ونزوئلا در کمند بدهی

عصرخبر به نقل از سرویس اقتصادی فردا؛اورت روزنفلد*: ونزوئلا به تازگی 5/ 1 میلیارد دلار اوراق قرضه را بازپرداخت کرده است، اما این کشور در شرایط سختی به سر می‌برد. متخصصان می‏گویند که کشور دچار ابر تورم و کمبود کالاهای اساسی است و به طور قطع سقوط خواهد کرد. سوال اینجاست که چگونه و چه زمان؟ پیش‌تر بانک مرکزی ونزوئلا گفته بود که در ماه فوریه، اقتصاد کشور 7/ 5 درصد کوچک‌تر شده است و نرخ تورم رسمی در سال 2015 به 9/ 180 درصد رسید. این امر به آن معنی است که کشور بار بدهی 10 میلیارد دلاری را برای امسال به دوش خواهد کشید. با این وجود، به رغم اینکه شهروندان در رکودی عمیق قرار گرفته‏اند، اما ونزوئلا توانسته تعهدات خود را با تخلیه ارز و ذخایر طلای خود نگهداری کند. با این وجود در فصل آخر سال گذشته علائمی فروپاشی اقتصاد وجود داشت.    یک وب‌سایت اسپانیایی زبان به نقل از وزیر امور مالی ونزوئلا نوشته است که پرداخت بدهی آن کشور دلیلی برای «تمایل و ظرفیت برای افتخار به مشارکت مالی» است، اما سوال مهمی که پیش می‏آید این است که چرا ونزوئلا بیش از بسیاری از کشورهای دیگر تمایل به پرداخت بدهی خود دارد؟ دیگو فرو مدیر ارشد سرمایه‏گذاری «گری‌لاک» در مورد بدهی ونزوئلا گفت: «آنها همیشه راهی برای پرداخت پیدا می‏کنند. تمایل به پرداخت بدهی که آنها نشان داده‏اند، غیرواقعی و دیوانه‏وار است.» او در ادامه می‏گوید که حتی اگر این چنین باشد، «احساس من این است که همه چیز را در آغاز سال آینده از دست خواهند داد.» فرو می‏گوید اما همچنان این سوال به جای خود می‏ماند که آیا ونزوئلا تجدید ساختار بدهی یا عدم توانایی در پرداخت دیون را در دوره نیکولاس مادورو خواهد دید یا خیر. این سوال در مورد اینکه اگر آشوب سیاسی موجب روی کار آمدن دولت جدیدی شود، نیز مورد پرسش قرار می‏گیرد. سایر افراد حاضر در پنل تحقیقاتی فوق، کمتر خوشبین بودند. مارتین شوبرت می‏گوید که پرداخت ماه اکتبر از طریق یک شرکت نفت دولتی موسوم به PDVSA انجام گرفته است. او می‏گوید: «تفاوت بزرگی بین تمایل به پرداخت و توانایی پرداخت وجود دارد.» به علاوه قیمت نفت برای سنجش این موضوع که ونزوئلا چقدر نقدینگی برای برآورده ساختن تعهداتش نیاز دارد، عاملی کلیدی محسوب می‏شود.   ونزوئلا و آرژانتین  تحلیلگر موسسه مودیز، جیمی روش، گفت که رتبه‏بندی Caa3 آژانس وی شامل این ارزیابی است که ونزوئلا به احتمال 80 درصد با تجدید ساختار بدهی یا عدم بازپرداخت وام روبه‏رو می‏شود. اما فرو استدلال می‏کند که ونزوئلا احتمالا در مورد اجتناب از عدم پرداخت بدهی، تزلزل ناپذیر است، زیرا آن را به عنوان شانسی می‏داند که فرصت‌های اقتصادی می‏توانستند با افزایش ناگهانی قیمت نفت افزایش یابند. فرو می‏گوید: «چه می‏شود اگر نفت به قیمت بشکه‏ای 50 تا 60 دلار به ازای هر بشکه برگردد. بنابراین ممکن است بروز هر مساله‏ای درخاورمیانه بر این بها اثر بگذارد. » مساله ونزوئلا در کل با مشکلاتی که آرژانتین در سال‏های اخیر داشته، متفاوت است زیرا ثروت بالقوه گسترده‏ای به شکل یکی از بزرگ‌ترین منابع ذخیره محقق شده دنیا دارد. فرو اظهار کرد که سیاست‏های دولت موجب فشار غیر ضروری بر کشور شده است که در غیر این صورت چنین چیزی رخ نمی‏داد.   دشوارترشدن اوضاع برای ونزوئلا  انتظارات می‏تواند بخشی از دلایلی باشد که چرا تمایل بسیار زیادی به پرداخت بدهی‏ این کشور وجود دارد: این کشور نمی‏خواهد با قرار دادن حق گرو بر دارایی‏های زیرساخت‏های تولید نفت، ریسک کند. نفت زیر 40 دلار باقی مانده و برخی از معامله‏گران بر این عقیده‏اند که می‏تواند پایین‏تر نیز برود. ونزوئلا این ایده را که یک تولیدکننده محصول خود را (نفت برای کشورهای تولیدکننده این محصول) در سطح ثابتی نگه دارد، ارائه کرده که می‏تواند به حمایت از قیمت کمک کند. قیمت نفت از میانه سال 2014 که بالای 100 دلار بود، شروع به کاهش کرد، اما اوپک مانع از کاهش تولید بدون کمک از اعضای غیرعضو شد که تاکنون منجر به عدم مشارکت در این امر شده است. تثبیت تولید می‏تواند افزایش مازاد عرضه را محدودتر کند. این افزایش‏ها موجب شده بود تا قیمت نفت به کمترین سطح در 12 سال گذشته، یعنی 10/ 27 دلار در ماه قبل برسد در حالی که نیاز نبود کشورها عرضه را کاهش داده و سهم بازار خود را از دست بدهند.