي سريع و بلندي كه در عرصه اقتصادي برداشتند، اينبار با عزمي بيش از پيش تلاش كنند تا توازن سياسي به كشور بازگردد و انتخاباتي پرشور و با نشاط و سالم را برگزار كنيم.
درحال حاضر سياستهاي اجرايي دولت در بعد خارجي بيش از مسائل ديگر موجب توجه جامعه قرار گرفته است، لذا رقباي سياسي درصدد تخريب نقاط قوت حريف خواهند بود. اين نقاط قوت زماني بازدهي داخلي خواهند داشت كه با صدايي واحد به استقبال آنها رفت و صرفاً به سبب مخالفتهاي حزبي تعاملات تجاري را خيانت به اقتصاد كشور تلقي نكرد و دست از سياه نماييها برداشت. دولت توانسته است اميد را در دل مردم زنده نگه دارد اما اين اميد نياز به تدبير دارد تا دركنار هم توازني عقلاني ميان نيروهاي سياسي به وجود آيد تا همگان خود را برنده وضعيت فعلي بدانند و با نگاهي سازنده به تحولات كشور براي تحقق برنامههاي خارجي و از آن مهمتر مشاركت داخلي گام بردارند.