صفدری: برخی شرکتهای بیمه به دنبال ثالث فروشی هستند
طی 9 ماهه اول سال جاری بیمههای زندگی در صنعت بیمه ایران تنها سهمی معادل 28 درصد را به خود اختصاص دادند، در حالی که سهم بیمههای زندگی در صنعت بیمه بینالملل حدود 60 درصد ارزیابی میشود.این آمار زمانی جالب توجه خواهد بود که بدانیم، سهم فروش بیمه شخص ثالث در ایران معادل 40 درصد بوده و به همان نسبت نیز صنعت بیمه کشورمان خسارت پرداخت میکند که بیمه نامه مذکور نمیتواند برای شرکت ارزش افزودهای را به وجود آورد و حتی برای صنعت، ریسک و خسارتی به میزان تقریبی 63 درصد به همراه آورده است.
از سوی دیگر، با نگاهی به آخرین آمار منتشر شده از سوی بیمه مرکزی ایران، درخواهیم یافت که ثالث فروشی از سوی شرکتها همچنان محبوب بوده و در اولویت است. اکنون این سوال مطرح میشود که چرا با وجود ریسک بالا و درصد بالای خسارت پرداخت شده شرکتهای بیمه از پرتفوی شخص ثالث، باز هم این رشته پرفروش بوده و شبکه فروش علاقمند به عرضه آن است؟
این سوال را مجید صفدری مدیرعامل شرکت بیمه “ما” در گفتگویی با هفتهنامه “بازار امروز”به شرح ذیل پاسخ داد:
هرزمان که شرکتها میخواهند عملکردشان را مثبت نشان دهند، به آمار فروش ثالث اشاره میکنند. این شیوه از آماردهی را چگونه ارزیابی میکنید؟
قطعا فروش بیمه نامه شخص ثالث بر میزان آمار فروش شرکت، تاثیر بسیاری دارد. زیرا همواره بالاترین سهم از میزان کل فروش شرکتها را به خود اختصاص میدهد. بنابراین ثالث فروشی میتواند برای مطلوب ارزیابی کردن عملکرد شبکه فروش منبع خوبی به شمار رود. اما این منبعی قابل تمکین و عاملی پایدار نیست زیرا این سهم از فروش زمانی تایید میشود که ازمیزان خسارت پرداخت شده رقمی بیشتر داشته باشد و فاصله بگیرد. البته نباید عملکرد فروش یک پرتفوی را به میزان فروش آن دید بلکه عوامل متعددی در این مهم دخیل هستند.
امروز به ثالث فروشی در صنعت بیمه کشورمان چه امتیاز و جایگاهی میدهید؟
آمارهای خوبی از ثالث فروشی شنیده میشود اما فقط در فروش. متاسفانه بیشترین آسیب را همین ثالث فروشی به شرکتهای بیمهای وارد کرده است. شاید یکی از دلایل آن را بتوان در لایههای قوانین و رعایت نکردن ریسک در بیمه نامه شخص ثالث دانست. البته ذکر این نکته خالی از لطف نیست که قوانین مربوط به بیمه نامه شخص ثالث در ماه جاری توسط مجلس شورای اسلامی تغییر کرده و قانون جدید نیز مصوب شد. این قانون راننده محور خواهد بود که بر مبنای عواملی تعیین میشود که بر بیمه نامه شخص ثالث اثر میگذارند و همچون گذشته تنها به نوع اتومبیل و نرخ دیه تمکین نمیکند.
بیش از 7 سازمان و نهاد در تعیین نرخ بیمه نامه شخص ثالث دخیل بوده و شرکتهای بیمهای نیز موظف هستند به حدود 5 نهاد، سازمان و یا اداره درصد و سهمی را از فروش بیمه نامه شخص ثالث پرداخت کنند. مقرر شده تا این مبالغ به عوارض، توسعه فرهنگ رانندگی،بهبود معابر و جادهها و… تخصیص یابد که متاسفانه در این روند، حرکت مثبتی را شاهد نبودهایم. امروزه همین شیوه نگرشی و مدیریتی، منجر به آن شده تا شرکتهای بیمهای متضرر شوند و تنها عوارض و مالیات بر آنها تحمیل شود.
سیاستها و تصمیمهای حمایتی در این خصوص را چگونه ارزیابی میکنید؟
یکجانبه نگر. تکلیف پرداخت عوارض و مالیات بر بیمه نامه شخص ثالث توسط نهادهایی که در صنعت بیمه و بیمهگری هیچ نقشی ندارند، باعث شده که امروزه این تصمیمها، صنعت بیمه را با ضرر روبهرو کند. تصمیمهایی که اخذ میشود برای این صنعت ضرر آفرینی کرده است. به عنوان مثال صندوق تامین خسارت بدنی از سال گذشته تاکنون معادل 3 درصد افزایش داشته و آن را از 5 به 8 درصد رسانده است. این موضوع در کاهش توانگری شرکتهای بیمهای تاثیر بسیاری داشته است. از سوی دیگر پرداخت عوارض به نیروی انتظامی، وزارت بهداشت و درمان، قوه قضاییه، پزشکی قانونی و… که البته نمیدانیم در کجا هزینه و صرف میشود، به این ضرر بیشتر دامن زده است.
فکر میکنید تغییراتی که در مصوبه و قانون جدید بیمه نامه شخص ثالث ایجاد میشود میتواند در بهبود شرایط شرکتها تاثیرگذار باشد؟
قطعا مثبت بوده و گامی رو به جلو است. در تمامی دنیا به هنگام صدور بیمه نامه شخص ثالث به عوامل مستقیم در رخداد حادثه توجه میکنند. عواملی همچون سن و تجربه راننده، نوع اتومبیل، ریسک پذیری راننده، جادههای عبور و مرور و…. همگی درتعیین نرخ قیمت بیمه نامه شخص ثالث، میزان تعهد شرکت بیمهای و مقدار پرداخت خسارت تاثیرگذار خواهد بود.
در این پارامترها خود شرکت بیمه به طور مستقیم میتواند نظر خود را ارائه داده و با امکانات خود پرداخت خسارت کند؛ البته شرکتهای بیمه به میزان فروش توجه میکنند و به زیان انباشته توجهی ندارند که ادامه این روند منجر به تجربه تلخ صنعت بیمه ایران درباره شرکت بیمه توسعه شد.
بنابراین ثالث فروشی را در نزد شرکتهای بیمه محبوب میدانید؟
مدیران و شرکتهای بیمه علاقهای به فروش بیمه نامه شخص ثالث ندارند و این شبکه فروش است که توانایی خود را بر توزیع و ارائه این رشته بیمهای متمرکز کرده است. بر اساس فرمولهای فروش، 21 درصد سهم مناسبی است که یک رشته در مقابل دیگر بیمه نامهها باید داشته باشد. آیا این سهم 21 درصدی در میزان فروش بیمه نامه ثالث رعایت شده است؟ با نگاهی به آمار منتشر شده در خواهیم یافت که برخی از شرکتها سهمی معادل 58 درصد را به فروش بیمه نامه شخص ثالث که پرریسکترین پرتفوی به شمار میرود، اختصاص دادهاند. از این روست که باید برای کاهش ثالث فروشی اقداماتی ویژه از سوی شرکتها و مسئولان انجام شود تا هم شبکه فروش را به منظور ارائه بیمه نامه شخص ثالث آگاهی ببخشد و هم فرهنگ مصرفی مردم کشورمان را به خرید دیگر بیمه نامهها ارتقاء داد.